`
[author]Του Βασίλη Λαλιώτη [/author]
`
Τα αρχαία, το έχω ξαναπεί, μας ανήκουν σώματι. Για να μας ανήκουν και πνεύματι πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια που λίγοι κάνουν. Για να απαντήσουμε για τη χρήση της Ακρόπολης θα πρέπει να γυρίσουμε στην αύρα που περιγράφει ο Μπένγιαμιν στο θεμελιώδες Το Έργο Τέχνης στην Εποχή της Τεχνικής Αναπαραγωγής του. Αν πούμε Όχι ενισχύουμε την αύρα και εμποδίζουμε μια επιπλέον ρευστοποίησή της. Αυτό συμφέρει αφού θα περάσουμε τα πρόβατα που μασουλάνε ακρόπολη από το πασοκικό μουσείο που μοιάζει με προσφυγικός συνοικισμός λόγω στενότητος και θα μαζέψουμε τα δυο μύρια που διανέμει ο γνωστός στη συντεχνία διανομέας σε έξη μήνες φερειπείν. Αν τα πάρουμε εφάπαξ κινδυνεύει η χρηματική ροή και οι διαφθορές της γιατί οι περαστικοί όθεν οι υπουργοί και τα στελέχια μόλις δουν φράγκα μαζεμένα τους μπαίνουν περίεργες ιδέες. Το καλαματιανό ήθος που διακρίνει πλειοψηφικά το Υπουργείο Πολιτισμού με υπέρτατη τέχνη την γουρουνοπούλα στα κάρβουνα, αποτελεί ήθος συντεχνίας και κάθε συντεχνία δεν θέλει κλονισμούς. Είναι της παλαιάς κλεπτοκρατίας, θέλει τη δημοσιότητα μακριά και ξέρει πως η Ακρόπολη είναι μνημείο του εσχάτου εντοπισμού που ελάχιστα θα κερδίσει σε διάδοση από τη φωτογράφιση. Και επειδή και η Γκούτσι δεν είναι αθώες περιστερές γράψε: Ελληνική Συντεχνία - Ιταλική Μαφία-στο Καραϊσκάκη 1-0. Διότι μας παίρνετε το λάδι,δεν θα μας πάρετε και το βρακί της Ακρόπολης που κρύβει πως γ@μιόμ@στε, θα έλεγε κάποιος. Σαλτσούλες για να γίνει αποδεκτό βάλτε όπως έβαλα εγώ Μπένγιαμιν στην αρχή