Ήμουν μια μειοψηφία στην πλειοψηφία σας
Μια μικρή παρανυχίδα στα μεγάλα νύχια
Ταπεινό αλφαβητάρι στην υπεροψία σας
Ήμουν το λιγνό κεράκι στη βαθιά σας νύχτα.
Μια φωτογραφία είμαι στο Μαξίμου αγκαλιά
Σαν καρδούλα στριμωγμένη σ’ ένα τουιτάρισμα
Σε παρέλαση είμαι friendly για της κάλπης την κοιλιά
Είμαι ο ήχος που ξεχνιέται σε παλιό γιουχάρισμα.
Ήμουν μια μειοψηφία στις μειοψηφίες σας
Μία πένθιμη κορδέλα σε προφίλ μιας μέρας
Ένας φόβος να θυμίζει όλες τις φοβίες σας
Ήμουν μια ανωνυμία της δημόσιας σφαίρας.
Μία θέση έχω τώρα μες το ψηφοδέλτιο
Σαν λαμπάδα φωτισμένη μπρος σε επιτάφιο
Με αποκαλούσαν «χεῖρον», με φωνάζουν «βέλτιον»
Είμαι η λέξη που θα σβήσει πρώτη στο εδάφιο.
The post «Το τραγούδι της μειοψηφίας» (γράφει ο Σπύρος Αραβανής) appeared first on Ποιείν.