Ελπίδα
Η ΕΛΠΙΔΑ
Θαμμένη στη χιονοκαταιγίδα
ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Χαμένη και αυτή της Πατρίδας
ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
Βιασμένη κορασίδα
Ω! ΕΛΠΙΔΑ
Πουθενά δεν σ’ είδα
ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ
Ιταμών ριγμένες ασπίδες
ΤΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
Ζωής χαμένων ονείρων
ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
Ανίκανων ορφανές ευθύνες
Ω! ΕΛΠΙΔΕΣ
Πολιτικάντηδων καλοστημένες παγίδες
Νεραΐδα του δειλινού
Όταν ο ήλιος γείρει
Και πριν το φεγγάρι ανατείλει
Βγαίνει η Νεραΐδα του δειλινού
Τα ολόχρυσα μαλλιά της λαμποκοπούν
Ήλιος γίνονται και φεγγάρι
Της νύκτας σταματούν το σκοτάδι
Στα γαλανά της μάτια
Τις νύκτες κοιμάται ο ουρανός
Απ’ τα φιλήδονα χείλη της
Μια ανάσα δροσιάς
Γίνεται καλησπέρα
Διαβαίνει το γεφύρι και χάνεται
Πριν το φεγγάρι ανατείλει
Η λάμψη της κρύβεται στο όνειρο
Γλυκιά γίνεται προσμονή
Του άλλου δειλινού
The post Ιωάννης Γκούμας, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.