Η Έμπιστος Συκιά
του Κώστα Θ. Ριζάκη
Έτσι τελείωσε κι αυτό το καλοκαίρι
με κεντημένους απήγανους
μια Κυριακή απόγευμα
στην Αστυπαλιά,
σ’ ότι λευκό
στου ήλιου τη λαμαρίνα υπήρχε.
Ανυποψίαστοι εμείς φύγαμε,
αφήσαμε όμως μια συκιά
τα ξώθυρα να ψαχουλεύει
ή να σκαρφίζεται το θέρος μαραμένο
για ξεχειμώνιασμα το μάνταλο να ψάχνει.
Την εμπιστευτήκαμε
ότι δεν θα ξεμπουντουλώσει το σπίτι.
Έτσ’ η συκιά χειμώνες-καλοκαίρια
ν’ ακούει γκιώνηδες και κλάματα πνιχτά
βράδια έμεινε
στη σάλα προς της στέρνας τη μεριά
ο μόνος πιστός ένοικος.
`
*
Der treue Feigenbaum
dem Kosta Th. Rizaki
So ist auch dieser Sommer zu Ende gekommen
mit gestickten Weinrauten
an einem Sonntagabend
auf Astypalaia,
bei jedem Weiß
das auf dem Blech der Sonne vorhanden war.
Nichts ahnend sind wir weggefahren,
hinterließen aber einen Feigenbaum
der die Haustür zu betasten
oder sich verdorrt den Sommer vorzustellen habe
zur Überwinterung den Türriegel aufzusuchen.
Wir vertrauten ihm
dass er das Haus nicht zu Grunde richten werde.
Und so lauschte der Feigenbaum zu allen Jahreszeiten
Eulen und unterdrücktem Weinen
Abende lang blieb er
im Saal seitens der Zisterne
der einzige treue Hausbewohner.
`
*****************************
Υπέργηροι Δαίμονες
της Κατερίνας Α. Τσιούμα
Μεσοπέλαγα τι
αιμομίκτης ο Θεός,
ξακρίζει
τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα
μπορεί και αιώνα τον τελευταίον
στο έρεβος της φτώχειας.
Κρύφτηκε υπέργηρη η αυγή,
στις φλέβες τ’ ουρανού,
παραμονή του αποστάτη θανάτου,
όπου η αρμένισσα ηχώ, πυρακτωμένος δαίμονας
πάντα αλυχτά
σ’ όλους τους κρίνους της αυλής
τον όλεθρο
για τη φυγή
μιας παλαιοελλαδίτισσας μητέρας.
Μαύρο το δάκρυ έμεινεν
σε πλώρη, πες, λευκή,
εξαίσια σκόπελος σφυράει
στα θρύμματα της ποίησης,
δυο λέξεων
μνήμης δάνειο:
Αχ, Μάνα!
`
*
Steinalte Dämonen
der Katharina A. Tsiouma
Auf offenem Meer was für ein
blutschänderischer Gott
schnürt
die Stunden, die Minuten, die Sekunden ab
vielleicht auch das letzte Jahrhundert
in der tiefsten Finsternis der Armut.
Steinalt versteckte sich die Morgendämmerung
in den Venen des Himmels,
am Vorabend des abtrünnigen Todes
wo das armenische Echo, wie ein glühender Dämon,
immer jault
allen Lilien im Garten hin
über die Vernichtung
über die Flucht
einer Mutter aus dem alten Griechenland.
Bitter verblieben die Tränen
auf, sagen wir mal, weißem Bug,
exzellente Klippe pfeift
den Dichtung Trümmern zu,
zwei Worte
des Gedächtnisses Lehnwort:
Ach, Mutter!
`
**************************************
Ανάφη
Της Ε.Γ.Θ.
Στον ώμο ολόγυμνος
του φεγγαριού ο Αύγουστος.
Εκεί μας βρήκε η θάλασσα
στα λαξεμένα αρμυρίκια, ψηλά στα βράχια
να σπάμε τις σκιές των σύννεφων,
με δίκταμο και μέντα.
Εκεί το τέλος του καλοκαιριού μας βρήκε
να ψάχνουμε στις γειτονιές
με τις ωραίες κοιμωμένες
τις φύτρες της αγάπης μας.
Εσύ μ’ ένα κραγιόν του Βερμιγιόν
να κάνεις ένα κύκλο στα κύματα μεγάλο
μεταξύ Αμοργού και Ανάφης.
Κι εγώ στην πλάτη της Μονής
του Προφήτη, έρωτα
να ζωγραφίζω τη ζωή
με κιμωλία ποίηση.
`
*
Anafi
der E.G.Th.
An der Schulter splitternackt
der August des Mondes.
Dort traf uns das Meer
bei den gemeißelten Tamarisken, hoch auf den Felsen
zerbrachen wir den Schatten der Wolken
mit Diktamus und Minze.
Dort traf uns das Sommerende
wir suchten in den Nachbarschaften
zusammen mit den Dornröschen
die Keime unserer Liebe.
Du mit einem Lippenstift aus Vermillion
zeichnetest einen Zirkel auf den Wellen ganz groß
zwischen Amorgos und Anafi.
Und ich an der Klosterhinterwand
des Propheten, Liebe
malte das Leben
mit einer Kreide aus Poesie.
`
Τα ποιήματα είναι μεταφρασμένα από τη συλλογή του “Ο μόνος πιστός ένοικος”.
**********************************************************************************************
Ο Αντώνης Δ. Σκιαθάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και σήμερα ζει στην Πάτρα. Σπούδασε Χημικός Μηχανικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Συντήρηση Έργων Τέχνης και στη Δημιουργική Γραφή. Είναι ποιητής, ανθολόγος και κριτικός λογοτεχνίας. Έχουν εκδοθεί 12 ποιητικές συλλογές και άλλα βιβλία του. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε 15 γλώσσες ενώ έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άρθρα και δοκίμιά του για την ποίηση, την ιστορία και την εκπαίδευση έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Συνδιηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό “Ελίτροχος” στη δεκαετία του ’90. Στη συνέχεια δημιούργησε και διαχειρίζεται το “Γραφείον Ποιήσεως” , τα Βραβεία Ποίησης “Zαν Mορεάς” το Culture Book https://www.culturebook.gr/ και είναι πρόεδρος της Greek Library of London.
Το 2020 επιλέχθηκε από τον φορέα πολιτισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση EUNIC, να εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως ποιητής στο Ηνωμένο Βασίλειο. Διδάσκει ποίηση στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του ΑΠΘ και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημιουργική Γραφή» (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας – Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο)
The post Αντώνης Δ. Σκιαθάς, «Ο μόνος πιστός ένοικος», εκδ. Πικραμένος, 2018 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα) appeared first on Ποιείν.