Αχ Σεραϊνα φτιαγμένη από τσάι
Σεραϊνα της Βρύναινας,
των μικρών παιγνιδιών η ωραία
η θωπεύουσα τον άνεμο
με τα μεγάλα μαλλιά των χρόνων σου
Σεραϊνα φτιαγμένη από χώμα και ανατολή
πως θα πνιγείς εσύ στο δάκρυ του πατέρα σου;
Εσύ που ήσουν φτιαγμένη από γέλιο και προσμονή
με αφάγωτο μέλλον από πολλά καλοκαίρια;
Και μεις Σεραϊνα που κρατάμε το κλειδί του θανάτου σου
οι αναζητούντες την ηδονή του φόβου,
εμείς οι διακοπούντες του Σεπτεμβρίου ,
οι κυνηγοί αέναα της αδρεναλίνης,
οι ακόλουθοι του Μίδα που θέλουμε τη ζωή
να μετράει μόνο με χρυσάφι
θα κρατήσουμε το άσπρο παπουτσάκι σου
να βαφτιζόμαστε εκεί σκληρά
στα δεκατρία ωραία χρόνια σου
Αχ Σεραϊνα φτιαγμένη από τσάι
ενός τρομαγμένου βραδινού
πέτα στον ουρανό της νιότης σου
και να προσεύχεσαι για μας τώρα
και στην ώρα του θανάτου μας.
The post Νίκος Βαραλής, «Σεραϊνα» appeared first on Ποιείν.