Αν κάποιος έρθει και σου πει ότι διήνυσε με Alfa Romeo Giuletta 300.000 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα, δε θα τον πιστέψεις. Θα σκεφθείς ότι μάλλον το αυτοκίνητό του είναι προέκταση του πέους του, και κανείς δεν μπορεί το πέος του να κακολογίσει. Αν ένας υδραυλικός σου πει ότι η μπαταρία του μπάνιου σου θέλει άλλαγμα, δε θα τον πιστέψεις, θα σκεφθείς ότι μάλλον ένα λαστιχάκι χρειάζεται, κι ότι ο υδραυλικός προσπαθεί να σε βάλει σε έξοδα. Αν ένας γιατρός σου πει ότι χρειάζεσαι απονεύρωση ή χειρουργείο, θα τον πεις κρεοπώλη και θα λάβεις και δεύτερη γνώμη ή και τρίτη. Αν ο Τσιόδρας σου πει ότι χρειάζεται να πλένεις τα χέρια σου, δε θα τον πιστέψεις. Θα σκεφθείς ότι παίρνει μίζες από τον Παπουτσάνη και το λέει για να φουσκώσει την προμήθειά του. Αν, όμως, σου πει ο κυρ Μέντιος που του το ’πε ο μπαρμπα Μπρήλιος ότι νεκροί καρκινοπαθείς δηλώνονται θύματα του κορωνοϊού, θα πιστέψεις. Αν σου πουν ότι τα εμβόλια σκοτώνουν, θα πιστέψεις. Αν σου πουν ότι κυβερνούν οι καμπαλιστές, θα πιστέψεις. Αν σου πουν ότι σε ψεκάζουν, θα πιστέψεις.
Μπορείς να πιστεύεις, αυτονοήτως, ό,τι θέλεις. Πρέπει να έχεις υπόψη σου, όμως, πως αυτό που πιστεύεις δεν αληθεύει επειδή το πιστεύεις. Ειδικά στα επιστημονικά θέματα, την ιατρική, την επιδημιολογία, την ιολογία, τη λοιμωξιολογία, μπορεί να έχεις όσες απόψεις θέλεις, οι οποίες δεν αφορούν παρά μόνο σε σένα. Και τούτο, διότι οι απόψεις που μετρούν επί των ζητημάτων αυτών είναι μόνο των επαϊόντων. Αν δεν είσαι επιστήμονας της υγείας, γιατρός, φαρμακοποιός, βιολόγος έστω, τους επαΐοντες δεν μπορείς να τους καταλάβεις. Δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τη σκέψη τους, τις αναλύσεις τους, τις διαφωνίες τους. Δεν μπορείς να κατανοήσεις το αίμα που οι άνθρωποι αυτοί καταθέτουν για να τεκμηριώσουν ένα ισχυρισμό. Η επιστήμη -αυτή που είδε θηλιές αντιγραφής DNA στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, αυτή που ράπισε την πολιομυελίτιδα με τα εμβόλια, αυτή που έκανε τα αεροπλάνα να πετούν και τους ανθρώπους να επικοινωνούν μέσω του παγκόσμιου ιστού από τους πόλους του πλανήτη- δεν προκύπτει σε λαϊκές ψηφοφορίες. Αν η επιστήμη ήταν πολίτευμα, θα ήταν τυραννία.
Δηλαδή δε συνωμοτούν οι επιστήμονες; Δεν είναι άνθρωποι; Δεν είναι διεφθαρμένοι; Ναι σε όλα. Από τη γενική γνώση, όμως, ότι υπάρχει συνωμοσία και διαφθορά ως τη βεβαιότητά σου για σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν η διαφθορά και σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν η συνωμοσία, υπάρχει χαώδης απόσταση που δε διανύεται αυτομάτως. Για ένα να είσαι βέβαιος: τις αληθινές συνωμοσίες σπάνια τις μαθαίνεις ή, έστω, ετεροχρονισμένα, όταν δεν έχει πια σημασία που τις έμαθες.
Δε σου θυμώνω. Εγώ δεν ξέρω τίποτα, εσύ τα ξέρεις όλα. Θυμώνει όποιος ξέρει. Όποιος δεν ξέρει, απελπίζεται. Αυτή είναι η μοίρα της αμφιβολίας και το πι του Αρονόφσκι.
The post “Η μοίρα της αμφιβολίας και το πι του Αρονόφσκι” (γράφει ο Δημήτριος Μουζάκης) appeared first on Ποιείν.