Περιλαμβάνει άπαντα τα στιχουργήματα και τα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου. Πρόλογος: Σωτήρης Παστάκας
VENCEREMOS
Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ’ ακουμπά
στον παράξενό μου χρόνο.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες.
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου την ψύχρα.
Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ’ αφήνει.
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos.
*
AΓΑΠΑΩ ΚΙ ΑΔΙΑΦΟΡΩ
Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Μην παρανοείς τα λόγια που `χω πει
είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς
Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
και μαζί σου το `χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν’ αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ’ άλλη αγκαλιά
Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω και μένα
όπως εσένα
*
ΣΤΟ ΦΑΛΗΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού
ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού
με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.
Τα χρόνια που περάσανε σ’ αφήσανε πληγές
κουβάλαγες το τώρα σου και σ’ άλλες εποχές
ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
και γνώρισες τ’ απέραντο στον άλλο εαυτό.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού
της Αριάδνης το μίτο κρατάς
κι απ την αρρώστια τους και πάλι το σκας.
*
ΜΠΑΓΑΣΑΣ
Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια.
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια,
να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις.
Πρότεινέ μου κάποια λύση
δε θα σου παρα κοστήσει.
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους.
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου `ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν
*********************************************************************************************
Συμβαίνει μερικές φορές η ζωή και το έργο ενός ανθρώπου, αντί να εγγράφεται στη γραμμική πορεία του χρόνου, να διασχίζει κάπως γρήγορα την εποχή του με την ταχύτητα και την πορεία ενός κανονιοβολισμού, σκάζοντας κάπου στο μέλλον και αφήνοντας τους σύγχρονούς του εμβρόντητους, με μόνο ίχνος του περάσματός του την οσμή και τη γεύση του μπαρουτιού. Πιστεύουμε ότι η εικόνα του κανονιοβολισμού του χρόνου αναπαριστά πιστό τον βίο του Νικόλα Άσιμου.
Είναι μεταξύ χλεύης και θαυμασμού που καθίσταται πάντοτε ένα έργο σημαντικό. Είναι σημαντικό επειδή επιβίωσε, δηλαδή, επειδή αντιστάθηκε. Και σήμερα είναι εκείνη η στιγμή -που στον καιρό της φάνηκε τόσο μακρινή- για να περισυλλεχθούν όλα αυτά τα θραύσματα και να αποκατασταθούν μέσα στην ενότητα της ομορφιάς τους.
Τριάντα δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, με ιδιαίτερη χαρά και με μεγάλο σεβασμό στη μνήμη του, παραδίδουν στο αναγνωστικό κοινό άπαντα τα στιχουργήματα και τα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου.
Ήταν καιρός.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
The post Νικόλας Άσιμος, «Τα τραγούδια», Εκδόσεις των Συναδέλφων 2020 appeared first on Ποιείν.