ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Όσοι έφυγαν,
αφήνοντας πίσω τους μια πόρτα ανοιχτή
να την κτυπάει ο άνεμος.
Όσοι περπάτησαν μόνοι στις γραμμές του τρένου
με μια βαλίτσα αφημένη στην αποβάθρα,
περιμένοντας την αναμέτρηση…..
Όσοι στοίχειωσαν τη ζωή μας χωρίς τέλος…
Πάντα σαν υπενθύμιση σκληρή
σαν δηλητηριασμένο βέλος
Επιστρέφουν.
Επιστρέφουν χωρίς μάτια
με ένα μαύρο πουλί στον ώμο τους.
Επιστρέφουν
μιαν ανύποπτη, απελπισμένη στιγμή…
να κλείσουν αθόρυβα τη ξεχασμένη πόρτα.
Ο ΔΗΜΙΟΣ
Ο δήμιος που γνώρισα κάποτε,
γύριζε κάθε βράδυ σπίτι του μεθυσμένος
και διάβαζε ρομαντικούς ποιητές,
σε μια νεκροκεφαλή ακουμπισμένη στο ετοιμόρροπο τραπέζι του.
Κάποτε, μου είχε πει
αγάπησε μια ευγενική κυρία,
Την αγάπησε χωρίς επιστροφή,
την ώρα που την οδηγούσε στο ικρίωμα.
Από τότε σταμάτησε να ονειρεύεται.
Ο δήμιος που γνώρισα κάποτε,
κοιμάται κάθε βράδυ μεθυσμένος.