Κάτι πασχαλινό
Δος μοι τούτον τον ξένον
να πάμε ποδηλατάδα κατηφόρας ως την θάλασσα
αφήνοντας την αλυσίδα να γρυλίζει
σε αέρα υποκοριστικό
Και φτάνοντας, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου,
χεράκι χεράκι να περάσουμε το Αιγαίο
Όταν μας διψάσουν τα σφουγγάρια
να τηλεμεταφερθούμε τυχαίως, σε όποιο πηγάδι βγάλει το google maps
που να σερβίρει τσάι για δύο
Εκεί, θα συμφωνήσουμε μετά από αρκετή μουσική, πώς αν υπάρχει κάποια νότα μυστική
που στο άκουσμά της σαν βροχή ανάποδη η γη νανουρίζει τα άστρα,
αυτή θα κρύβεται λογικά μες τον απόηχο ενός δυναμίτη αναστάσιμου, ή σε ένα θαλάσσιο βούκινο που ροχαλίζει
Φεύγουσα κόρη
Νερό αέρας χώμα φωτιά
Βρήκες στο χώμα την ηρεμία σου
μα σε προλάβαν
Σ’ έχουν εδώ, σε γηροκομείο αγαλμάτων
,που οι μισοί είναι τρελαμένοι,
να κάνεις πως ξεφεύγεις
Θα ήθελα να σου πάρω συνέντευξη
Να μου πεις τι είδες όταν σμίλεψαν τα μάτια σου,
για την ένταση που νιώθω σ’ όνειρα,
και αν οι αρχαίοι είχαν γλάστρες
***
Η Ελλάδα θρηνεί τον Ήφαιστο
Του έκλεισε το εργαστήρι για να προϋπαντά τουρίστες
τον είδε βιαστικό και αβίωτο να αυτοκτονεί στις ράγες του σταθμού Ομόνοια
Όλη του η ζέση υπέκυψε στο σίδερο
Θαύμασε η Αφροδίτη
Έκοψε τα μαλλιά της γουλί
και έκλεισε τους λογαριασμούς της στα μέσα
Πληθαίνουν οι αναστεναγμοί
Η Ελλάδα σηκώνει τηλέφωνα
, καζάνια τρύπια που ξεχυλίζουν πόνο,
κανονίζει κηδείες, επαναλαμβάνει πως ήθελε ο Θεός να τον πάρει κοντά του
Η Δήμητρα μουγγρίζοντας ρίχνει την πρώτη χούφτα χώμα
Σπάει μια στάμνα γάλα και στάρι μπροστά στις κάμερες
Χαϊκού
Στο περίπτερο
το παρόν που μας πνίγει
πίνει ρετσίνες
***
Ξεσπά το πάθος
στου πένθους το αδύνατο
Άνθος λεμονιάς
The post Μανώλης Καραφύλλης, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.