Götter Steinbruch
Meine Stadt ist ein Schrei
gebunden ist sie an einem Felsen;
senkrecht vergrößert er sich
waagerecht vergrößert er sich
der Schrei meiner Stadt
ich kam und brachte dir das Gestohlene
aber dein Kopf war
ein Schutzschild des Regens
andersherum gestellt
senkrecht vergrößert es sich
waagerecht vergrößert es sich
dein Schutzschild
sollte ich mich doch nur verkleinern;
eine Kugel speichle ich ein
die in deinem Schweiß gebadet
und aus Edelmetall ist
aus Platin
sie wird das Leben nehmen
das nie angeboten wurde
voll von Lügen und Zärtlichkeiten
in einem Brunnen
überfüllt von Willenskraft
handgreiflich setzen wir uns auseinander
die Hände strecken wir aus
fremde Leute
die uns der gemeinsame Tote verbündet
den wir verfluchten
und den wir lobten
aber der nun berechtigt ist
zumal
sich im Tempel
eine afrikanische Schwalbe einschlich
über dem Sarg
fliegt sie,
schwarzer Sarg
und weiße Spitzen
sind ihr Bauch;
nistet
im rechten Auge Jesus Christusbild,
füttert ihre Jungen
einige Würmer
die in Friedhof wimmeln
trotz
des felsigen Bodens;
hart für die Bagger
hart auch für die Sprengladung.
`
ΘΕΩΝ ΝΤΑΜΑΡΙ
Η πόλη μου είναι μια κραυγή
δεμένη σε έναν βράχο∙
κατακόρυφα μεγαλώνει
οριζόντια μεγαλώνει
η κραυγή της πόλης μου
ήρθα και σου έφερα τα κλεμμένα
μα το κεφάλι σου ήταν
ασπίδα της βροχής
αντεστραμμένη
κατακόρυφα μεγαλώνει
οριζόντια μεγαλώνει
η ασπίδα σου
εγώ ας μικραίνω∙
μια σφαίρα σαλιώνω
που έχει τον ιδρώτα σου
κι είναι μέταλλο ευγενές
είναι λευκόχρυσος
θα πάρει τη ζωή
που ποτέ δεν πρόσφερε
όλο ψέματα και χάδια
σε ένα πηγάδι
σθένους
στα χέρια εμείς πιανόμαστε
τα χέρια δίνουμε
άγνωστοι άνθρωποι
που μας δένει ο κοινός νεκρός
που τον βλαστημήσαμε
και τον επαινέσαμε
μα τώρα δεδικαίωται
καθώς
στον ναό παρείσφρησε
ένα αφρικανικό χελιδόνι
πάνω από το φέρετρο
πετά,
μαύρο φέρετρο
και λευκές δαντέλες
η κοιλιά του∙
φωλιάζει
στο δεξί μάτι του Ιησού παντοκράτορος,
ταΐζει τους νεοσσούς του
μερικά σκουλήκια
που βρίθουν στο κοιμητήριο
παρά
το βραχώδες έδαφος∙
δύσκολο για τους εκσκαφείς
δύσκολο και για τα φουρνέλα.
“
*****************
Längst bist du kein Jägersmann
Die Nächte, tragend
die veralteten Menschen,
vermehre ich endlos nach Hinten
und während
wir die Häfen mit den Knien messen
werden unsere Maschinen riesengroß
innerhalb ihres Schlammes
und von unseren Händen
fließen hinab
des Kleinmutes die Würmer.
Mit meinem Eigennamen
mache ich mich dir bekannt
als ein Zirkumflex
und immer wieder sehne ich mich nach dir
mein Leib und mein Speichel
trüber Lufthauch
der im Wasser
sich brach
jene bring mir;
meiner Gebrüder das Zusammengewehtes
außerdem eine Stille
als ob du nicht sähest
den sich ständig vertiefenden Durchgang.
Allerdings, Zeit,
längst bist du nicht
nicht einmal der Jägersmann
der Blütezeit;
ein Meer bist du
das trocken ist
sowie ein stummer Kleiderbügel.
`
*
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ Ο ΘΗΡΕΥΤΗΣ
Τις νύχτες, φορώντας
τους παλιούς ανθρώπους,
πληθαίνω ατέλειωτα προς τα πίσω
κι όπως
μετράμε τα λιμάνια με τα γόνατα
οι μηχανές μας θεριεύουν
μες στη λάσπη τους
κι από τα χέρια μας
εκρέουν
της ακηδίας οι σκώληκες.
Με το όνομα μου
σου δηλώνομαι
ως μια Περισπωμένη
κι όλο σ’ αποζητώ
κορμί και σάλιο μου
αύρα θαμπή
που στα νερά
διαθλάστηκε
ετούτα να μου φέρεις∙
των αδερφών μου τ’ ανεμίσματα
και μια σιωπή
σαν να μην βλέπεις
το Πέρασμα που όλο βαθαίνει.
Όμως, Χρόνε,
δεν είσαι πλέον
ούτε καν ο θηρευτής
της νιότης∙
μια θάλασσα είσαι
στεγνή
και μια βουβή κρεμάστρα.
`
*************************************************************
Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Ελευσίνα κι έχει σπουδάσει Φυσική και Ιστορία & Φιλοσοφία της Επιστήμης. Ποιήματά του και πεζά, έχουν δημοσιευτεί σε διαδικτυακά και έντυπα περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους και ανθολογίες. Για χρόνια υπήρξε συγγραφέας βιβλίων Φυσικής στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και Έναστρον. Διατηρεί το ιστολόγιο: « Έλευσις, ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας»
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Επιτάφιος εν Ελευσίνι – ποιήματα – μικρές εκδόσεις – 2018
Οι Πόλεις το Χειμώνα – μικροκείμενα και διηγήματα μπονζάι – Έναστρον – 2018
Επιτάφιος εν Ελευσίνι – ποιήματα – Έναστρον (β’ έκδοση) – 2020
Ενύπνια τα Μεθεόρτια – ποιήματα – Έναστρον – 2020
The post Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, «Ενύπνια τα μεθεόρτια», εκδ. Έναστρον, 2020 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα) appeared first on Ποιείν.