ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ
Η ώρα κέρινο ομοίωμα επιταφίου
λιώνει
Κάποιος είναι σκεπασμένος με λουλούδια
νεκρός.
Πρασινο μαντήλι στο κεφάλι
σκεπάζει τη σχισμή που αποδομεί
το έσχατο όνειρο
νέφος θανάτου αραχνούφαντο.
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
Το πεπρωμένο μου
είναι ένα μαύρο
συκώτι γεμάτο
στάχτες
Κάπου-κάπου μεταμορφώνεται
το χειμώνα κυκλάμινο
το καλοκαίρι τριαντάφυλλο
Το πεπρωμένο μου
είναι κατάστιχτο
από τις εμμονές μου.
ΠΥΚΝΟ ΧΑΛΑΖΙ
Άσπρος λωτός κάτω
απ’το φεγγάρι
Τρέμει το μάτι.
ΑΙΜΑΤΩΣΗ
Μέσα στη χούφτα μου
είναι τα οστά μου
μεσ’τα οστά μου
είναι η
γλώσσα μου
μέσα στη γλώσσα μου είναι τα άνθη μου
μέσα στα άνθη μου είναι οι
πεταλούδες μέλισσες
το νέκταρ των δακρύων μου.
ΕΝΤΑΦΙΟ
Ό,τι είναι μουδιασμένο
κόφτο μ’ενα μπαλτά
και πέτα το.
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Μια κλωστή κόκκινη
κατεβαίνει από τον ουρανό.
κρέμονται πάνω νεκροί.
Φθινόπωρο είναι
τα κίτρινα στάχυα όλα δικά μου.
ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ
Από το στυλό τρέχει αίμα ζεστό
και από το φθινόπωρο
και από τους σκελετούς
που μας έταξαν στο ντουλάπι.
Όλα αιωρούνται και τρίζουν.
Ο ρεπόρτερ λιποθύμησε στη κόλαση
Η εικόνα ρολάρει τρελά
Ανάμεσα στα χαλάσματα άταφοι νεκροί.