Το πρώτο της ταξίδι εκτός Ελλάδος θα πραγματοποιήσει η παράσταση «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» τον Οκτώβρη του 2019. Ο ποιητικός μονόλογος απ’ την αριστουργηματική «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Νάνας Παπαδάκη, ταξιδεύει στις Βρυξέλλες και παρουσιάζεται, ύστερα από τιμητική πρόσκληση, το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 20.00, στο Art Base, 29 rue des Sables, Brussels.
[…] Ο θάνατος πλέει μέσα μας ή πλέουμε εμείς
απ’ το λίκνο μας κιόλας στα μυστικά νερά του. Ωστόσο
κρατούσα μόνο για λογαριασμό μου αυτή τη σκέψη περήφανα,
τη συγκέντρωνα, την έσφιγγα επάνω μου
για να τους απαλλάξω αυτούς κι ίσως και να τους προστατεύσω
σαν βρέφη που χαμογελούν αθώα μπροστά στη μοίρα
ή σαν αφύσικα, άγρια ζώα τρομαγμένα
μπρος στην αμείλικτη εμπειρία μας.
Αντίθετα η μητέρα
μετά τον τελευταίο της τοκετό είχε ασκημίσει·
το μέτωπό της γεμάτο φακίδες· τα στήθη της
είχαν χάσει το σχήμα τους — το ’ξερε και το ’κρυβε
κι ήταν ενοχλημένη, δύστροπη,
σχεδόν αντιπαθητική· — αυτό που κρύβουμε είναι
αυτό που πιότερο μας φανερώνει, —έτσι δεν είναι, νένα;—
κι ίσως αυτό μας κάνει ενόχους κι άσκημους — μια απόσπαση,
μια μεταποίηση και παραμόρφωση της ζωής
απ’ τη δική μας μάταιη ανυπακοή και σκληρότητα,
απ’ τη δική μας περηφάνια —καλύπτρα της δειλίας μας—
ανάρμοστη στο φως· ενώ τα έπιπλα
γερνούν χωρίς αντίσταση κι έχουν πάντα τη θέση τους μέσα στο σπίτι,
έχουν μιαν έκφραση γλυκιάς ταπεινοσύνης —
και το μπράτσο της πολυθρόνας, όταν τύχει
καμιά φορά να το αγγίξει απ’ τ’ ανατολικά παράθυρα
μια λουρίδα ήλιος, είναι σα χέρι αληθινό, κουρασμένο,
καμπυλωμένο μ’ ευγνωμοσύνη στο γοφό του κόσμου,
κάτι επιδοκιμάζοντας, θαρρώ, κάτι λέγοντας:
«υπήρξα· υπάρχω ακόμη· ευχαριστώ· μου φτάνει».
Έτσι, θαρρώ, και τα δικά σου χέρια, όταν τελειώνει η μέρα,
ακουμπισμένα στη μέση σου, σα να ξεκουράζονται
σ’ έναν κλεισμένον, τέλειο κύκλο, σα στεφάνι δόξας
γύρω στο μέτωπο ενός άγνωστου κι αόρατου
— ή μήπως γύρω στο κεφάλι του ήλιου;
Σ’ είδα σ’ αυτή τη στάση κάποτε, στυλωμένη στο προαύλιο,
μαύρη μέσα στα μαύρα σου, κόντρα στη δύση,
με τα χέρια στη μέση σου — ολόγυρα στον ήλιο που βασίλευε,
ενώ απ’ τ’ ανοίγματα των δυο χεριών σου
οι τελευταίες ακτίνες μού λόγχιζαν τα μάτια. Δεν κατάλαβα τότε.
Αλήθεια, νένα, δεν τσούζαν τα μάτια σου απ’ τον ήλιο; Τί αγνάντευες πέρα;
τον κάμπο ή το διάστημα; τη ζωή ή την ανάμνηση;
ή τα πάντα μαζί; Τόσο αφημένη και δοσμένη. Πού να ξέρεις.
