πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο
AlbertCamus
`
στέκομαι εδώ στα ριζά του λόφου
και μετρώ αυτό το μάταιο
του Σίσυφου πανάρχαιο ταξίδι
ως την κορφή και πάλι πίσω
και αυθαιρέτως εκτιμώ
πως δίκιο είχε ο παλαιός Εφέσιος
σαν ίδιο τον έβλεπε τον δρόμο πάνω ή κάτω
έτσι κι ο Σίσυφος της κάθε εποχής
σαν λίγο ατενίσει προς τα πάνω
όλα τα θέλει κι όλα τα ελπίζει
δεν ξέρω αν τότε είναι ευτυχής
ίσως ορθότερο να πω φέρελπις πως νιώθει
μα κι όταν συλλογιέται πάλι ξανά
το ανέβασμα στην κορυφή
καθώς κατηφορίζει αυτόν τον ίδιο δρόμο
για το παρά τη λογική επαναλαμβανόμενο
εγχείρημα
μάλλον θα νιώθει ευτυχής
σε τούτο το ατελείωτο παιχνίδι
ανάμεσα στον πόθο για ερμηνεία
και στην παράλογη σιωπή
ο Σίσυφος περιγελά την τάξη αυτού του κόσμου
με μιαν απλή εξίσωση
«ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶὡυτή»*
*Ηράκλειτος, Περί Φύσεως, fragmentumB 60, Diels-Kranz
`
`
und messe diese vergebliche
Sisyphus uralte Reise
bis zum Gipfel hinauf und wieder zurück
und willkürlich schätze ich
dass der alte Epheser Recht hatte
den Weg hinauf und hinunter als Gleiches zu betrachten
so auch Sisyphus jeder Epoche
sobald er ein bisschen nach oben starrt
verlangt er nach Allem und hofft auf Alles
ich weiß nicht ob er dann glücklich ist
oder besser gesagt, sich als vielversprechend hält
aber auch wenn er nochmals nachdenkt
über den Aufstieg zum Gipfel
zumal er diesen gleichen Weg bergab geht
über dieses, so unvernünftig wiederholendes Unternehmen
wird er sich wahrscheinlich als glückhaft empfinden
bei dieser endlosen Spielerei
zwischen dem Bedürfnis nach Auslegung
und dem absurden Schweigen
Sisyphus verspottet die Ordnung dieser Welt
mit einer simplen Gleichung
«ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή»*
*Heraklit, Über die Natur, fragmentum B 60, Diels-Kranz
«ein auf- und abwärts führender Weg, ist genau das Gleiche»
`
*********
μια διονυσιακή μανία ιερή
θαρρείς φυσά καμιά φορά στην ποίηση
και τότε ο λόγος συναντά τις ξέπλεκες μαινάδες
που τρελαμένες ψάχνουνε
ποια θα ξεσκίσει πρώτη τον άμοιρο θνητό
για να τον κλάψει ύστερα πικρά μετανιωμένη
για το φθαρτό του σώματος
απ’ την απάτη του θεού ξεγελασμένη
και η ποίηση έτσι
`
ein dionysischer heiliger Wahnsinn
denkst, weht manchmal in der Poesie
und das Wort trifft dann die entwirrten Furien
die, wie verrückt danach suchen
welche den unglücklichen Sterbenden als Erste zerreißen wird
sodass sie ihn später bitter bereuend beweinen kann
des Körperverfallens halber
vom Gottesbetrug getäuscht
so auch die Poesie
`
**********
η μόνη αληθινή πατρίδα
χωρίς πατριδοκάπηλους
ανούσιους ψεύτες
θαλαμηπόλους υπηρέτες
μιας παραφουσκωμένης εκδοχής
χωρίς καδραρισμένους ήρωες
κοντυλοφόρους πληρωμένους
να γράψουν τα υπερφίαλα
μιας καταδικασμένης ιστορίας
μια μοναχή πατρίδα
να επιστρέφουμε σ’ αυτήν
συνειδητά επαναπατριζόμενοι
`
die einzig wahre Heimat
ohne Heimatsausbeuter
substanzlosen Lügner
Dienerschar einer Schiffbesatzung
einer verschwollenen Version
ohne eingerahmten Helden
bestochenen Schriftführer mit Schreibfedern
die, die Anmaßungen verfassen
einer verurteilten Geschichte
eine einsame Heimat
zurückkehren sollen wir zu ihr
bewusst als Heimatseinwanderer
`
*********************************************************************
`
Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Iστορία και Aρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και δίδαξε για πολλά χρόνια σε δημόσια λύκεια. Έχει εκδώσει οκτώ βιβλία (πεζογραφίας, ποίησης και δοκιμιογραφίας), έχει συμμετοχές σε συλλογικές εκδόσεις καθώς και πολλές δημοσιεύσεις (πεζά και ποιήματα) σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά. Επιμελείται εκδόσεις και δημοσιεύει άρθρα κριτικής λογοτεχνίας. Στο περιοδικό Οδός Πανός επιμελείται τη στήλη «Διαβάζοντας τους ποιητές – μικρά κριτικά σημειώματα». Μετέχει στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού «Καρυοθραύστις». Συντονίζει τη Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Αγίας Παρασκευής και διατηρεί στο διαδίκτυο το λογοτεχνικό ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία».
The post Διώνη Δημητριάδου, «Ο ευτυχισμένος Σίσυφος», εκδ. ΑΩ, 2019 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα) appeared first on Ποιείν.