Παυσίλυπα
Και τώρα
πόσα παυσίλυπα
να γυαλίσουν
σε λίμνη που έχει στερέψει;
Κοπάδια από πέστροφες
σε ακροβατικά στροβιλισμού
το χάραμα.
Μάγισσες σε σκουπόξυλα
γεμάτες με βατράχια.
Εξάλλου αυτός ήταν ο κόσμος εξαρχής:
κοάσματα σε μέρη σκιερά κι απόκοσμα,
ψαράδες στα κουπιά τους να γελάνε,
άνθρωποι κάτω από παπλώματα
να λένε ιστορίες,
μουτρωμένα παιδιά
να ρουφούν το γάλα τους θυμωμένα.
Οι νεκροί μιλάνε στα μπαλκόνια
Οι νεκροί μιλάνε στα μπαλκόνια
φορώντας σαγιονάρες
όταν έξω επικρατεί δυνατή καταιγίδα.
Ανταλλάσσουν σαΐτες από χαρτί.
Μουλιάζουν και πέφτουν
πριν φτάσουν στον προορισμό τους.
Κυριαρχεί
-αντίθετα προς τις προβλέψεις-
ευθυμία ερεθιστική
και τέρψη.
Οι νεκροί κάνουν πάντα
ό,τι καλύτερο μπορούν.
Κρυφογελάν
με όσους δεν καταλαβαίνουν
πώς οι νεκροπομποί
σαν πεταλίδες
αγκιστρώνονται
στους χτύπους της καρδιάς.
Οι νεκροί γνέφουν τρυφερά.
Γελάνε.
Το χειρότερο έχει πια περάσει.
Κάθε πρωί
απλώνουν
τη σκιά τους
να στεγνώσει.
Αφρός
Αν τα ποιήματα είναι αφρός
ταχύπλοο δεν θα τα διασχίσει
ούτε ανέμελοι ταξιδευτές
με ψάθινα καπέλα και βεντάλιες.
Αν τα ποιήματα είναι αφρός
θα ΄ναι στης μπύρας το ποτήρι
όχι σε ό,τι περισσεύει
από το πλύσιμο χεριών
ενός τυχαίου Πόντιου Πιλάτου.
Σε τούτη εδώ τη διατεταγμένη συγκυρία
θα είναι αφρός.
Σαν τον κισσό θα απλώνεται στις πόλεις.
Ο μόνος τρόπος
είναι αυτός
να αποφευχθεί
η ερήμωση του λόγου.
Αφρός απλώνεται
σε συντονισμένη κίνηση παιδιών
που όλο χαρά
-κρατώντας τσίλιες-
ρίχνουν απορρυπαντικό
στα σιντριβάνια των φωνών μας
κάνοντας μπουρμπουλήθρες.
Ας είναι έτσι.
Monstruoso
Ζητείται κοπέλα για εργασία.
Παρέχεται δεκάλεπτο διάλειμμα
σε ωραία σκιά
κάτω από τους ευκαλύπτους.
Ευέλικτο ωράριο.
Διακριτική ευχέρεια
να μεταμορφώνεται
κατά το δοκούν
σε δεκαοχτούρα
καταγράφοντας έτσι
από απόσταση ασφαλείας
τα μυστικά
της σταθερής μας πελατείας.
Δάνεια σταθερά
και βιβλιάριο τραπέζης
από τον ποιητή
που τα είδε όλα καθαρά.
Ποτέ δεν ήταν της Πρεβέζης.
Διόρθωση τυπογραφικών σφαλμάτων.
Αργή δηλητηρίαση
σε κάθε έγχυση
πολιτικής θεολογίας
στον καφέ μας.
Είναι απαραίτητο προσόν
σκούπα να γίνεται
με έναν μπάτσο.
Να μένει πίσω από την πόρτα.
Οι τρυφερές χειρονομίες
γίνονται σαρκοβόρα άνθη.
Στο καφενείο αυτό
προετοιμάζουν
τη συνάντησή μας.
Σαν τον χορό των βρυκολάκων
θα στεφθεί
με απόλυτη επιτυχία.
Θα το θυμούνται όλοι
πως δεν έγινε ποτέ.
Την ορμήνεψαν όμως
αλλιώς ν’ αφηγηθεί την ιστορία.
Σαν να ‘δινε
μασητικό βραχιόλι
σε παιδί
που μόλις έβγαζε
τα πρώτα του τα δόντια
και πονούσε.
Ξύλο και σίδερο
Ξύλο και σίδερο.
Καταιγισμός
λίθινων ερωτημάτων
καθώς δυο γάτες
κατεβαίνουν τη σκάλα
σχολιάζοντας
την υγροποίηση των ορίων
πάντα με βλέμμα διαπεραστικό.
Ούτε οντολογία
ούτε βιομηχανική εποχή.
Εφόρμηση κολιμπρί στο χιόνι.
Με σπασμένη φωνή
Στον Βύρωνα Λεοντάρη
Να ενταχτώ κι εγώ γαμώτη μου σε κάποιο κύκλωμα.
Σε μία κλίκα
μια συντεχνία λογοτεχνική.
Να παίρνω σβάρνα τις ποιητικές βραδιές
να παίζει τζαζ μουσική
απ’ το ηχείο.
Με δυνατή φωνή
να παρατάσσονται οι λέξεις.
Καλοεκτελεσμένη συνταγή.
Στο σκηνικό
ακολουθεί το φλας των φωτογράφων.
Εδώ που είμαι
σκάνε της δάφνης τα καινούρια φύλλα.
Και ένα σπουργίτι
χωρίς καμία έγνοια για συμβολισμούς
απανωτά χαράζει
-πηδώντας στης βεράντας την ελιά-
νέες διασαφηνίσεις
οριστικές
για συναντήσεις
που ονειρεύεσαι
στο τώρα.
Λευκά κομμάτια που διαλέξαμε για σένα.
Λευκά κομμάτια
που διαλέξαμε για σένα.
Ρίχνε εσύ πετρούλες στο νερό.
Δεν θα επανέλθει έτσι
της λίμνης το στοιχειό.
Κύκνου φτερά
απλωμένα στο γρασίδι.
Ούτε που ξέρεις
πούθε έρχεται
αυτό το παραμύθι.
Λευκά τα βότσαλα
και από κάτω
μαύρος πηλός.
Λευκά κομμάτια
διαλέξαμε για σένα
μαύρα τα βάφεις
ξαφνικά.
Δεν σου την πήρε τη φωνή
εκείνος που αγαπούσες.
Ούτε τις νεράιδες
του πηγαδιού
να τις κατηγορήσεις.
Μαζεύτηκαν
διλήμματα πολλά.
Σε άσπρο σεντόνι
παλιακό
μάταια
μάταια αποπειράσαι
να τα πνίξεις.
Άσπρη θα γίνει
η φωνή
στους ύστερους
τους χρόνους.
The post Κωστούλα Μάκη, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.