22/11/20:
Έλα να κάνουμε έρωτα!
Πρέπει να πάω στη δουλειά…
και σήμερα είναι Κυριακή!
Πόσο μας έμεινε πια;
Τόσος λίγος χρόνος μας ανήκει!
Κάποτε η Κυριακή ήταν δική μας!
Πρέπει να πάω στη δουλειά
Δώσε μου έστω ένα φιλί
Μόνο αυτό προλαβαίνουμε πλέον!
Φεύγω!
Και εσύ πρέπει εσύ να ψάξεις για δουλειά
από το σπίτι μου
επειδή μας απαγορεύεται να βγούμε!
Σε ευχαριστώ που ήρθες εδώ
έτσι στα κρυφά
Αυτό αποδεικνύει την Αγάπη σου!
Εμείς έχουμε τουλάχιστον ένα καταφύγιο
Σπίτια τα έλεγαν κάποτε!
Ψάξε για δουλειά, εγώ θα αργήσω
Θα κοιτάζω πότε πότε στα κλεφτά
τη φωτογραφία σου στο κινητό μου
για να ξέρω πώς υπάρχεις στη Ζωή μου!
Ναι! Κάποια με περιμένει στο καταφύγιο μου
φορώντας τα ρούχα μου που δεν της κάνουν
Κάποια που αντιστάθηκε και μένει εδώ
ένα μήνα τώρα
Κάποια λοιπόν με Αγαπάει και με νοιάζεται
ρισκάρει, αγωνιά όπως κι εγώ
κι ας έχει τη δική της αγωνία
κάνει τον προσωπικό της αγώνα
ώστε να βρει κι εκείνη δουλειά
σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς
που μετέτρεψαν αυτό το δικαίωμα
σε ζητιανιά και ανοχή!
Όταν επιστρέψω θα έχεις ένα χαμόγελο
και μια αγκαλιά
Και όσο κουρασμένος και να είμαι
θα βρω το χρόνο
θα βρω τον τρόπο
για να σε κάνω να αισθανθείς μοναδική
επειδή σου αξίζει!
Τα πάντα γύρω μας καταρρέουν
αλλά εμείς θα είμαστε εδώ μέσα
περιορισμένοι σε τέσσερις τοίχους
αλλά αποφασισμένοι να νικήσουμε
να επιβιώσουμε, να ζήσουμε
ακόμη και εδώ μέσα!
Δεν τελείωσαν όλα λοιπόν!
όσο η Αγάπη υπάρχει
όσο το πάθος μας Ζει
και η λογική μας κατευθύνει
μέσα σε αυτή τη νέα και αλλόκοτη πραγματικότητα
που μας θέλει ανύπαρκτους
μια εικονική πραγματικότητα
που μας επιβάλλει τρόπους
για να μην ζούμε ούτε το λίγο
που είχαμε πριν
Φόρα μάσκα!
Μη δείχνεις το πρόσωπο σου πλέον!
Προστατεύσου!
Μην αγγίζεις!
Κράτα αποστάσεις!
Χρησιμοποίησε αντισηπτικό
ώσπου να βγάλεις το δέρμα σου!
Απολύμανε τα ρούχα σου!
Κάνε μάθημα από απόσταση
Παρακολούθησε μια συναυλία από απόσταση
Περπάτησε εικονικά σε ένα όμορφο νησί
στη φύση, σε κάποιο αρχαιολογικό χώρο
μνημείο του πολιτισμού μας
Επισκέψου ένα μουσείο
ή μια έκθεση τέχνης
Ακόμη ζήτησε από κάποιον άγνωστο
να κάνετε εικονικό σεξ!
Φέρσου φυσιολογικά!
Μην παρεκτρέπεσαι!
Μην εκνευρίζεσαι!
Κράτα τα πάντα μέσα σου
ώσπου να σου βγει ο καρκίνος!
Μην ζεις πλέον!
Επιβίωσε! Μόνο επιβίωσε!
Αυτό μόνο μας αξίζει;
Ο χρόνος μας τελείωσε, μην είμαστε μόνοι!
