Ich schaute weit weg
dachte an die Minutensiege
die Schleifen im Balkenland banden
und du nichts ahnend hast in einen Apfel gebissen.
Ich hatte keine Fragen und wie könnte ich auch
einer Stimmung zusprechen die ihren Zauber umhertrug
meinte ein Gedanke sei die Liebe
unter den Früchten?
Das absolute Bloße war anwesend war aber
auch unmerklich.
Die Auszeichnung der Sachen
besaß Farben und Wörter und Geschenkbänder
die Schleifen gerieten durcheinander
ein Alltag der seinen Vorgang hatte.
Die abwärts gerichtete Betrübnis hinterließ ihren Mark
während der Sturz der Gefühle
das Stricken nicht erlaubte.
Vorläufig war ein Pinselstrich nötig
und ich fesselte mit Fäden deine Hände.
Wenn du mich liebst werden sie Rosenblätter.
*
ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ
Κοίταζα μακριά
σκεφτόμουν τις νίκες των λεπτών
που έδενε φιόγκους στη μεσολόβια χώρα
κι εσύ ανυποψίαστα δάγκωνες ένα μήλο.
Δεν είχα ερωτήσεις και πως μπορούσα
να μιλήσω σε μια διάθεση
που περιέφερε τη γοητεία της
νομίζοντας πως έρωτας είναι μια σκέψη
ανάμεσα σε φρούτα;
Το απόλυτο γυμνό ήταν παρόν, μα ήταν
και αόρατο.
Η διάκριση των πραγμάτων
είχε χρώμα και λέξεις και κορδέλες
οι φιόγκοι μπερδεύονταν ο ένας με τον άλλο
μια καθημερινότητα που είχε τη σειρά της.
Η καθοδική θλίψη άφησε το στίγμα της
καθώς η πτώση των αισθημάτων
δεν επέτρεπε το πλέξιμο.
Μια πινελιά χρειάστηκε να βάλω προσωρινά
και σου πέρασα στα χέρια κλωστές.
Αν μ’ αγαπάς θα γίνουν ροδοπέταλα.
`
*****************************
Warten
Ich warte.
Sage nichts.
Berühre nichts.
Ich warte auf den Regen.
Eine Linie rot
fast/ sehr.
Die Nacht setzt sich fest.
Ich vermisse.
Wir blicken uns in die Augen
Liebe/ Tod.
Ich vermisse
die Wahrheitswahrscheinlichkeit.
Ich denke daran zu fühlen.
Ich warte.
*
ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Περιμένω.
Δεν μιλώ.
Δεν αγγίζω.
Περιμένω τη βροχή.
Μια γραμμή κόκκινη
σχεδόν/πολύ.
Νύχτα ορίζεται.
Στερούμαι.
Κοιταζόμαστε στα μάτια
έρωτας/θάνατος.
Στερούμαι
την πιθανότητα αλήθειας.
Θυμάμαι να νιώσω.
Περιμένω.
`
***************************
ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Περιμένω.
Δεν μιλώ.
Δεν αγγίζω.
Περιμένω τη βροχή.
Μια γραμμή κόκκινη
σχεδόν/πολύ.
Νύχτα ορίζεται.
Στερούμαι.
Κοιταζόμαστε στα μάτια
έρωτας/θάνατος.
Στερούμαι
την πιθανότητα αλήθειας.
Θυμάμαι να νιώσω.
Περιμένω.
`
****************************************************************
Η Ντίνα Γεωργαντοπούλου γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας και ζει στην Αθήνα. Εχουν εκδοθεί τρείς ποιητικές της συλλογές: 1.Αθόρυβοι Μύθοι -εκδόσεις Ζάθεον Πυρ-2015, 2.Caressing Myths -εκδόσεις Libros Libertad-2015 δίγλωσση έκδοση (ελληνικά -αγγλικά), 3.Απροσποίητα -εκδόσεις Βακχικόν. Έχει συμμετάσχει με ποιήματα της σε συλλογικές εκδόσεις . Για δέυτερη χρονιά παρουσιάζει τη διαδυκτιακή ραδιοφωνική εκπομπή Χωρίς Πρόβα μέσα από τη συχνότητα του ράδιο Βακχικόν.
The post Ντίνα Γεωργαντοπούλου, «Απροσποίητα», εκδ. Βακχικόν, 2017 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα) appeared first on Ποιείν.