West End
Στην Ελευθερίας, όταν παίρναμε το 818
σαν πήγαινα ένα φιλί κλεφτά να σου χαρίσω
άλλοτε οι φωνές επιβατών στον οδηγό
ή ένα αγκομαχητό του αστικού θα σε τραβούσε πίσω.
*
Ξέχασες ένα γεια να πεις όταν κατέβηκες
σε κάποια στάση του λεωφορείου
και μ’ άφησες ως το τέρμα να λικνίζομαι
μες στην ομίχλη και τη μπόχα του καυσαερίου.
Τα μυστικά της θάλασσας
Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στ’ ακρογιάλια;
Μεσημεράκι Αυγούστου στης Φανερωμένης
την κουπαστή, καθώς ξυνόμουν απ’ τ’ αλάτι
τότε που με λυπήθηκες και μου ‘ξυσες την πλάτη
η αύρα σου η θαλασσινή μια Νηρηίδα σε ‘κανε.
Γύρισα πίσω υπνωτισμένος το κεφάλι μου
γυρεύοντας στα χείλια σου ένα γλυφό φιλί,
μήπως σου δώσω πίσω λίγη από τη ζάλη μου,
σαν μ’ άγγιξε το χέρι σου στ’ αέρα την πνοή.
Κοινωνική ανέλιξη
Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα λυγίσει ο κλώνος
και θα σου φύγει το πουλί και θα σου μείνει ο πόνος.
Κάποτε κοίταζες τη ζώνη από ψηλά
κι ένιωθες σαν τον Ξέρξη που στη ναυμαχία
αγνάντευε τα πλοία από το θρόνο του,
κι ας είχες θέα άδεια ναυπηγεία.
Δε θέλεις βόλτες στην Ειρήνης τώρα πια,
δήλωσες πώς γουστάρεις στην Εκάλη
να παίζεις τένις με τα βουτηρόπαιδα
που λιώνουν για την φλις σου την κορδέλα, τέτοιο χάλι!
Είδα τραβήξατε με σέλφιστικ φωτό
από το κάστρο του Δάνδολου της Άνδρου.
Μοιάζεις με πορτοκάλι που κλωτσήσαν τα παιδιά
και ροβολάει τη Μεγάλου Αλεξάνδρου
Τώρα που δε συχνάζεις πια στο Πέραμα
και που δηλώνεις πειραιώτισσα με ύφος,
τώρα που πέταξες τα All star τα βεραμάν
ό,τι έμεινε από σένα είναι ένας γρίφος.
Φιλολογία
Ου κλέψεις, ου φονεύσεις, ου ψευδοφιλολογίσεις.
Φιλόλογος θα πει κάτι φρικιαστικό.
Να κατατρώγεις τα νιάτα σου στη φλυαρία
να διδάσκεις της σημειωτικής τους άξονες
πιπιλίζοντας στις αίθουσες νερό απ’ το πλαστικό.
Να περνάν στο ντούκου υποδείγματα συντάγματα
«άκουσον άκουσον» λες και «γάμα τα»
κι ύστερα να σβήνεις τον πόνο σε τυρόπιτες
ξοδεύοντας της τσέπης σου την ψιλαρία.
Φιλόλογος σημαίνει ασφυξία.
Να δοξάζεις του Ελύτη τη λιακάδα, τον ηλιάτορα
μα το βράδυ στα κρυφά
σα στεγνώσεις από λέξεις
σα μπορείς πια να διαλέξεις,
σα στης πρώτης σου αγάπης
μες στις παρανθέσεις του Μανόλη
θα ζητάς μιαν αγκαλιά.