Ασφαλής συμβίωση
Ένας γάτος
στο τραπεζάκι το βιβλίο
κι εγώ
κάπου στο βάθος
του κίτρινου Αυγούστου.
Ποζάρουμε
με ήλιο και φεγγάρι
κατ’ ανάγκη συγγενείς
κι οι τρεις
ορίζουμε επίπεδο
ασφαλούς συμβίωσης.
Ο γάτος κυνηγάει την ουρά του
ο συγγραφέας τις σκιές
κι εγώ το είδωλό μου
-χάρτινο θλιμμένο ύφος-
στον καθρέφτη τους.
Convivencia Segura
Un gato
en la mesita el libro
y yo
en algun sitio al fondo
del amarillo agosto.
Presumimos
con sol y luna
familiares por pura necesidad
y los tres
definimos el plano
de una convivencia segura.
El gato persigue su cola
el escritor las sombras
y yo mi imagen
-estilo triste y de papel -
cada uno en su espejo.
Επίγνωση
Μάζευα πεταλούδες.
Τις έκοβα από τα δέντρα.
Τα φτερά τους μάτωναν.
Έπλεκα φρέσκα μπουκέτα κόκκινα.
Μάζευα μέρες
στην παλιά πόλη
όσο κι αν ήταν βροχερές.
Πάνω τους καρφίτσωνα τις πεταλούδες.
Οι μέρες κόκκινες ανέβαιναν
στους τοίχους του σπιτιού
που παρίσταναν τους πληγωμένους
κι όμως στον ήλιο χόρευαν,
μέσα τους
κατακόκκινη εγώ,
από ντροπή ή πάθος,
να ξέρω πως
για να ζήσω
χρειάζομαι
τόσες πεταλούδες νεκρές,
τόσο κόκκινο.
Percatation
Recogía mariposas.
Las cortaba de los árboles.
Sus alas sangraban.
Tejía frescos ramilletes rojos.
Recogía días
en la vieja ciudad
a pesar de que eran lluviosos.
Colgaba sobre ellos las mariposas.
Los días rojos subían
por las paredes de la casa
y simulaban heridos
aunque bailaban al sol
dentro de ellos
rojiza yo
por verguenza o passion
de saber cómo
para vivir
necesito
tantas mariposas muertas,
tanto rojo.
Μέδουσα
Ταξίδι πρώτο
Ήμουν νέος
Σσυνομήλικος ήταν ο φόβος μου,
δεν τον λογάριαζα.
Παλέψαμ’ ως τα βάθη της ψυχής.
Πιο πονηρός και γρήγορος εκείνος
λύγισε τη σκέψη μου αγύμναστη.
Δεν μπορείς- δεν μπορείς, ψιθύριζε
ν’ αντικρίσεις την αλήθεια σου γυμνή
στο φονικό της βλέμμα.
Μόλις ένιωσα το τέρας
μισόκλεισα τα μάτια.
Μονάχα θραύσματα.
Medusa
Viajeprimero
Era joven
coetaneo era mi miedo,
no lo contaba.
Hemos luchado hasta el fondo de nuestra alma.
Aquél más astuto y listo
declinó mi inexperto pensamiento.
No puedes, no puedes, susurró,
mirar de frente tu verdad desnuda
en su rostro de asesino.
Apenas sentí al monstruo
entorné los ojos.
Sólo fragmentos.
Μέδουσα
Ταξίδι δεύτερο
Δεν είμαι νέος πια
δεν έχω πόδια φτερωτά
Το άλογό μου πέθανε
Βαδίζουμε δύο παλιόφιλοι,
ο φόβος μου κι εγώ
Όποτε κουράζεται
του δίνω ένα χεράκι
Όποτε μένω πίσω
με περιμένει ακούραστος
Φτάνουμε έξω απ’ τη σπηλιά
Την κρίσιμη στιγμή
θα κρατήσω τα μάτια ανοιχτά
Το τέρας δε θα ξέρει
με ποιον από τους δυο μας να τα βάλει.
Medusa
Segundo viaje
Ya no soy joven
no tengo pies alados
Mi caballo murió
Caminamos dos viejos amigos,
mi miedo y yo
Cuando se cansa
le doy mi mano
Cuanto me quedo atrás
me espera incansable
Llegamos al exterior de la cueva
en el momento crítico
mantendré los ojos abiertos
El monstruo no sabrà
con cuál de los dos habrá de pelearse
Στοίχημα
Το παιδί σαλιγκάρι
διασχίζει το δρόμο.
Ο πατέρας κέλυφος
ακονίζεται
στην ανηφόρα του παιδιού.
Εκ πρώτης όψεως
μοιάζει χοντροκομμένο αστείο,
το κοντό παντελονάκι
τα μυωπικά γυαλιά
πόδια που τραυλίζουν
σε κάθε βήμα.
Γύρω τους τρικυμία
το κρυφτό και το κυνηγητό
των άλλων.
Οι δυο ατάραχοι
συνεχίζουν το δρόμο
για το όνειρο
να τρέξουν μαζί
κάποτε.
Κάθε λίγο
σταματούν,
πανηγυρίζουν
τα λίγα εκατοστά
κατακτημένου δρόμου
εντός τους.
Apuesta
El joven caracol
atraviesa la calle.
El padre afila
su concha
en la cuesta del joven.
A primera vista
parecenun chiste grosero
pantaloncitos cortos
gafas para la miopía
pies que balbucean
a cada paso.
A su alrededor tempestad
lo oculto y lo perseguido
de los otros.
Los dos impertubables
siguen su camino
hacia el sueño
de correr juntos
algún día.
De vez en cuando
se detienen
festejan
los pocos centimetros
de la calle conquistada
dentro de sí mismos.