ΤΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ
Για την δημιουργία του
χρειάστηκαν αρκετές πολύτιμες σταγόνες
(οι νυχτερινές αϋπνίες μου ήταν εξαιρετικά χρήσιμες).
Για την ολοκλήρωσή του
χρειάστηκε μια έξοχη καρδιά
(δοκιμασμένη να αντέχει σε αντίξοες συνθήκες πόνου)
σφυρηλατημένη σε λεπτεπίλεπτα κομμάτια ασημιού.
Το περιδέραιο από δάκρυα διαμαντιών
(που θα κοσμεί αιώνια τον εκλεκτό λαιμό της)
θα της θυμίζει τα αποτυπώματα αγάπης
που άφησα εκτεθειμένα στο σιδερόφραχτο παρεκκλήσι
λίγο πριν αναχωρήσω για το εξουθενωτικό ταξίδι
αποκρυπτογράφησης του απελπισμένου είναι μου.
E.V.P.
Ο λευκός θόρυβος προειδοποίησης
επανήλθε στα αυτιά μου θρηνητικά
όταν η μοναξιά δεσπόζει
στα πληγωμένα δευτερόλεπτα της νύχτας
και οι μονάκριβοι ήχοι αποκτούν φωνή
στο ψηφιακό καντράν καταγραφής τους.
Είναι η φωνή της μνήμης,
είναι η φωνή της νοημοσύνης,
είναι η φωνή της γνώσης μιας νεκρής προσωπικότητας
που επιζεί στην άλλη πλευρά και αναζητά την αγάπη μου.
Η επιτομή της ψύχωσής μου για επανένωση
με την προσφιλή σύζυγό μου
κυμαίνεται πάνω σε μια βελόνα.
Η αγάπη μόνο με αγάπη ευδοκιμεί,
διαφορετικά πεθαίνει.
ΞΑΝΑ
Δεν έπρεπε να υπάρχουν
οι πονεμένες μέρες του φθινοπώρου,
επειδή όλα τα εφηβικά συναισθήματα
ψυχικής ισορροπίας αλληλοσυγκρούονται
με την οπτική επαφή μιας παρελθοντικής αγάπης
(που υποσχόταν αιώνια πίστη)
και τότε ανυπόμονος συνειδητοποιείς ότι θέλεις
να καταστρέψεις οτιδήποτε βρίσκεται κοντά στη γυναίκα
που σου προκάλεσε το ενθύμιο οργής.
Η μοναξιά
(και οι αναμνήσεις μου με ακλόνητη αξιοπιστία)
συνεχίζει να μου δείχνει το ανθεκτικό πρόσωπό της,
(ως ένα σημείο είναι ενδιαφέρον, μετά κάθε βήμα
εξέλιξης μπορεί να αποβεί μοιραίο)
και οι επιπτώσεις κλονίζουν την ήδη εύθραυστη υγεία μου.
Μου είχες γράψει
(σε ένα και μοναδικό γράμμα)
«θέλω να ξέρεις πως για πάντα θα σε αγαπώ»
όμως, το πάντα έσβησε όταν η προδοσία
γύρισε σελίδα στη ζωή σου.
Μόνος στη ζωή,
μόνος στα όνειρα,
μόνος στις ελπίδες,
θα τα καταφέρω ξανά δίχως εσένα,
στο υπόσχομαι.
