`
Βοαδίκεια
Ήταν ψηλή με κατακόκκινα μαλλιά που έπεφταν
άγρια γύρω απ’ τη μέση της και μπλέκαν
μες το χιτώνα της ανάμεσα από χρυσοκέντητα
ζωγραφισμένα ζώα που χορεύαν
γύρω απ’ τα βήματα
σαν πάταγε προστάζοντας
το χώμα
πριν τη μάχη
στα δυό στήθη της φτερά στη ράχη της
λιοντάρι στη καρδιά.
`
Και οι Ρωμαίοι στρατηγοί λέγαν πως είχε τη φωνή
σκληρή όταν διέταζε το ατσάλι,
και ο Φλέτσερ (ο ποιητής)
ότι έχει πόδι μάγισσας με οπλή
από κουνέλι ουρά κρυμμένη
όταν παρέτασε πολεμιστές αγέλη
ήταν των λύκων αδελφή
και των πουλιών η φίλη.
`
Συνηθισμένο βέβαια πράμα θα μου πείτε
για μια γυναίκα που διακρίθηκε
πριν από τους άντρες πρώτη
και τιμήθηκε
όλο για κάτι τέτοια ύποπτα
πάντα να κατηγορείται.
`
*
Την ώρα του Έρωτα
Όταν κάναμε έρωτα μοιάζανε οι λιμνες ουρανός
Κι ο ήλιος κεραυνός που έπεφτε
πάνω από βουνά αθάνατα
Ώσπου να βγουν τ’ αστέρια
είχα ξεχάσει να μετρώ
τη γεύση από τη θάλασσα που αφήνανε τα δάχτυλα
στο στόμα σου με τη φωτιά του ανάμεσα
στα λιόκλαδα των άκρων μου
όπου επάνω ανάσαιναν εκστατικά
τζιτζίκια πριν πεθάνουνε.
`
*
Κανείς δεν Ρώτησε τα Χελιδόνια Άμα Γουστάρουν
Άνοιξη
Την άνοιξη δε ρώτησε κανείς τα χελιδόνια
αν αγαπάνε συννεφιές,
αν νοσταλγούνε χιόνια,
δέχονται…
χωρίς πολλά πολλά και μπαίνουν
μέσα στα ποιήματα να ξεχαστούν εκεί
σα ψαλιδάκια σ’ ένα ράφι με κοσμήματα.
`
*
Τερέζα
“Όταν ο Άγγελος τράβηξε τη λόγχη του από μέσα μου, έμεινα με μια μεγάλη αγάπη προς το
Θεό.”
- Αγία Τερέζα της Άβιλας
`
Στη λόγχη έχουν γράψει πυρωμένο τ’ όνομά σου
οι Αγγέλοι,
που πάντοτε στα μάτια τους φάνταζες Παναγιά
Τερέζα
σε φωνάζουνε, και σου ‘χουν κεντημένη
μαύρη πόδια
μ’ ένα κοπάδι από ήμερα Ισπανικά πουλιά.
`
Κρύβουν το σώμα σου από μάρμαρο
Δείχνουν το στόμα που γελά
Την ώρα που προσεύχεσαι
Τα μάτια σου κλειστά
Τα στήθη ανοιχτά και δέχεσαι
Το χτύπημα που σε τρύπα
Σαν Αφροδίτη.
`
*
Ξεχάστηκες στις φοινικιές
Ξεχάστηκες στις φοινικιές
κάτω απ’ τα λόγια της βροχής
Και χάθηκες στα φύλλα τους,
τα δάχτυλα του αέρα
Γιατί ανάμεσα τους παίζανε
χρωματιστά πουλιά,
τόσα, που νόμιζες ότι περνούσαν
μέσα από τα γελαστά της χέρια.
`
Στο στήθος της λέει, είχαν κεντήσει κόκκινα
λουλούδια οι εραστές
και πάνω στο χώμα αποτυπώματα
από τα ζεστά της πόδια
Κι αντί για δάκρυα άφηνε
να πέφτουν στις σκεπές
τις τσίγκινες σταγόνες της
που τραγουδάνε ακόμα.