Aυτό δεν είναι ποίημα,
είναι μια αράδα
στη θέση τού τίποτα.
Κάποτε υπήρξα.
Tο σπίτι λιτό,
ο πυρσός
στη θέση του,
μετουσιώνει αξιοπρέπεια
ωκεάνιας μοναξιάς
μ’ ένα ας.
*
Έκανε άλμα το μπλέ
πάνω απ’ το κιγκλίδωμα.
Ταίριαξε
με
του άσπρου
το νεφέλωμα.
Οι μοίρες, σχόλασαν.
*
Στις ξέχωρες στιγμές
αλαφρώνει το άγχος
τής μοιρασιάς
των δειλινών εικόνων
υπογράφοντας την παρόρμηση
που κυρίευσε το λογισμό.
Αντιπαροχή το δίκοπο μαχαίρι
και η βούληση
στην ίδια κλεψύδρα,
βάφουν ξανά το σπίτι.
*
Φύσηξε εκτροπή που πράττει
και η αλήθεια τάζει νεφρούς και καρδιά.
Μεταξύ παλίρροιας και άμπωτης
πριν καν σε φιλήσω
εσύ, ήρθες εσύ.
Κι ο καιρός καρτερικά
ξημεροβραδιάζεται μεταγγίζοντας
τους σφυγμούς μου στο στήθος σου.
Το ανελέητο εμπρός χωρίς
να ξέρω γιατί.
*
Δεμένος ο κυματισμός
στου λιμανιού τον κάβο.
Στένεψε ο κύκλος μόνος του.
Στου λιμανιού τον κάβο,
υστερόγραφο
μια κίνηση προσφέρουσα.
Θρέφει απ’ το νερό
δικές της περιπέτειες.
Με αέρινη μέθη διαπερνά
την κατάληξη που περιέχει
το δικό της άνοιγμα.
Και γύριζε… γύριζε…
απ’ το οστό τού ώμου γύριζε
η λυγερή, ανέμελα,
τραβώντας τη νύχτα απ’ το μανίκι.
******************
Σε μορφή Fliping book (free ebook), απ’ την εκδοτική σειρά
“εν καινώ” (αριθμός σειράς 13, ημ. έκδοσης: 03/07/2012),
είναι η νέα ποιητική συλλογή “Ισορροπίες” του Βάιου Νικιώτη.
Λέει ότι θ’ αρμενίσει κι απ’ το τυπογραφείο, σε λίγες μέρες…