Ματαιότης
Το φώς θα σκοτεινιάσει πάλι
Μετά την εκθαμβωτική συναστρία
Στεφανωμένο την εσπέρα
Ένα σμήνος χάλκινες φωνές
Θα εισβάλει όλο μελαγχολία
Μές στην ανεξερεύνητη σιωπή…
Όταν όλα υποκλιθούν
Όταν όλα υποκλιθούν στο φως
Τα μάτια απαράλλαχτες σειρήνες
Θα υψωθούν στον ουρανό
Όνειρα θα μπούνε σ’ ασημένια πλοία
Σα να μην κύλησε ποτέ ο χρόνος
Μόνο σιωπές από διάπυρες φωτορροές…
Ευγενική
Βγές στού Μαρτιού τ’ αντάμωμα
Ιριδισμούς αέρα ξανθομάλλη
Κι άλλες να ιδείς μικροχαρές
Τραγούδι λυγερό να πιάσεις
Ώρα την ώρα όπως ο ήλιος
Ρίχνει στο μέτωπο σου ασήμια
Ίσα μ’ αγκάλιασμα ζεστό
Αφροχαϊδεύει την ψυχή σου…
The post Αντώνης Περδικούλης, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.