Ενώ η μητέρα, ώρες ολόκληρες, κοιταζόταν ασάλευτη,
στην ίδια στάση κι εκείνη, όμως ανένδοτη,
μες στο πλατύ, μετάλλινο καθρέφτη· χρησιμοποιούσε
καμένο δαφνόκλωνο να βάφει τα μάτια της — το ’νιωθα
από τη μυρωδιά σαν έμπαινα στην κάμαρά της —
αυτό με πείραζε γιατί η δάφνη προορίζονταν πάντα
για τα μέτωπα των αθλητών και των ποιητών· — χρησιμοποιούσε ακόμη
διάφορα παράξενα βότανα, κρυφά συναγμένα στη χάση της σελήνης,
βότανα που ερεθίζουν το δέρμα και δίνουν στο πρόσωπο ένα χρώμα
κόκκινο κι άγριο σαν μάσκα θεάτρου. Ένα βράδυ
μ’ είδε που την παρατηρούσα μέσ’ απ’ τον καθρέφτη,
ίσως κιόλας να αισθάνθηκε το βλέμμα μου στη ράχη της,
κι ανασκίρτησε ολόκληρη· έκανε μια κίνηση
σα να πήδησε μονομιάς μια σκάλα
που θα ’πρεπε, οπωσδήποτε, γρήγορα ή αργά, να την κατέβει,
ή σα να ’δε τα μάτια μου μέσα σ’ ένα βαθύ, μαύρο πηγάδι
όμοια με δυο άσπρους κύκλους που άπλωναν λίγο λίγο
κι έμπαινε ο ένας κύκλος μες στον άλλον ώσπου σμίγαν
κι έπιαναν όλο τον κύκλο του νερού, στο νεκρό βάθος.
Θ’ άσπρισε τότε το νερό, πλατύ κι ουδέτερο σαν την αλήθεια,
και θα ’δε η μητέρα μες στ’ άσπρο νερό, αδιάψευστο
το σκοτεινό πρόσωπό της, κι είπε τότε
με μια φρικτή φωνή σαν μέσα από πηγάδι:
«το ’δες λοιπόν κι εσύ πως γέρασα;»
και μονομιάς έγινε πάλι απλή κι ωραία κι αγαπημένη
όπως πριν από χρόνια, πριν απ’ το δικό της φόνο
και πριν απ’ τους μικρούς, ανεξιχνίαστους φόνους του χρόνου.
Από τότε, δε βάφονταν πια — εγκαταλείφθηκε. Εμείς οι γυναίκες
γερνάμε πιο γρήγορα, μαθαίνουμε πιο γρήγορα. Τί να την κάνουμε
τούτη τη γνώση; Πού να την αφήσουμε; Και τί χρειάζεται;
Μαλάκωσε πολύ η μητέρα, (κι ήταν σκληρή, — θυμάσαι;)
και λέω που πια δε χρειάζονταν του αδελφού μου η εκδίκηση
σε τέτοιαν ώρα απόλυτης κούρασης, εξάντλησής της,
όταν είχε περάσει πια η οργή, κι ακόμη η τύψη της κι η μετάνοιά της
κι όλο το πάθος που ίσως να δικαίωνε τα πριν εγκλήματα. Σχεδόν δεν αμύνθηκε
κι ίσως να το ’δε αυτό σα μιαν ωραία πρόφαση ενός τραγικού θανάτου,
αν όχι ηρωικού, γιατί όλο κι όλο
άφησε μόνο μια κραυγή, τόσο ακριβή στον ήχο της, σαν προμελετημένη,
σαν μίμηση του πόνου όλης της ζωής και στύλωσε τα μάτια της
μ’ αυτοκυριαρχία και με αόριστη έκφραση στοργής, στο δαχτυλίδι της
που ’χε φαρδύνει πολύ στο μεσοδάχτυλο. Δε θ’ ανεχόταν η μητέρα
να πεθάνει, όπως πεθαίνουμε εμείς, σ’ ένα κρεβάτι,
μπλεγμένη στ’ άσπρα, μαραμένα μαλλιά της,
σαν πιασμένη στα πόδια μιας άσπρης αράχνης.
