Λευτέρης Ξανθόπουλος (1945- 2020), «Καλή πατρίδα, σύντροφε»

Θεολογία των εντόμων

Ένα μερμήγκι περπατάει αναποφάσιστο πάντως σε ευθεία

γραμμή με πολλές στάσεις λες και μυρίζει κάθε φορά

τον αέρα μπροστά του και πίσω του και στο πλάι

`

Κουβαλάει στο στόμα του μια μεγάλη προβιά ενός άλλου

ζώου που δεν ένας θεός ξέρει δεν την αφήνει

Ο ήλιος που τσουρουφλίζει τα γυμνά ποδάρια των

περαστικών το μερμήγκι το αφήνει ανέγγιχτο λες και δεν

δεν τον ακούει καν

`

Το μερμήγκι βαδίζει στα χνάρια ενός

άλλου μερμηγκιού μπροστά του που επίσης βαδίζει πίσω

από κάποιον άλλον που πάντα προπορεύεται ο καθένας με

το δικό του φορτίο στο στόμα

`

Τα μερμήγκια όσο αβέβαιος και αν είναι ο σχηματισμός

τους (με τα άλλα μερμήγκια στη σειρά) όσο και αν τα

αφήσεις μακριά σε ξένη γη σε ξένα χώματα ξαναγυρνούν

με γεωμετρική ακρίβεια εκεί στη σπηλιά τους στα έγκατα

της γης στα μαύρα σκοτάδια σε όλα εκείνα τα ξένα

συμβάντα τα ξένα ζητήματα τα ξένα συμφέροντα που λόγο

έχουν και λόγο δεν έχουν

`

*

Χρονικό

O πατέρας είπε
αγαπώ τον ξεραμένο καπνό
έγινε καπνεργάτης

η μητέρα γύρεψε παιδιά
ταίρι και σπιτικό

ζευγάρωσαν

ο μεγάλος
έψαχνε από παιδί
τον κούρασαν οι μάχες

ο μικρός
δε ζήτησε τίποτα
έφυγε σε ξένο τόπο

το σπίτι μπογιατίζεται κάθε χρόνο
ο πατέρας βγήκε στη σύνταξη
η μητέρα χτίστηκε στις κάμαρες
ο μικρός γίνηκε σιδερόδρομος μακρύς
κι ο μεγάλος σκέφτηκε να πει
αγαπώ τον ξεραμένο καπνό

άργησε προκόψανε οι μηχανές

`

*

******************

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου το 1945. Φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών χωρίς να φτάσει ποτέ στο πτυχίο. Κατά το διάστημα 1965-1972 εργάστηκε ως υπάλληλος στην Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΒΑ). Από το 1972 έως το 1976 σπούδασε κινηματογράφο στην Αγγλία, στο The London Film School.

Δημοσίευσε θεωρητικά κείμενα, κινηματογραφικές κριτικές και ποιητικές συλλογές. Διακρίθηκε για τα ντοκυμαντέρ του καθώς και για την τριλογία του σχετικά με την μετανάστευση: Η Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης (1976), Ο Γιώργος απ’ τα Σωτηριάνικα (1978) και Η Αθήνα Σήμερα (1982). H πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Καλή Πατρίδα Σύντροφε (1985) βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. O Δραπέτης, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, γυρίστηκε το 1991. Mια επιλογή από το πλούσιο σκηνοθετικό έργο του έλληνα δημιουργού περιλαμβάνει 3ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντερ. Στο αφιέρωμα συναντάμε την τριλογία του για την μετανάστευση (Eλληνική Kοινότητα της Xαϊδελβέργης, O Γιώργος από τα Σωτηριάνικα και Στα Tουρκοβούνια), καθώς και την προβολή ταινιών του πάνω στη ζωή και το έργο κορυφαίων ελλήνων δημιουργών που επηρέασαν την πνευματική ζωή του τόπου.

Το 1988, με υποτροφία του αμερικανικού ιδρύματος The Academy for Educational Development και στα πλαίσια του Προγράμματος International Visitor Program – The American Film, μετεκπαιδεύτηκε στις τάσεις και τεχνικές του σύγχρονου κινηματογράφου, σε στούντιο των ΗΠΑ.

Από το 1995 δίδασκε σε ανώτερες σχολές Δραματικής Τέχνης και σε εργαστήρια θεατρικών σπουδών το μάθημα του Κινηματογράφου και της Υποκριτικής στον Κινηματογράφο.

Έχει δημοσιεύσει κείμενα και άρθρα στις εφημερίδες Τα Νέα και Ελευθεροτυπία και στα περιοδικά Αντί, Σύγχρονος Κινηματογράφος, Η Λέξη, Εντευκτήριο, Ευθύνη, Νέα Εστία, Σκαπτή Ύλη, Τραμ, Διαβάζω, Υπόστεγο, Οδός Πανός, Αντι-Κινηματογράφος, Νέα Συντέλεια, Το Δέντρο, Πλανόδιον κ.ά.

Το ποίημά του με τον τίτλο Χρονικό, από την συλλογή Αντίψυχα έχει ανθολογηθεί στο αναγνωστικό «Νεοελληνική Λογοτεχνία» της Β’ Γυμνασίου (Ο.Ε.Δ.Β. 2006). Το 1967 βραβεύονται ποιήματά του στον Γ’ πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του περιοδικού Πανσπουδαστική με κριτική επιτροπή τους ποιητές Νίκο Γκάτσο, Γιάννη Ρίτσο και Νικηφόρο Βρεττάκο.

Το 1972 εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αντίψυχα. Ακολουθούν: Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων, Το κόκκινο δωμάτιο, Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα, Η ορμή του νερού και των υδάτων, Άγγελος των πρώτων ημερών (πεζό), Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή, Η έβδομη βροχή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες).

The post Λευτέρης Ξανθόπουλος (1945- 2020), «Καλή πατρίδα, σύντροφε» appeared first on Ποιείν.