Το ποίημα είπε αυτάρεσκα ο Δημιουργός ανήκει αποκλειστικά σε εμένα
Εγώ σχημάτισα το σμήνος των λέξεων
υποδέχτηκα την έμπνευση φιλοξένησα το συναίσθημα
κι εγώ το αποτύπωσα στο φως
για να το υποδεχτεί ο αναγνώστης σε αυτή τη συγκυρία
Μα τι λες φώναξαν οι Λέξεις
Χωρίς εμάς δε θα υπήρχες ούτε εσύ ούτε το ποίημα
Εμείς σου επιτρέψαμε να μας οδηγήσεις
και δεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα
να εκτελέσουμε τους ελιγμούς των πτήσεων που εσύ επιθυμούσες
Είστε σοβαρές; είπε η Έμπνευση στις λέξεις
Αν δεν είχα φανερωθεί εγώ
ο δημιουργός θα ήταν αθώος και ανυποψίαστος
Καμία δημιουργία
δεν υπάρχει χωρίς τη δική μου παρέμβαση
Αποκλειστικά εγώ είμαι υπεύθυνο
απάντησε το Συναίσθημα στην έμπνευση
Θα ήσουν ανύπαρκτη αν εγώ δεν σε είχα επισκεφτεί
Η δική μου εμπειρία με τον συγκλονισμό των αισθήσεων
επιτρέπει τον ερχομό σου
Τότε το Φως έλαμψε με θυμό
Εκτός από τα κρυμμένα στο συρτάρι ποιήματα
για τα οποία δεν έχω καμία ευθύνη
μόνο η δική μου παρουσία φανερώνει στις αισθήσεις των άλλων
το ποίημα
Η απόλυτη κυριότητα του ποιήματος
είπε ο Αναγνώστης ανήκει σε μένα
Εγώ το αποθεώνω ή το καταποντίζω
Χωρίς να θέλω να το περηφανευτώ
είμαι σχεδόν η αποκλειστική αιτία της γραφής του
Όσα και να λέτε βρόντησε η Συγκυρία
μόνο εγώ ως ανυπέρβλητη μαέστρος αυτής της ποιητικής ορχήστρας
μπορώ μαγικά να διευθύνω και να επιτρέψω
σε όλα τα παραπάνω να συμβούν
τη συγκεκριμένη στιγμή
Θνητοί και πρόσκαιροι ένοικοι της γραφής
όποτε επιθυμώ μπορώ να σας κάνω έξωση από τη σύνθεση της μελωδίας
Έτσι λοιπόν μην επαίρεστε όλα υποτάσσονται σε μένα και στον μοναδικό θεό μας
Μόνο αυτός μπορεί να προσδώσει αξία ή διάρκεια στους στίχους αν το αξίζουν
Ο Χρόνος.
The post Γιάννης Τόλιας, «Σε ποιον ανήκει το ποίημα;» appeared first on Ποιείν.