Προτάσεις (1917)
Οι οικιακοί νόμοι ας αντικατασταθούν
Από τις εξισώσεις του πεπρωμένου.
Το περσικό χαλί των ονομάτων των κρατών
Ας αντικατασταθεί από την ακτίνα της ανθρωπότητας.
Ο κόσμος να κατανοείται ως ακτίνα.
Εσείς η κατασκευή των χώρων,
Εμείς η κατασκευή του χρόνου.
Στο όνομα της υλοποίησης
Των υψηλών αξιών των αντιχρημάτων
Στους ιδιοκτήτες των εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων
Να δοθούν τα παράσημα του υπολοχαγού
Του εργατικού στρατού
Διατηρώντας τους στο μίσθωμα
Των υπολοχαγών του εργατικού στρατού.
Η ζωντανή δύναμη των επιχειρήσεων
Διατίθεται στον ειρηνικό εργατικό στρατό.
*
Τον καιρό που στον παράδεισο
Έτρεξαν των χρόνιων τα σμήνη
Εγώ με τη χρονούλα-πετρούλα έπαιζα
Και τη χρονούλα-πετρούλα πέταξα
Και η χρονούλα-πετρούλα βούλιαξε
Κι η χρόναινα φτερά άπλωσε.
(1908)
*
Αγαπημένη πόλη,
Γριούλα λίγο είσαι
Που κάθισε στη κόφα
Για να γευματίσει.
Άνοιξε το μαντήλι της – δεν είναι απλό μαντήλι:
Μαύρα πουλιά πετούν παντού ως το δείλι.
(1909)
*
Από το σάκο
Πράγματα έπεσαν σκορπισμένα.
Και νομίζω
Ότι ο κόσμος όλος
Μια γκριμάτσα είναι
Που τρεμοπαίζει
Στα χείλη του κρεμασμένου.
(1908)
*
Όταν πεθαίνουν τα άλογα — ανασαίνουν,
Όταν πεθαίνουν τα χόρτα — μαραίνονται,
Όταν πεθαίνουν οι ήλιοι — τότε σβήνουν,
Όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι — λένε τραγούδια.
(1912)
*
Χρόνια, άνθρωποι και έθνη
Φεύγουν δίχως γυρισμό
Σαν τρεχούμενο νερό.
Και στης φύσης τον καθρέφτη
Δίχτυ τ’ άστρα, ψάρια εμείς,
Θεοί του σκότους οι σκιές.
(1915)
Το όνειρο του μάγκα
Γιατί λύγισα
Το σώμα και το φτερό
Της τσαχπίνας που πετούσε;
Όλο το χωριό
Πάνω στον τάφο της θρηνούσε.
(1911)
*
Οι κόρες αυτές που βαδίζουν
Με τις μπότες των μαύρων ματιών
Πάνω στα λουλούδια της καρδιάς μου.
Οι κόρες που κατέβασαν τα δόρατα
Στις λίμνες των βλεφαρίδων τους.
Οι κόρες που πλύνουν τα πόδια τους
Στη λίμνη από τα λόγια μου.
(1921)
*
Οι ελέφαντες χτυπούσαν με τους κυνόδοντες έτσι
Ώστε να μοιάζουν με άσπρη πέτρα
Κάτω από το χέρι του καλλιτέχνη.
Οι τάρανδοι έμπλεκαν τα κέρατά τους έτσι
Ώστε να μοιάζει ένας αρχέγονος γάμος να τους συνδέει
Με αμοιβαία ρομάντζα και αμοιβαία απιστία.
Οι ποταμοί εισέρχονταν στη θάλασσα έτσι
Ώστε να μοιάζει το χέρι του ενός να σφίγγει το λαιμό του άλλου.
(1910-11)
Π(αλι)άνθρωποι
Ένα πουλί ποθώντας τα ύψη
Πετάει στον ουρανό,
Μια δεσποινίδα ποθώντας τα ύψη
Φοράει ψηλά τακούνια.
Όταν εγώ δεν έχω παπούτσια
Πάω στην αγορά και τα αγοράζω.
Όταν κάποιος δεν έχει μύτη
Αγοράζει κερί.
Όταν ένας λαός δεν έχει ψυχή
Πάει στον διπλανό
Και την αποκτά επί πληρωμή –
Εκείνος, ο δίχως ψυχή!
*
Ούτε οι εύθραυστες σκιές της Ιαπωνίας
Ούτε οι γλυκόφωνες της Ινδίας θυγατέρες
Δεν ηχούν με τη φωνή της κηδείας
Όσο τα λόγια της στερνής εσπέρας.
Πριν το θάνατο η ζωή θα ξαναπεράσει
Αλλόκοτα, γοργά – και έχει φύγει.
Και ο κανόνας αυτός είναι η βάση
Για το χορό που στήνουν ο θάνατος κι η τύχη.
(1911)
`
***********************************************************
Η Ξένια Καλαϊτζίδου γεννήθηκε το 1989 ως Ξένια Σορόκινα στην Πένζα της Ρωσίας όπου και
ολοκλήρωσε την υποχρεωτική της εκπαίδευση. Με τα ελληνικά ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή στα 14
της όταν ως ανήλικη μετανάστρια υιοθετήθηκε από ελληνική οικογένεια, εξού και το ελληνικό επίθετο.
Έχει σπουδάσει στο Πολυτεχνείο του Α.Π.Θ και είναι πτυχιούχος του ινστιτούτου ρώσικης γλώσσας
Αθηνών Πούσκιν. Τα ρωσικά είναι η μητρική της γλώσσα και η βασική γλώσσα μετάφρασης. Ασχολείται
με τη δημιουργική γραφή και η κυριότερη γλώσσα στην οποία γράφει είναι τα ελληνικά.
Το 2015 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Ένεκεν" η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο: "Ήρωες
άχαρων πόλεων", ενώ το 2019 κυκλοφόρησε η μικρή ποιητική συλλογή της "Τα ψυχομετρικά"
(αυτοέκδοση) η οποία και διανεμήθηκε δωρεάν σε μορφή fanzine.
Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί στην "Ανθολογία 77 βραβευμένων ποιητών" στα φεστιβάλ
ποίησης Θεσσαλονίκης 2000-2005 της Ε.Σ.Λ.Ε. και σε άλλα έντυπα. Έχει μεταφράσει Ρώσους κλασικούς
και πρωτοποριακούς ποιητές και πεζογράφους, Εβραίους αναρχικούς ποιητές της Αμερικής από την
Γίντις, ποιητές και πεζογράφους της Μπενγκάλι, κι άλλους Ασιάτες ποιητές από την αγγλική με
επιμέλεια στην Μπενγκάλι και Ουρντού. Είναι τακτική συνεργάτιδα του λογοτεχνικού περιοδικού
"Ένεκεν", ενώ, άρθρα, μεταφράσεις και ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί επίσης σε λογοτεχνικά
ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστολόγια.
Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως καθηγήτρια ρωσικής γλώσσας στο Κέντρο ρωσικής γλώσσας
και πολιτισμού "Το Κλειδί".
The post Velimir Khlebnikov, Ποιήματα (μετφρ. από τα ρωσικά: Ξένια Καλαϊτζίδου) appeared first on Ποιείν.