Πρωτομαγιά
Ανθισμένοι
Μοσχοβολούν οι κήποι
Με πρασινάδες, άνθη
Περικοκλάδες, χρώματα
Υποσχέσεις, αρώματα.
Tης μάνας γης πικρογλυκιάς
Της θάλασσας αρμύρα.
Πριν να μας δούν
Πριν να μας πιάσουν
Λουλούδια να κλέβουμε
Πριν να τους δούμε
Πίσω απ’τις ανελέητες πικροδάφνες
Πριν να μας δούνε
Και του Μάη την χαρά
Του Μάη τις προσδοκίες
Μας αρπάξουν
Και τα όνειρά μας
Στην άσφαλτο μέσα χτίσουν
Μαγιάτικο στεφάνι
Θα πλέξουμε μαζί.
Παράσταση
Αυτή η Γραία
Αυτή η Γριά
Με τις χίλιες ρυτίδες
Τα ξέφτια μαλλιά
Που δεν διστάζει
Που δεν αισχύνεται
Να βγει να δείχνει
Στην πλατεία και να υμνεί
Στο παλκοσένικο
Να τραγουδάει.
Η εξοργιστική αυτή Γραία
Έρχεται από μακριά
Από την λεωφόρο αβύσσου
Από την Γεωδεσία της Ερήμου
Οργή παγιδευμένη
Το άσμα της ρυθμός ανήμερος
Τα σπλάχνα μας γρονθοκοπάει.
Κι όταν η παράσταση λήξει,
Η εξωτική αυλαία
Θα πέσει πάλι.
The post Έλενα Παρασκευά, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.