`
*************************************************************************************************
Η παράσταση ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία της το 2018, παίχτηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές στη δεύτερη σκηνή του θεάτρου Αργώ, καθώς και στο κύριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Αισχυλείων. Στις αρχές του 2019, με αφορμή τα 110 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, το «Κάτω απ΄ τον ίσκιο του βουνού» ενώθηκε με σημαντικές ποιητικές φωνές στο πλαίσιο του «Αφιερώματος στο Γιάννη Ρίτσο» (Τίτος Πατρίκιος, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Γιάννης Αντιόχου, Αλέξιος Μάινας, Λένα Καλλέργη, Μαρία Κουλούρη, Γιώργος Χρονάς, Κατερίνα Χανδρινού, Μανόλης Πολέντας, Σταμάτης Πολενάκης και Έρη Ρίτσου) τιμώντας τη ζωή και το έργο του ποιητή με ένα ξεχωριστό πολιτιστικό γεγονός.
Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση
Το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» γράφτηκε το 1960. Κεντρικό πρόσωπο είναι η μυθική Ηλέκτρα, όμως η δύναμη της γραφής του Ρίτσου εκτινάσσει τον μύθο σ’ έναν χώρο σύζευξης πραγματικότητας και ονείρου, στοχασμού, αναζητήσεων και υπαρξιακής αγωνίας, καθώς ο μύθος συναντά τη σύγχρονη ιστορία. Το περασμένο μεγαλείο, η δόξα, η φθορά και η απογύμνωση σε μια παράσταση, με λιτή σκηνική όψη και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, που εστιάζει στον λόγο και, φωτίζει τη σημασία του στις μέρες μας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Νάνα Παπαδάκη
Καλλιτεχνική επιμέλεια – Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Ζορμπάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης
Φωτογραφίες (με την ευγενική άδεια του Φεστιβάλ Αισχύλεια): Κατερίνα Τζιγκοτζίδου, Γιάννης Κουσκούτης
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Λίγα λόγια για τη Νάνα Παπαδάκη
Η Νάνα Παπαδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, εργάστηκε ως ηθοποιός ήδη από το πρώτο έτος της φοίτησής της σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Είναι αριστούχος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Σχολή Χατζίκου και με την πτυχιακή της ταινία μικρού μήκους ταξίδεψε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Σχολών στο Μόναχο.
Στο Θέατρο Τέχνης εργάστηκε στις παραστάσεις «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (Φεστιβάλ Αθηνών), «Μικρός Πρίγκηπας», «Βόιτσεκ», «Μεγάλο και Μικρό» σε σκηνοθεσίες Γιώργου Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή και Θόδωρου Γράμψα. Στο Εθνικό Θέατρο στη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού (Φεστιβάλ Αθηνών). Στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε πειραματικές προσεγγίσεις έργων των Μαριβώ, Κέιν, Ζαρρύ, Ρακίνα, Ευριπίδη, με υπεύθυνη τη Νικαίτη Κοντούρη, σε σκηνοθεσίες Γιάννη Παρασκευόπουλου, Νίκου Σακαλίδη, Έκτορα Λυγίζου. Έχει παίξει σε έργα σύγχρονου ελληνικού και κλασικού ρεπερτορίου ερμηνεύοντας και αρκετούς πρωταγωνιστικούς ρόλους. Έχει συνεργαστεί επίσης με την Πέπη Οικονομοπούλου, την Ιόλη Ανδρεάδη, τον Δήμο Αβδελιώδη, τον Γιώργο Γιανναράκο, τον Σταμάτη Φασουλή, τη Χρύσα Καψούλη. Με τη Ρούλα Πατεράκη στον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Θουκυδίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και στο «Πεθαίνω σα χώρα» του Δ. Δημητριάδη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
H Νάνα Παπαδάκη υπήρξε στενή συνεργάτιδα της Μίρκας Γεμεντζάκη. Οργάνωσε και επιμελήθηκε το αφιέρωμα στη μνήμη της. Μελέτησε επί σειρά ετών το σύστημά της κι εργάστηκε μαζί της ως ηθοποιός σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε αρχαιολογικούς χώρους, θεατρικές σκηνές, φεστιβάλ, στην Επιστημονική Ημερίδα Αρχαίου Δράματος, όπως «Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα», «Θαλασσινοί Έρωτες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Τρωάδες» του Ευριπίδη.
