Ποιητικό αίτιο
Ναυάγησαν οι λέξεις.
Βυθίστηκαν μες στο λαιμό.
Σύννεφα καραβάνια στο βάθος των ματιών σου.
Προμήνυμα βροχής.
Το πένθιμο εμβατήριο του Σοπέν ίδρωνε ανάμεσα μας
μιαν ανεπαίσθητη ταλάντωση.
Η μέρα διαλύθηκε στον αέρα.
Στροβιλιστήκαμε ψηλά ως μόρια φωτός.
Αθώοι μπήκαμε στο ποίημα.
Τρόπαιο νίκης
Όλο έρχεσαι.
Στεφανωμένος με το φως του απομεσήμερου
ως άγγελος εκπεσών.
Στη σκιά της σκιάς σου ανασαίνω.
Η μυρωδιά σου δέρμα και κομμένος καπνός.
Όλο έρχεσαι.
Στις ασκήσεις της μνήμης δε λες ποτέ όχι.
Διατηρείς τη λάμψη εκείνη.
Την υγρασία στα χείλη
των ματιών σου το έλα
την παράφορη νιότη.
Σε συρτάρι καλά φυλαγμένο
το μαύρο σου κασκόλ.
Ανοίγω και κλείνω παρενθέσεις κι αγκύλες.
Κρύβω μέσα τα δακτυλικά σου αποτυπώματα.
Ανεξίτηλες διαδρομές.
Έρως θηρευτής
Κάμαρες μικρές φθηνού ξενοδοχείου.
Στους τοίχους ξεθωριασμένη ώχρα.
Βαριές κουρτίνες ασάλευτο κρατούν τον αέρα.
Πίσω από πόρτες κλειστές σώματα ιδρωμένα.
Σώματα τόξα τεντωμένα συνωθούνται
στου έρωτα την ξέφρενη πορεία.
Στο απόγειο της ορμής τους καταφάσκουν
στου πνεύματος την απόλυτη ελευθερία
ακυρώνοντας τ’ανθρώπινα κατά συνθήκη ψεύδη.
Πίσω από πόρτες κλειστές
Έρως θηρευτής καθεύδει .
The post Έμμα Τσιβρά, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.