`
Το 2002 οι αφοι Κατσιμίχα στο δίσκο «Στους ελαιώνες της αγάπης» συγκέντρωσαν τα 14 (συν το δικό τους καινούριο «Στους ελαιώνες της αγάπης») που είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους τους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έγραφαν οι ίδιοι στο εισαγωγικό σημείωμα:
«Συγκεντρώσαμε εδώ, όλα τα ποιήματα-τραγούδια που βρίσκονται διασκορπισμένα σε εννέα διαφορετικούς δίσκους, (από το 1985 μέχρι και το 2002), γιατί πάντα πιστεύαμε ότι πιστεύαμε ότι κάποια στιγμή, τα αδέσποτα ποιήματα, θα έπρεπε να συγκεντρωθούν όλα μαζί, σε ένα album, με ενιαίο χαρακτήρα και με τον ποιητικό λόγο στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Το πρώτο τραγούδι «Στους ελαιώνες της αγάπης» γράφτηκε το Φεβρουάριο του 2002, για να «αγκαλιάσει» όλο το υπόλοιπο υλικό, γι’ αυτό και ο τίτλος του, κατέληξε και τίτλος του δίσκου. Το τραγούδι «Αμοργιανό μου πέραμα», ένα αριστούργημα της δημοτικής μας ποίησης , υπάρχει εδώ, γιατί είναι άρρηκτα δεμένο με το υπόλοιπο υλικό, έτσι όπως κυριολεκτικά ξεπηδάει, μέσα από το ποίημα της Λένας Παππά, «Παλιά καλοκαίρια». Το εντάξαμε στο υλικό «ποιητική αδεία». Η σειρά των τραγουδιών, ακολουθεί πιστά τη χρ ονολογική σειρά έκδοσης των δίσκων που τα περιέχουν , αλλά και τη σειρά με την οποία γράφτηκαν οι μελωδίες, μέσα σ’όλα αυτά τα χρόνια. Μοναδική εξαίρεση είναι το «Ερωτικό κάλεσμα» του Μενέλαου Λουντέμη, που κανονικά θα έπρεπε να τοποθετηθεί πριν το «Υπόγειο» γιατί γράφτηκε το 1971, αλλά εκδόθηκε πολύ αργότερα, με το album «Η μοναξιά του σχοινοβάτη».
`
ΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ, «Παλιά καλοκαίρια»
Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια
ανάβουνε βλέμματα αλλοτινά
θροΐζουν αγγίγματα
Τίποτα, τίποτα δε χάθηκε στ’ αλήθεια
όλα είναι εδώ, όλα είναι εδώ
Μια σπίθα μόνο ανάβει πυρκαγιές
στις θημωνιές της μνήμης
πυρκαγιές στις θημωνιές της μνήμης
Κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί
η μνήμη τρέφει το παρόν
το παρελθόν μας δικαιώνοντας
Γιατί ό,τι υπήρξε μια φορά
δε γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει
`
*
ΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ, «Το δωμάτιο»
Μες στο κλειστό δωμάτιο μπορείς να βρεις
ό, τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς
κι ό,τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ποτέ δεν είδες να βγαίνει αληθινό
Όλα είναι εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
μες στο κλειστό δωμάτιο, όλα και τίποτα
αγάλματα θεών λησμονημένων και της Ελένης το πουκάμισο
όλα είναι εκεί κι άλλα πολλά, που κάποτε φαντάστηκες
Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή**
τα βήματα της θλίψης του, της αίγλης του το φως
το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
το ψύχος το δριμύ των χωρισμών
Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν
και μαγικά τοτέμ από άγνωστες φυλές
κι εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά
θάνατοι και φωτιές κι αόρατη ομορφιά
Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τ’ αγγίξεις
μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
αρκεί να πας, ολάνοιχτος, γυρεύοντάς τα
`
*
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, «Το ωραίο καλοκαίρι»
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο
Μια κάτασπρη τουρίστρια τα `φτιαξε με τον ήλιο
κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες
σκούρυνε, αφομοιώθηκε απ’ το τοπίο
τώρα οι δικοί της την αναζητούν μέσω του Ερυθρού Σταυρού
Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα
ξεχάστηκε θαμμένος μες την άμμο
όταν τον θυμηθήκανε μετά από μέρες
σηκώσαν το καπέλο του, δεν ήταν από κάτω
Ένα παιδί δαρμένο έγινε αχινός
αν τους βαστάει τώρα ας με ξαναδείρουν, είπε
πήρανε ο μπαμπάς κι η μαμά μαχαίρι και πηρούνι
και χωρίς να τρυπηθούν, του φάγαν την καρδιά
Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο
ακίνητο ένα καλοκαίρι
φυσούσαν άνεμοι, φουσκώναν τα πανιά
δεν έλεγε να φύγει, τι περίμενε, τι περίμενε
κανείς δεν ξέρει
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο
κανείς δεν ξέρει
ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
κανείς δεν ξέρει
`
*
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, «Εχεμύθεια»
Με την ριπή του ανέμου στα μαλλιά
Της γυναικός που στροβιλίζεται μεσ’ το σαλόνι
Και παίρνει τη ζωή όπως της έρχεται
Και με στολίδια και παιδιά
Που τη λατρεύουν κι όλο λέγουν τ’ όνομά της
Και με τους άντρες που σηκώνουν
Όρθιο το χέρι τους στον ουρανό
Μεσ’ την εξαίσια λειτουργία των παλμών τους
Στον στρόβιλο του βαλς που πλησιάζει
Τα στήθη τους στα στήθη της γυναίκας
*
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, «Γυναίκα της ψυχής μου»
Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη
Το ξάφνιασμά σου μου απομένει
Ωραία γυναίκα αγαπημένη,
Το βράδυ αυτό το ανόητο, σήμερα
Και των ματιών σου οι μαύροι κρίκοι
Και της νυχτιάς η ανάερη φρίκη…
Σκύψε να μπεις πάλι στη θήκη
Λεπίδι της σιωπής μου, χίμαιρα
`
******************************************************
`
Τα ποιήματα που συμπεριλαμβάνονται είναι:
01. Στους ελαιώνες της αγάπης (κείμενο Χ.& Π.Κατσιμίχα)
02. Υπόγειο (Ρ. Μπούμη - Παππά)
03. Η μαϊμού (Ν.Καββαδία)
04. Καταγγέλω (Λ.Καρακάση)
05. Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (Α. Εμπειρίκου)
06. Εχεμύθεια (A.Εμπειρίκου)
07. Ερωτικό κάλεσμα (M.Λουντέμη)
08. Γυμνή σκιά (Πωλ Ελυάρ)
09. Το ωραίο καλοκαίρι (Αρ.Χιόνη)
10. Του έρωτα (Λ.Παππά)
11. Παλιά καλοκαίρια (Λ.Παππά)
12. Αμοργιανό μου πέρασμα (δημοτική ποίηση)
13. Το δωμάτιο (Λ.Παππά)
14. Λουλούδι του δάσους (Ινδιάνικο τραγούδι της φυλής Οτσιμπουεϊ)
15. Γυναίκα της ψυχής μου (Γ.Σεφέρη)