Σκηνοθέτησε τον φιλοσοφικό διάλογο «Ίων» του Πλάτωνα, ο οποίος παρουσιάστηκε στο κύριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Αισχυλείων, με τίτλο «Ίων του Πλάτωνα- Ένα μικρό συμπόσιο», την «Κασσάνδρα» της Κρίστα Βολφ στο γερμανικό πρωτότυπο, το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» του Γιάννη Ρίτσου και οργάνωσε το «Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο» για τα 110 χρόνια από τη γέννησή του.
Το πρώτο της ταξίδι εκτός Ελλάδος θα πραγματοποιήσει η παράσταση «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» τον Οκτώβρη του 2019. Ο ποιητικός μονόλογος απ’ την αριστουργηματική «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Νάνας Παπαδάκη, ταξιδεύει στις Βρυξέλλες και παρουσιάζεται, ύστερα από τιμητική πρόσκληση, το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 20.00, στο Art Base, 29 rue des Sables, Brussels.
Η παράσταση ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία της το 2018, παίχτηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές στη δεύτερη σκηνή του θεάτρου Αργώ, καθώς και στο κύριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Αισχυλείων. Στις αρχές του 2019, με αφορμή τα 110 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, το «Κάτω απ΄ τον ίσκιο του βουνού» ενώθηκε με σημαντικές ποιητικές φωνές στο πλαίσιο του «Αφιερώματος στο Γιάννη Ρίτσο» (Τίτος Πατρίκιος, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Γιάννης Αντιόχου, Αλέξιος Μάινας, Λένα Καλλέργη, Μαρία Κουλούρη, Γιώργος Χρονάς, Κατερίνα Χανδρινού, Μανόλης Πολέντας, Σταμάτης Πολενάκης και Έρη Ρίτσου) τιμώντας τη ζωή και το έργο του ποιητή με ένα ξεχωριστό πολιτιστικό γεγονός.
Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση
Το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» γράφτηκε το 1960. Κεντρικό πρόσωπο είναι η μυθική Ηλέκτρα, όμως η δύναμη της γραφής του Ρίτσου εκτινάσσει τον μύθο σ’ έναν χώρο σύζευξης πραγματικότητας και ονείρου, στοχασμού, αναζητήσεων και υπαρξιακής αγωνίας, καθώς ο μύθος συναντά τη σύγχρονη ιστορία. Το περασμένο μεγαλείο, η δόξα, η φθορά και η απογύμνωση σε μια παράσταση, με λιτή σκηνική όψη και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, που εστιάζει στον λόγο και, φωτίζει τη σημασία του στις μέρες μας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Νάνα Παπαδάκη
Καλλιτεχνική επιμέλεια – Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Ζορμπάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης
Φωτογραφίες (με την ευγενική άδεια του Φεστιβάλ Αισχύλεια): Κατερίνα Τζιγκοτζίδου, Γιάννης Κουσκούτης
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Λίγα λόγια για τη Νάνα Παπαδάκη
Η Νάνα Παπαδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, εργάστηκε ως ηθοποιός ήδη από το πρώτο έτος της φοίτησής της σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Είναι αριστούχος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Σχολή Χατζίκου και με την πτυχιακή της ταινία μικρού μήκους ταξίδεψε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Σχολών στο Μόναχο.
