Χαϊκού στο Κρύο
Βουνό με Χιόνι,
Ολόλευκης Σελήνης
χαίρεσαι βλέμμα.
Αφρώδες Κύμα
Γενάρη χέρια λούζεις
πρόσωπα Βρύων.
Ουρανοί Γκρίζου
και Κατάλευκων Γλάρων
Βροχή κομίζουν.
Φώτων Ημέρα
και σε Θάλασσα _ Ασήμι
Σταυρός αστράφτει.
Γαλάζιο Χιόνι
σε Ορίζοντες σαν γάλα
γυάλινη νιώθω.
Κάστανα ψάχνεις…
και μαντήλι ο Αέρας
γριά σου κλέβει.
Ψυχρής Λιακάδας
Λεμονιά, απ’ τους καρπούς σου
χιόνια τινάζεις.
Λικέρ Κουμ _ Κουάτ
μια λευκή σοκολάτα
τζάκι να καίει.
Πρωινές Ομίχλες
μπαλκόνια μας _ καντούνια
φιδοτυλίγουν.
Γλυκιάς Μανόλιας
έλαιο, σ’ εξατμιστήρα,
μέθη μου φέρνεις.
Κοιμάσαι Φύση…
κι ονειρεύεσαι _ φτιάχνεις
ζωή σου νέα.
( Γενάρης ‘17 )
Η Χιονονιφάδα
( Απ’ το γιαπωνέζικο παραμύθι )
Με γαλαζωπά μαλλιά που έσερνε στο χιόνι
πρόσωπο μυστήριο ( θάνατο να πνέει )
κοίταζε το θύμα της κάτω να παγώνει
με ματιά μαρτύριο το ύφος τρομερό.
_”Μην το πεις!” απείλησε• _ κι έφυγε μακριά του.
Μια Όμορφη σαν Κερασιά σε Απριλιού λιακάδα
γνώρισεν ο νεαρός
μήνες τρεις αργότερα κάνοντας βαρκάδα.
Ντύθηκε, λοιπόν, γαμπρός
κι έγινε η γυναίκα του φώς του και χαρά του.
Μια βραδιά δεν άντεξε: ” Πάγωνε η αφή της
κι άστραφτε σαν λέπι… ” ( μυστικό της λέει.)
_”Δόλιε… δεν με γνώρισες; ” Δείχνει του μορφή της.
_”Θάνατος σου πρέπει χιόνι παγερό! ”
Οίκτος την σταμάτησε• _ κι έφυγε μακριά του.
( Οκτώβρης ‘15 )
Δίλημμα
Στο Μήνα γεννημένη της Σορβιάς,
Δώρο χαμόγελο του Χωροχρόνου
μια βρήκες Πύλη που προστάτευαν Σορβιές•
Τραγούδι τους διαυγές φλουρί κρατώντας τις Αυγές
φρουροί στεκόνταν έξω απ’ Αίθουσα του Θρόνου.
_”Σουσάμι μου… Άνοιξε!” δοκίμασες την τύχη
κι ανοίγει η Πύλη• γάλα βλέπεις Ουρανό
Περιστεριών γαλάζωμα Μονόκερων Σύμπαν αγνό
ψυχή τους έκλειναν στραφτάλισμα στο Κάστρο τους οι τοίχοι.
Και η Πύλη σου μιλά: ( φωνή λάμψης μαβιάς.)
_”Μπορείς να μπεις! Έξω, κλέφτες σαράντα
θλίψεις φθορές ( σε αδιέξοδη φτάνεις οδό )
αδιάκοπα στυγνά σε κυνηγούν• όμως εδώ
σαν άστρο γέλα σε καλοκαιριού γιρλάντα.”
_”Την άδεια πήρα! τέρμα• άλλο δεν υποφέρω.
Λυτρώθηκα.” Πήγες να μπεις… μα στάθηκες. ” Για μια στιγμή, ”
( των συμφερόντων σου χλωμιάσαν οι σφυγμοί, )
“Εγώ να μπω, ή τον Κόσμο αυτό στο Έξω να ψάξω πως να φέρω; ”
Ευχή σου Ευθύνη Μήνα να γεννιέσαι της Σορβιάς.
( Γενάρης ‘15 _ )
*Η Σορβιά (που αντιστοιχεί στο χειμωνιάτικο ζώδιο του Υδροχόου ) σύμφωνα
με το Κέλτικο ωροσκόπιο προστατεύει το Αγαθό, κρατώντας σε απόσταση καθετί κακό. Αντιπροσωπεύει την πνευματικότητα, τον αλτρουισμό, την αγάπη για το συνολικό καλό.
*Ο πρώτος στίχος απ’ το ποίημα Δίλημμα δίνει τον τίτλο στην ανέκδοτη, ακόμη,
συλλογή μου ” Στο Μήνα γεννημένη της Σορβιάς. ”
*Η φωτογραφία απεικονίζει κάδρο που αγόρασα από καρότσι πλανόδιου, όταν ήμουν
παιδί. Δεν γνωρίζω τ’ όνομα του ζωγράφου.