ΕΥΤΥΧΩΣ
Ευτυχώς είναι κάτι νύχτες ακόμα
που ΄χουν τη γλύκα των τσιγάρων
των πρώτων εφηβικών μας πάρτι
και που δεν θες να κοιμηθείς
γιατί έχεις καιρό να δεις τέτοιον ουρανό
ΧΑΜΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ
Το μόνο που θυμάμαι είναι αυτό το χαζό αστείο
που δεν βρήκα το θάρρος να σου πω
και το χαμόγελο σου που τελικά δεν το είδα ποτέ
ίσως να ‘ναι και καλυτέρα έτσι
γιατί το φαντάστηκα τόσο καλά
που τώρα πια το ‘χω πεντακάθαρα μες το μυαλό μου
όχι δεν έχω τόσο ισχυρή φαντασία
μα ξέρεις
σε σκεφτόμουν ένα πρωί κοιτώντας τη θάλασσα
και τα καΐκια στα βαθιά μοιάζουν τόσο πολύ
με χαμένα χαμόγελα
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ
Μέσα μου κατοικούν
όλοι οι παλιοί μου εαυτοί
κι εγώ
καμιά φορά μαζευόμαστε
οι πιο μεγάλοι κυρίως
πίνουμε λίγο ουίσκι
και συζητάμε
τα διάφορα προβλήματα
που προκύπτουν
συχνά οι συνάξεις αυτές
διακόπτονται εκτάκτως
γιατί το στερεοφωνικό παίζει στη διαπασών
κάτι ντάμπα ντούμπα
που βάζει ο Θάνος
της Γ΄ γυμνασίου
κι όσο κι αν του λέμε
να το χαμηλώσει
αυτός δεν μας ακούει
και μας γράφει
στ’ αρχίδια του
ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ
Υπάρχουν κι αυτοί
που κάνουν τη δουλειά του τοκογλύφου
αυτοί όμως δεν είναι πρόβλημα
είναι μόνο ένα είδος επαγγελματία
Οι άλλοι είναι το πρόβλημα
που κάνουν όλες τους τις δουλειές
με ψυχή τοκογλύφου
ΠΡΩΤΕΣ ΑΣΠΡΕΣ ΤΡΙΧΕΣ
Παλιά έγραφα με τις λιακάδες
τώρα γράφω με τα κρύα τα σκοτάδια και τις βροχές
είναι τα πρώτα σημάδια γήρανσης
το νεανικό μαύρο των μαλλιών που εξασθενεί
εσωτερικεύεται
στάζει
σιγά
σιγά
στην ψυχή
ΠΙΝΑΚΑΣ
Η πανάρχαια επιθυμία των ανθρώπων να μιμηθούν τα πουλιά αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα οδηγήσει στην ανάπτυξη τεχνολογιών ατομικής πτήσης
στην αρχή θα είναι προνόμιο όσων μπορούν να αγοράσουν θα πετούν κοντά κοντά όχι πολύ ψηλά θα φοβούνται θα θέλουν να τους δουν
θα ‘ναι ένα μέσο επίδειξης μια ένδειξη αστικής ανωτερότητας και άλλες τέτοιες μπούρδες για χαζούς πλούσιους και χαζούς φτωχούς
θα γραφτεί κώδικας εναέριας κυκλοφορίας κι έπειτα θα πουληθεί στις πλατιές μάζες
άνθρωποι δεξιά κι αριστερά άνθρωποι πάνω κάτω άνθρωποι που επιτέλους ναι πετούν
κι οι γλάροι ακόμα εκεί πάνω απ’ τις θάλασσες με τις ελεύθερες πτώσεις τους
οι αετοί με τ’ αγναντέματα τους κι οι μύγες ακόμα
με την ακανόνιστα κυκλική τους κίνηση γύρω απ’ τα σκατά
ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΛΕΦΤΕΣ
Περπατούσε όλο χάρη
κρατώντας ανάλαφρα την τσάντα της
έτσι που ήταν εύκολο
να την αρπάξει
και να χαθεί τρέχοντας στο πλήθος
ο κλέφτης
της κακιάς συμφοράς
που ό,τι είχε αξία
τ’ άφησε πίσω
για ‘μένα
ΑΠΛΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
Οι άνθρωποι
είναι σαν τα νυχτερινά χειμωνιάτικα κύματα
δε βουτάς μέσα τους
βλέπεις μόνο πάνω πάνω τον αφρό
ακούς τον τσιριχτό τους παφλασμό
The post Θάνος Πετράκης, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.