Εγώ είμαι τυχερός! Βρήκα εσένα
που με περιμένεις στο σπίτι
Εσένα που είμαι η πρώτη σου σκέψη
όταν ξυπνήσεις το πρωί
και η τελευταία πριν πέσεις για ύπνο!
Μην στεναχωριέσαι…
Εγώ είμαι εδώ!
Εγώ που έχω το δικαίωμα
και το πλεονέκτημα
να βλέπω το πρόσωπο σου χωρίς μάσκα!
Εγώ που βλέπω το χαμόγελο σου
αλλά και την αγωνία σου καθαρά
χωρίς να κάνω υποθέσεις
τι μπορεί να νιώθεις
Εγώ είμαι εδώ!
Να σε αγγίζω σε όλο σου το σώμα
σπιθαμή προς σπιθαμή
εκεί που σου αρέσει περισσότερο
Γιατί χωρίς αυτή την αίσθηση
Έρωτας δεν μπορεί να υπάρξει!
Η μεγαλύτερη αξία στον άνθρωπο
είναι το να βρει κάποιον
που θα μοιραστεί μαζί του άφοβα
καθετί που μας κατατάσσει
στο ανθρώπινο γένος
Οι κρίσεις αυτές μας εξοντώνουν
και δεν νομίζω πως θα μείνει τίποτα όρθιο
Μας θέλει εγκεφαλικά νεκρούς
συναισθηματικά κενούς
να ακολουθούμε σαν μυρμήγκια την ίδια πορεία
Αλλά εγώ έχω εσένα!
Περισσότερη Ζωή υπάρχει
όταν πεθαίνω μέσα σου
παρά εκεί έξω!
Όταν λυπάμαι για όσα μας βρήκαν
εσύ θα μου θυμίζεις πως όλα συμβαίνουν
για κάποιο λόγο
Ο αγώνας αυτός είναι προσωπικός
εγωιστικά ανθρώπινος
Και αν νικήσουμε οι δύο
νικάμε όλοι μαζί
επειδή είμαστε κοινωνικά όντα!
Αλίμονο σε εκείνους που δεν πρόλαβαν να βρουν
τον Άνθρωπο τους!
Θα τα καταφέρουμε!
Να μου κρατάς το χέρι!
Ο κόσμος όπως τον ξέραμε, ίσως τελειώσει!
5/2/21:
Ο άνθρωπος με πόση βαναυσότητα
φέρεται στη φύση;
Το λιγότερο είναι που κατακρεουργεί δέντρα
αντί να φροντίσει για την ενδυνάμωση
και την καλαισθησία τους
Έτσι δείχνει την ενόχληση του
σε οποιοδήποτε ζωντανό οργανισμό
Σαν να παίρνει εκδίκηση
που ο ίδιος δεν φρόντισε
τη δική του ζωή
Και έτσι στερεί την ελευθερία
ακόμη και στα ακίνητα δέντρα
που απλώνουν τα κλαδιά τους
ως ένδειξη ευλάβειας
στον ουρανό που τα τρέφει
με τη βροχή του!
Ο άνθρωπος δείχνει την ενόχληση του
σε καθετί ωραίο και αληθινό
Επειδή ο ίδιος δεν φρόντισε να γίνει
άξιος της όποιας ελευθερίας
άξιος κάποιου θαυμασμού!
Έτσι τον ενοχλούν ακόμη και οι πευκοβελόνες
Ποτέ θα καταλάβει επιτέλους
πως δεν έχουν σκοπό να τον πληγώσουν
αλλά να του προσφέρουν την αίσθηση της ζωής
σε κάθε αναπνοή του;
Αχ τα καημένα δέντρα που εμποδίζουν
τη διέλευση των ψηλών φορτηγών
και στέκονται στη σειρά
των δύο πλευρών ενός δρόμου
σαν αμίλητοι εσταυρωμένοι
που δέχονται την ήττα τους
για εγκλήματα που δεν έχουν κάνει
Μήπως και συγκινήσει η στωικότητα τους
ακόμη και τους πιο κυνικούς ρεαλιστές της ζωής
Ό,τι σπέρνεις θα θερίσεις άνθρωπε!
Κι εσύ μόνο θερίζεις!
The post Χρήστος Σοφράς, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.