Ο Σωτήρης Τράγκας (φωνή, τενόρο σαξόφωνο, keyboards, κρουστά, σύνθεση) και η Πόπη Νταλαχάνη (φωνή, κιθάρες, keyboards, loops, σύνθεση), που αποτελούν το ντουέτο των Dilemma, συνομιλούν μουσικά με την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ αφιερωμένο στην ποιήτρια, με πρωτότυπη μουσική και μία ιδιαίτερη προσέγγιση του ποιητικού της λόγου, που καταγράφεται για πρώτη φορά στη δισκογραφία. Οι Dilemma, στο 6o κατά σειρά άλμπουμ τους, συναντούν τη σπουδαία ποιήτρια και δίνουν προτεραιότητα στον ποιητικό της λόγο, με στιγμές αυτοσχεδιασμού και εμφανή λυρικά και πειραματικά στοιχεία.
*
Η ευλογία της έλλειψης
Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω
όλες οι ικανότητές μου
που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει
ό,τι μου ‘χει απομείνει
μ’ αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν
σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ούτ’ έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο–
στέρησέ με κι άλλο
για να επιζήσω.
*
Πάει και το φεγγάρι
Το φεγγάρι, το φεγγάρι
τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου
στην κοιλιά, γι’αυτό δεν το κοιτάζω πια
το αποφεύγω, όπως και τον καθρέφτη.
Το φεγγάρι βγάζει τώρα
ένα χλωμό, υποτονικό φως
που μονότονα λούζει και θυμίζει
άλλες στιγμές όταν νύχτα με τη νύχτα
μεγάλωνε το δρεπάνι
μαζί με τον πόθο
μαζί με την ιδέα της πληρότητας.
Πανσέληνος, το σύμπαν εκσπερμάτωνε
και συ στα βότσαλα υγρή
θαρρούσες πως είχες συλλάβει
το νόημα της δημιουργίας.
Κι ονειρευόσουν μια εποχή μεταφυσική
όπου κανένας ήλιος κοφτερός
δε θα διέκοπτε το ποίημα
αφού του φεγγαριού το φως
φως ασημένιο
πιο ερωτικά σε άγγιζε
απ’το χρυσό της μέρας.
Νόμιζες, ανόητο θηλυκό,
πως στο φεγγάρι θα λικνιζόσουνα
για πάντα…Αλλά,
Πάει κι αυτό, πάει και το φεγγάρι
*
Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;
Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;
Όταν κάτω από το βάρος κάποιου σύννεφου
όλο το μέσα σου σώμα γέρνει
όταν ένα μόνο βλέμμα παλιές πληγές ξύνει
όταν μια νέα αναπηρία καινούργιες πληγές ανοίγει
όταν τα φανάρια τ΄ουρανού σε κοντινή απ΄το μέλλον σου απόσταση λάμπουν
κι όλα τα αποθέματα ζωής που ΄χεις συλλέξει δεν φτάνουν
όταν σε βασανίζει μια θλίψη που δεν ήρθ΄ακόμα
όταν ο πόνος δεν έχει όνομα ούτε χρώμα
τότε αγγίζει η ποίηση σα χέρι τρυφερό το μέτωπό σου
και σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι υψηλός ο σκοπός σου
ότι οι στίχοι σου δεν τελειώνουν με τη ζωή σου
ότι η ποίηση είναι η λογοδοσία της ψυχής σου.
*
*«Η ποίηση είναι λογοδοσία της ψυχής και στην ψυχή, ποίηση και μουσική γίνονται ένα… Χάρη στην Πόπη και τον Σωτήρη και στη μουσική αναγέννηση του στίχου που κατόρθωσαν, είναι σαν να βλέπω ένα καινούργιο τοπίο και να ταξιδεύω σε μία μαγική χώρα».
Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ
**Πρώτη παρουσίαση του άλμπουμ θα γίνει την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, στο κατάστημα PUBLIC του Συντάγματος, παρουσία της ποιήτριας.
**********************************************************************************************************
Η ΤΕΛΕΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Η όραση του έρωτα
2. Η ευλογία της έλλειψης
3. Συνταγή ζωής
4. Απρόσμενη εξέλιξη
5. Πάει και το φεγγάρι
6. Φοβερή ολιγαρχία
7. Ο μαύρος άγγελος
9. Η νομοτέλεια των δακρύων
10. Με την ψυχή στο στόμα
11. Λαθρεπιβάτης στο όνειρο
12. Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει
The post Dilemma, «Η Τέλεια εξαφάνιση» (ποίηση: Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ), Ankh Productions, 2018 appeared first on Ποιείν.