ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Κάποια μέρα θα πατήσω στη σελήνη
να ξέρεις ότι δεν πενθώ με τα φαρμάκια
μονάχα τα κλείνω σε διαστημόπλοιο
κι είμαι τόσο πρόθυμος να διαπρέψω
στη διαγραφή των ιστορικών χρόνων
– η ειρωνεία είναι πως δε ζω το παρόν –
κι οι εποχές εξακοντίζουν δηλητήριο
Κι όταν με το καλό βγει η απόφαση
για καταπάτηση ακατοίκητου πλανήτη
κάτι άλλο θα βρεθεί να ταράξει τη γη
ίσως ένα λαχάνιασμα παλιού ποδηλάτου
(το είχα αγοράσει σε πλειστηριασμό)
Άλλωστε, αυτός ο κόσμος ανέκαθεν
ήταν βουτηγμένος στα παλιοσίδερα
– τόσο μέταλλο ούτε στη φωνή μου –
Πάρε αιμοπετάλια και δώσε μου λέξεις
`
*
ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Στον Γιώργο Σεφέρη
Είναι η Τέχνη πιο απάνθρωπη
από ένα γεμάτο ποτήρι αίμα
Λίγο λίγο και ξεμακραίνουμε
από τα αδειανά πουκάμισα
δεν υπάρχει αναλώσιμη μοναξιά
κι είναι αστείο να πεθαίνεις
κουβεντιάζοντας με τις λέξεις
Το πρόβλημα άρα είναι αλλού
στο ξηλωμένο πουλόβερ σου
που δεν παίρνει επιδιόρθωση
Και η τροπή των πραγμάτων
δικαιώνει τις ανησυχίες μου:
ό, τι δε φαίνεται με τα μάτια
δημιουργεί μετασεισμούς
Αυτό είναι μια άσχημη εξέλιξη
και η εκδίκηση του πολιτισμού
Πάντως μεταξύ δύο σωμάτων
προτιμώ το αποκεφαλισμένο
*
ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Στον Χρήστο Μπράβο
Ηθικό πλεονέκτημα:
να είσαι νηστικός
και να ταΐζεις λύκους
Θαύματα δε γίνονται έτσι
ανάλογα με τις ορέξεις μας
– ξέρετε εσείς οι λίγοι –
(τα πολλά σώματα φοβάμαι)
Εμένα ο χρόνος με λυπάται
ασχέτως αν τον ταπείνωσα
γι’ αυτό τα βράδια συνηθίζει
να κατεβάζει άσπρο πάτο
όλες μου τις φαντασιώσεις
Κι άμα τραβήξει μαχαίρι
ξέρω κι εγώ από μέταλλα
δυο σκουριασμένα ρολόγια
και τον λεπτοδείχτη φονιά
Κι ακόμα κάτι για φινάλε:
ο κόσμος δεν τελειώνει εδώ
μετά από μας το τίποτα
θα καμώνεται ότι υπάρχει
The post Γιώργος Γκανέλης, «Ακτινογραφία θώρακος», εκδ. Θράκα, 2019 appeared first on Ποιείν.