`
Στόμα που το στόμα μου σαρώνει
στόμα που με σάρωσες:
στόμα που έρχεσαι από μακριά
με αστραπές να με φωτίσεις.
Χαραυγή που δίνεις στις νύχτες μου
μια ερυθρόλευκη λαμπρότητα
Στόμα κατοικημένο από στόματα:
πουλί γεμάτο με πουλιά.
Τραγούδι που στρέφει τα φτερά του
προς τα πάνω προς τα κάτω.
Θάνατε που ‘χεις εκπέσει σε φιλιά,
σε δίψα αργόσυρτου ξεψυχίσματος,
δίνεις στo ματωμένο αγριόχορτο
δυο φοβερά χτυπήματα φτερών.
Το πάνω χείλι ο ουρανός
η γη το άλλο χείλι.
Φιλί που κατρακυλά στην σκιά:
φιλί που έρχεται κυλώντας
από το πρώτο κοιμητήριο
ως τα τελευταία άστρα.
Άστρο που έχει το στόμα σου
βουβό και κατάκλειστο,
μέχρι που ένα ελαφρύ ουράνιο άγγιγμα
δονεί τα βλέφαρα του.
Φιλί που κινάει για ένα μέλλον
από κοπελιές και παλληκαράκια
που δεν θα αφήσουν έρημους
ούτε τους δρόμους ούτε τους κάμπους.
Πόσα στόματα ενταφιασμένα ήδη,
χωρίς στόμα, ξεθάψαμε!
Πίνω στο στόμα σου για κείνους
πρόποση κάνω στο στόμα σου για τόσους
που έπεσαν πάνω στο κρασί
των αγαπησιάρικων ποτηριών.
Σήμερα είναι θύμησες, θύμησες
φιλιά απομακρυσμένα και πικρά.
Βυθίζω στο στόμα σου τη ζωή μου,
ακούω θορύβους από διαστήματα
και το άπειρο μοιάζει
αναποδογυρισμένο πάνω μου.
Πρέπει να επιστρέψω για να σε φιλήσω
πρέπει να επιστρέψω. Βυθίζομαι, πέφτω
ενώ κατεβαίνουν οι αιώνες
προς τις βαθιές χαράδρες
σαν μια πυρετώδης χιονόπτωση
φιλιών ερωτικών.
Στόμα που ξέθαψες
το πιο φωτεινό ξημέρωμα
με τη γλώσσα σου. Τρεις λέξεις,
τρεις φωτιές έχεις κληρονομήσει:
Ζωή, θάνατος, αγάπη. Εδώ μένουν
γραμμένες στα χείλη σου πάνω.