Τα παιδικά τραγούδια από μελοποιημένα ποιήματα, είναι ένα βιβλίο που περιέχει 2 cd και περιλαμβάνει 43 τραγούδια κορυφαίων Ελλήνων ποιητών, που έγραψαν ποιήματα για παιδιά. Όλα τα ποιήματα έχουν περιληφθεί σε αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου. Τα ποιήματα μελοποιήθηκαν και ενορχηστρώθηκαν από τον παιδαγωγό Βασίλη Παπανικολάου.
`
Ένα αφιέρωμα σε ποιητές μας, όπως: Θέτη Χορτιάτη, Χάρης Σακελλαρίου, Οδ. Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Ζαχ. Παπαντωνίου, Τέλος Άγρας, Βασ. Ρώτας, Κωστής Παλαμάς, Ντίνα Χατζηνικολάου, Ελ. Χωρεάνθη, Κ. Χωρεάνθης, Γ. Νεγρεπόντης, Δ. Μανθόπουλος, Ρ. Καρθαίου, Αλ. Πάλλης, Δ. Τροβάς, Ρίτα Μπούμη-Παπά, Μαρ. Γουδέλη, Διον.Σολωμός, Ν.Κανάκης κ.ά.
`
Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Ένας γέρος γέροντας
Ένας γέρος γέροντας,
κι ουδέ τόσο γέροντας,
εκατό εννιά χρονών,
πότιζε το γρίβα του.
Τα βουνά τριγύριζε
και τα δέντρα κοίταζε.
«Σεις βουνά, ψηλά βουνά,
τώρα με την άνοιξη
δε με ξανανιώνετε
μένα και το γρίβα μου,
όπως ξανανιώνονται,
και καινούργια γίνονται
τούτα τα χαμόδεντρα,
τα χιλιόχρονα κλαριά,
να γινόμουνα κι εγώ νιος,
όπως ήμουν μια φορά;
`
*
Νικόλαος Ποριώτης
Ο Κύριος Κανείς
`
Ποιος να ’ν’ αυτός ο «Κύριος Κανείς»;
Χτες, σαν καθίσαμε να πιούμε τσάι,
μπράμ, να σου τον, ένα φλιτζάνι σπάει
και βρέχει το φουστάνι της Φανής,
ο σκανταλιάρης «Κύριος Κανείς».
Κι ύστερα τσίμπησε την άσπρη γάτα,
έσπασε και δυο τρία καλά πιάτα,
εζούληξε του Γιάγκου το καπέλο,
και ξέσκισε της Έλλης μας το βέλο,
και μούγκριζε φρικτά σαν Ερινύς,*
ο πεισματάρης «Κύριος Κανείς».
Έχει, θαρρώ, κακήν ανατροφή,
γιατί έβαλε μες στον καφέ μου αλάτι,
και μου έμπηξε καρφίτσες στο κρεβάτι,
και στο σκαμνί του μπέμπη ένα καρφί,
κι ύστερα τον ρωτούσε «που πονείς;»
ο κατεργάρης «Κύριος Κανείς».
Ποιος να ’ναι; Μπα! κανείς μας δεν τον ξέρει,
κανείς μας δεν τον είδε πουθενά…
Μ’ αυτός τα παιχνιδάκια μας χαλνά,
κι έσπασε και της πλύσης το πανέρι.
Δεν είναι, φαίνεται, καθόλου ευγενής
αυτός ο μάγκας «Κύριος Κανείς».
Δεν τον γνωρίζουμε! Ορκιζόμαστε.
Μας η μητερούλα μας χαμογελά
και λέγει πως τον ξέρουμε καλά
και πως δεν πρέπει να κρυβόμαστε
και ψέματα να λέμε στους γονείς,
γιατ’ είμαστε όλοι εμείς ο «Κύριος Κανείς».
`
*
Τέλλος Άγρας
Κάτω απ’ το χιόνι
Σκέψου –τι πράματα γλυκά
κοιμούνται κάτωθε απ’ το χιόνι.
Κοιμάται ο σπόρος, μυστικά,
καθώς το φύτρο του φυτρώνει.
Κοιμούνται αμέτρητα σπαρτά
–κι όλο ονειρεύονται τ’ αστάχυα.
Τ’ άγρια μπουμπούκια, σφαλιστά,
ύπνος τα παίρνει, μες στα βράχια…
Έχει όλ’ η πλάση κοιμηθεί
κάτω απ’ το κάτασπρο σεντόνι,
ωσότου να της πει στ’ αυτί
μια συλλαβή το χελιδόνι.
Και τότες! ρόδα, γιασεμιά,
γλυκά κεράσια, χρυσά στάχυα,
κι η αγαπημένη η κυκλαμιά
«Ευχαριστώ» θα πει στα βράχια.
`
*
Λίνα Κάσδαγλη
Τα παιδιά της γης
Λεμόνι
Ο χειμώνας κι αν θυμώνει,
Λεμονιά γερτή ώς το χώμα,
Τον καρπό της καμαρώνει:
Δροσερή χαρά στο στόμα,
Ζουμερό, ξανθό λεμόνι.
Πορτοκάλι
Μόλις η άνοιξη θα ’ρθει,
Πώς μυρίζουν οι άσπροι ανθοί!
Και στο κρύο, στη συννεφιά,
Φως και χρώμα κι ομορφιά–
Πορτοκάλια χρυσαφιά.
Κρεμμύδι
Λέει το κρεμμύδι: «Δεν μπορώ να νιώσω
Γιατί όλοι κλαίνε σαν βρεθούν κοντά μου.
Εγώ είμαι τρυφερό κι ήμερο τόσο
Κι όλους τους αγαπώ με την καρδιά μου».
Φασολάκι
Το φασολάκι σκαρφαλώνει όπου κι αν βρει.
Κι έκανε το φουστάνι του κουρέλι.
Μα λέει η μητέρα η φασολιά: «Ας χαρεί,
Κι εγώ του το μπαλώνω, δε με μέλει».
Τα κεράσια
«Το Μάη θα γίνουν τα κεράσια» λένε
Οι σπουργίτες. «Καλά θα βολευτούμε!»
Και τα κεράσια που τ’ ακούνε κλαίνε
Και ρωτάν: «Πού θα πάμε να κρυφτούμε;»
Μουριά
Μόλις η μουριά τα πρώτα
φύλλα της πετάξει,
Μεγαλώνουν τα σκουλήκια
που μας κάνουν το μετάξι.
Κι όταν έρθει το ζεστό,
τ’ αγαπημένο καλοκαίρι,
Στα παιδιά με τα πανέρια
μούρα ολόγλυκα θα φέρει.
Μηλιά
Απ’ τη μηλιά γλυκόμηλο,
Κατέβα σε παρακαλώ.
Σε περιμένουν τα παιδιά
Με τη χαρούμενη καρδιά.
Κυδωνιά
Χρυσοχέρα η Κυδωνιά,
Δεν προφταίνει στη δουλειά.
Χίλια δυο γλυκά μας δίνει
Και πελτέ σαν το ρουμπίνι.
The post Θανάσης Ντζούφρας, «Παιδικά τραγούδια από μελοποιημένα ποιήματα», εκδ. Μελωδία, 2016 appeared first on Ποιείν.