Στο Θέατρο Τέχνης εργάστηκε στις παραστάσεις «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (Φεστιβάλ Αθηνών), «Μικρός Πρίγκηπας», «Βόιτσεκ», «Μεγάλο και Μικρό» σε σκηνοθεσίες Γιώργου Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή και Θόδωρου Γράμψα. Στο Εθνικό Θέατρο στη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού (Φεστιβάλ Αθηνών). Στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε πειραματικές προσεγγίσεις έργων των Μαριβώ, Κέιν, Ζαρρύ, Ρακίνα, Ευριπίδη, με υπεύθυνη τη Νικαίτη Κοντούρη, σε σκηνοθεσίες Γιάννη Παρασκευόπουλου, Νίκου Σακαλίδη, Έκτορα Λυγίζου. Έχει παίξει σε έργα σύγχρονου ελληνικού και κλασικού ρεπερτορίου ερμηνεύοντας και αρκετούς πρωταγωνιστικούς ρόλους. Έχει συνεργαστεί επίσης με την Πέπη Οικονομοπούλου, την Ιόλη Ανδρεάδη, τον Δήμο Αβδελιώδη, τον Γιώργο Γιανναράκο, τον Σταμάτη Φασουλή, τη Χρύσα Καψούλη. Με τη Ρούλα Πατεράκη στον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Θουκυδίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και στο «Πεθαίνω σα χώρα» του Δ. Δημητριάδη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
H Νάνα Παπαδάκη υπήρξε στενή συνεργάτιδα της Μίρκας Γεμεντζάκη. Οργάνωσε και επιμελήθηκε το αφιέρωμα στη μνήμη της. Μελέτησε επί σειρά ετών το σύστημά της κι εργάστηκε μαζί της ως ηθοποιός σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε αρχαιολογικούς χώρους, θεατρικές σκηνές, φεστιβάλ, στην Επιστημονική Ημερίδα Αρχαίου Δράματος, όπως «Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα», «Θαλασσινοί Έρωτες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Τρωάδες» του Ευριπίδη.
Σκηνοθέτησε τον φιλοσοφικό διάλογο «Ίων» του Πλάτωνα, ο οποίος παρουσιάστηκε στο κύριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Αισχυλείων, με τίτλο «Ίων του Πλάτωνα- Ένα μικρό συμπόσιο», την «Κασσάνδρα» της Κρίστα Βολφ στο γερμανικό πρωτότυπο, το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» του Γιάννη Ρίτσου και οργάνωσε το «Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο» για τα 110 χρόνια από τη γέννησή του.
τον Οκτώβρη του 2019. Ο ποιητικός μονόλογος απ’ την αριστουργηματική «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Νάνας Παπαδάκη, ταξιδεύει στις Βρυξέλλες και παρουσιάζεται, ύστερα από τιμητική πρόσκληση, το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 20.00, στο Art Base, 29 rue des Sables, Brussels.
Η παράσταση ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία της το 2018, παίχτηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές στη δεύτερη σκηνή του θεάτρου Αργώ, καθώς και στο κύριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Αισχυλείων. Στις αρχές του 2019, με αφορμή τα 110 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, το «Κάτω απ΄ τον ίσκιο του βουνού» ενώθηκε με σημαντικές ποιητικές φωνές στο πλαίσιο του «Αφιερώματος στο Γιάννη Ρίτσο» (Τίτος Πατρίκιος, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Γιάννης Αντιόχου, Αλέξιος Μάινας, Λένα Καλλέργη, Μαρία Κουλούρη, Γιώργος Χρονάς, Κατερίνα Χανδρινού, Μανόλης Πολέντας, Σταμάτης Πολενάκης και Έρη Ρίτσου) τιμώντας τη ζωή και το έργο του ποιητή με ένα ξεχωριστό πολιτιστικό γεγονός.
Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση
Το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» γράφτηκε το 1960. Κεντρικό πρόσωπο είναι η μυθική Ηλέκτρα, όμως η δύναμη της γραφής του Ρίτσου εκτινάσσει τον μύθο σ’ έναν χώρο σύζευξης πραγματικότητας και ονείρου, στοχασμού, αναζητήσεων και υπαρξιακής αγωνίας, καθώς ο μύθος συναντά τη σύγχρονη ιστορία. Το περασμένο μεγαλείο, η δόξα, η φθορά και η απογύμνωση σε μια παράσταση, με λιτή σκηνική όψη και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, που εστιάζει στον λόγο και, φωτίζει τη σημασία του στις μέρες μας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Νάνα Παπαδάκη
Καλλιτεχνική επιμέλεια – Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Ζορμπάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης
Φωτογραφίες (με την ευγενική άδεια του Φεστιβάλ Αισχύλεια): Κατερίνα Τζιγκοτζίδου, Γιάννης Κουσκούτης
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Λίγα λόγια για τη Νάνα Παπαδάκη
Η Νάνα Παπαδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, εργάστηκε ως ηθοποιός ήδη από το πρώτο έτος της φοίτησής της σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Είναι αριστούχος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Σχολή Χατζίκου και με την πτυχιακή της ταινία μικρού μήκους ταξίδεψε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Σχολών στο Μόναχο.
Στο Θέατρο Τέχνης εργάστηκε στις παραστάσεις «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (Φεστιβάλ Αθηνών), «Μικρός Πρίγκηπας», «Βόιτσεκ», «Μεγάλο και Μικρό» σε σκηνοθεσίες Γιώργου Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή και Θόδωρου Γράμψα. Στο Εθνικό Θέατρο στη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού (Φεστιβάλ Αθηνών). Στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε πειραματικές προσεγγίσεις έργων των Μαριβώ, Κέιν, Ζαρρύ, Ρακίνα, Ευριπίδη, με υπεύθυνη τη Νικαίτη Κοντούρη, σε σκηνοθεσίες Γιάννη Παρασκευόπουλου, Νίκου Σακαλίδη, Έκτορα Λυγίζου. Έχει παίξει σε έργα σύγχρονου ελληνικού και κλασικού ρεπερτορίου ερμηνεύοντας και αρκετούς πρωταγωνιστικούς ρόλους. Έχει συνεργαστεί επίσης με την Πέπη Οικονομοπούλου, την Ιόλη Ανδρεάδη, τον Δήμο Αβδελιώδη, τον Γιώργο Γιανναράκο, τον Σταμάτη Φασουλή, τη Χρύσα Καψούλη. Με τη Ρούλα Πατεράκη στον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Θουκυδίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και στο «Πεθαίνω σα χώρα» του Δ. Δημητριάδη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
H Νάνα Παπαδάκη υπήρξε στενή συνεργάτιδα της Μίρκας Γεμεντζάκη. Οργάνωσε και επιμελήθηκε το αφιέρωμα στη μνήμη της. Μελέτησε επί σειρά ετών το σύστημά της κι εργάστηκε μαζί της ως ηθοποιός σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε αρχαιολογικούς χώρους, θεατρικές σκηνές, φεστιβάλ, στην Επιστημονική Ημερίδα Αρχαίου Δράματος, όπως «Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα», «Θαλασσινοί Έρωτες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Τρωάδες» του Ευριπίδη.
Σκηνοθέτησε τον φιλοσοφικό διάλογο «Ίων» του Πλάτωνα, ο οποίος παρουσιάστηκε στο κύριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Αισχυλείων, με τίτλο «Ίων του Πλάτωνα- Ένα μικρό συμπόσιο», την «Κασσάνδρα» της Κρίστα Βολφ στο γερμανικό πρωτότυπο, το «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» του Γιάννη Ρίτσου και οργάνωσε το «Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο» για τα 110 χρόνια από τη γέννησή του.
The post Γιάννης Ρίτσος, «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» [5 Οκτωβρίου, στις 20.00, στο Art Base, 29 rue des Sables, Brussels] appeared first on Ποιείν.