1.-
Μέχρι κι οι χάντρες του κομπολογιού
Θέλουν να μετρούν το χρόνο μου σα να είναι λεπτοδείκτες
Ακόμη κι η λήθη στήθηκε πλάι μου σπαγκοραμμένη ταμίας
Να χτυπάει στην γέρικη και φασαριόζα ταμειομηχανή της
Αμέτρητες σειρές από ολοστρόγγυλα και θλιβερά μηδενικά
Ακόμη κι οι άπειρες αριθμοσειρές στις χαοτικές συνάψεις
Προσθέτουν κι αφαιρούν μισαλλοδοξία και πλεκτάνη
Όχι δεν θα περιμένω άλλο σ΄ αυτήν την αμετανόητη πόλη
Να ποδοπατιούνται οι αναμνήσεις μου σαν λιωμένα τσιγάρα
Θ΄ αναχωρήσω πολύ πρωί - κανονικός καμηλιέρης στην έρημο
Να βρω μια μισοκρυμμένη μα ζωντανή πόλη που να μου ταιριάζει
Μια πόλη που η μυστικοπάθειά της θα σβήσει οριστικά τα ίχνη μου
Από το απογραφικό δελτίο κάθε εχθρικής στατιστικής υπηρεσίας
2.-
Όταν απολεπίζεις το κενό από τα λέπια της ύπαρξης
Περίμενε το σώμα της μοναξιάς να φορτωθεί στους ώμους σου
Σαν ταξιδιωτικός σάκος γεμάτος βαριές άχρηστες πέτρες
Τον σάκο θα τον κουβαλήσεις μέχρι το φως της σελήνης
Εκεί ακριβώς όπου τα σωματίδια του φωτός αποσυντίθενται
Σε μυθική για τους αποκηρυγμένους έρωτες λυρική γεωγραφία
Και με την μυστική διακονία των υπερκαινοφανών σημάτων
Θα εξαγνίσεις στο βωμό της νύχτας το βαρύ ποινικό σου μητρώο
3.-
Πάνω μου ριγμένος βαριά ένας μαύρος μανδύας
Σέρνεται στη σκόνη σαν πεινασμένο ερπετό
Καμπουριάζω για να διαβώ το παραπόρτι του κόσμου
Ακατάληπτος μέχρι μανίας ψαλμωδώ το έρεβος
Κάποτε θα έλεγες μεσουρανούσα σε υποβρύχια λήκυθο
Τώρα μεσουρανώ στο εναέριο μα σαν αλλότριος μετεωρίτης
Κρατάω μετέωρη θέση στην μετρική του κόσμου
Μωρός ετερόδοξος σε κίνηση μάλλον αργή και καθοδική
Κρατιέμαι σφιχτά από το δεμένο σε χοντρό σκοινί τ΄ ουρανού
Σωτήριο έτος δύο χιλιάδες δέκα επτά
4.-
Αρνούμαι να γκρεμιστώ στον τόπο όπου τα πάντα μυρίζουν σήψη
Με γνώριμα φτερά αγγέλων θ΄ αποδράσω πάλι σαν έναστρο μάτι
Και δεν θ΄ αφήσω ποτέ το σιδερένιο γάντζο της νοσταλγίας να με γαντζώσει
Μόνος μου θα γαντζωθώ στη μύτη ενός ατσάλινου καιρού
Και την γεροντίστικη μύτη μου θα την ασπρίσω μ΄ ασβέστη
5.-
Πάντα ψιθυρίζω τα μυστικά μου στο αυτί της σιωπής
Κοινότυπη χειρονομία πλην όμως λογικά επιβεβλημένη-
΄Ετσι τα σώζω από κάθε περιττή πιστοποίηση του χρόνου
Απόκρυφα και ψιμυθιωμένα με ιερογλυφικές σφραγίδες
Τα καταχωρίζω σε υγρές κρύπτες μαιανδρικά διαρρυθμισμένες
Τέλος τα σκεπάζω με μάγια περουβιανού σαμάνου που υπνοβατεί
Σε κρύες ψυχεδελικές νύχτες με υπερκορεσμένες παραισθήσεις
6—
Ακολούθα τα σήματα καπνού των αλπινιστών και θα βρεις ορεινό καταφύγιο
Ακριβώς στην κατακόρυφο της σιωπής και του τρόμου όπου όλα εξατμίζονται
Στο ανερμήνευτο ιερό σκότος με δελφικούς χρησμούς σαβανωμένο
Μα όταν χαθείς στο άλογο και ψάξεις για σωτήριες λέξεις ή σημάνσεις
Μη φοβηθείς ν ΄ αποταθείς στον λαθρέμπορο καιρό που σε αντάλλαξε
Με τους οργιαστικούς για τη μνήμη σαδιστικούς χρονοδιακόπτες