ΣΩΠΑΙΝΕΙ Η ΨΥΧΗ
Σωπαίνει η ψυχή… Στον κρύο ουρανό
πάντα τα ίδια άστρα τη φωτίζουν.
Ολόγυρα για το ψωμί ή τον χρυσό
λαοί φωνάζουν και στριγγλίζουν…
Αυτή σωπαίνοντας ακούει τις κραυγές,
τους μακρινούς κόσμους κοιτάζει,
μες στη διπρόσωπη τη μοναξιά της,
δώρα θαυμάσια ετοιμάζει.
Δώρα ετοιμάζει στους θεούς της
και λουσμένη με αρώματα σιωπής,
πιάνει με τ’ άγρυπνο αυτί της
το κάλεσμα μιας μακρινής ψυχής.
`
Όπως πετούν οι αχώριστες καρδιές
λευκών πουλιών πάνω απ’ τον ωκεανό,
κι ηχούν σαν κάλεσμα μες στην ομίχλη,
που το νιώθουν ως το ταξίδι το στερνό.
(1901)
`
*
ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΗΣΟΥΝ ΦΩΤΕΙΝΗ
Ασυνήθιστα ήσουν φωτεινή,
μ’ ένα χαμόγελο ξεχωριστό,
και στις αχτίδες της ομίχλης σου
ένιωσα τον μικρο Χριστό.
`
Είδα απ’ τα σύννεφα ανάμεσα
μια όχι επίγεια, λάμψη χρυσή,
κι από ένα κύμα σμαραγδένιο
η πλάση γύρω μας είχε σειστεί.
`
Να με τυλίγουνε τα χάδια σου
σε ονειρεύτηκα χθες βράδυ,
σαν παραμύθι τρυφερό,
της πρώτης άνοιξης σημάδι.
(1902)
`
*
ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ
Διαγράφοντας ένα μεγάλο κύκλο
πάνω απ’ το λιβάδι το γεράκι πετάει,
σαν το κοιτάζει να κοιμάται το έρημο,
βλέπει μια μάνα που στον γιο της μουρμουράει:
«Να ψωμί, να στήθος να βυζάξεις,
να μεγαλώσεις, να υποταχθείς, τον σταυρό σου να βαστάξεις».
`
Περνούν οι αιώνες, ξεσπά πολέμου ιαχή,
σηκώνεται εξέγερση, καίγονται τα χωριά.
Πάντοτε όμως στέκεις ίδια, χώρα μου εσύ,
στην κλαμένη, αρχαία σου ομορφιά.
Ως πότε η μάνα θα μοιρολογάει;
Ως πότε το γεράκι θα γυροβολάει;
(1916)
**************************************************************************************
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπλοκ (28 Νοεμβρίου 1880 – 7 Αυγούστου 1921) υπήρξε ένας από τους πιο χαρισματικούς λυρικούς ποιητές της ”Αργυρής Εποχής της Ρωσικής Ποίησης”. Σπούδασε νομικά, ιστορία και φιλολογία. Τα πρώτα του ποιήματα τα δημοσίευσε το 1903. Νεωτερικός, ανήσυχος, χαρισματικός και τολμηρός με τις λέξεις, σημάδεψε ανεξίτηλα τη ρωσική ποιητική δημιουργία, και τής άνοιξε νέους δρόμους. Οι ιδεαλιστικές μυστικιστικές εικόνες στα πρώτα του βήματα βοήθησαν στην καθιέρωσή του ως μια ηγετική μορφή του Ρωσικού Συμβολισμού. Προς κατάπληξη θαυμαστών, αλλά και ομοτέχνων του, αποδέχτηκε αρχικά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ως ένα ελπιδοφόρο κοσμοϊστορικό γεγονός, στο οποίο αφιέρωσε το έργο του ”Οι Δώδεκα”, που τον καταξίωσε όχι μόνο στη συνείδηση των συμπατριωτών του, αλλά και διεθνώς αποτελεί το πιο γνωστό του έργο, μαζί με τους ”Σκύθες”. Η ποίησή του ενέπνευσε αρκετούς ρώσους συνθέτες, όπως τον Προκόφιεφ και τον Σοστακόβιτς.
The post Αλεξάντρ Μπλοκ (1880- 1921), Τρία ποιήματα (μετάφραση απ’ τα ρωσικά- επίμετρο: Γιώργος Ρήγας) appeared first on Ποιείν.