`
[To ΠΟΙΕΙΝ θα είναι ξανά μαζί σας στις 16 Αυγούστου.
Σας ευχόμαστε Καλό Καλοκαίρι!]
`
Ποιητές, ξεκινήστε να στέλνετε φύλλα ποίησης
στους πολιτικούς, φοροεισπράκτορες χαράς
σε κείνους που έχασαν το ύφος του σαστισμένου φοιτητή
σε εκείνους που ξεπούλησαν την αλλοτινή έκπληξη
τα φώτα του απρόβλεπτου,
στους συνδικαλιστές, στους μεγάλους βιομήχανους,
στους μεγάλους σε κάτι,
χρησιμοποιήστε την ίδια τη γλώσσα τους
μη σκέφτεστε, υποσχεθείτε,
…«αφοπλίστε» τους αν μπορείτε!
(στο διάολο τα πλεονάσματα, οι απουσίες επίσης,
τα στρουθιά της θλίψης, οι απαγωγές
τα σταματημένα εκκρεμή, τα μισά πετάγματα, οι σφραγίδες,
τα αγαπημένα πρόσωπα δίπλα στη σιωπή
οι λαβές, τα βλαστάρια, οι πλάνες…
στο διάολο, στο διάολο…)
περιφρονείστε τους νέους ήρωες, ποιητές,
ρίξτε τους στις ξέρες στο μακρόστενο κιόσκι μου
(πλούσιο σε πονηρούς χυμούς, τόσο ωραία καμωμένος!).
Κάντε κι εσείς ένα μακρόστενο κιόσκι.
Και μετά κλειδώστε κει μέσα τα σκατένια λόγια τους
τις διαθέσεις τους, τα παιδιά τους, τα χρήματα
το στραβομουτσούνιασμα των γυναικών τους, τα μελανιασμένα ξημερώματά τους.
Ποιητές, στείλτε φύλλα ποίησης
δώστε τα με αντάλλαγμα λίγα ψιλά.
Βρίστε τον τζιτζιφιόγκο, τον υπεροπτικό ακαδημαϊκό.
Τη διάκριση των ιδεών του.
Τον μακρύ του θάνατο.
Ζητήστε να σας παραχωρήσουν ένα θέατρο, κάτι τέλος πάντων
και εκεί διηγηθείτε τα πιο ηλίθια πράγματα
ξεντυθείτε, μεθύστε, κατουρήστε σε μια γωνία
στοιχειοθετείστε κι εσείς μια διακήρυξη
ένας κανίβαλος στα σκοτάδια
μιλήστε πάλι για τον θάνατο, πείτε για τις παράγκες
που συνθλίβει ο βλοσυρός ουρανός, για τα λόγια του Πικαμπιά,
για τα ρόδα του Νότου, το Λυχνάρι του Γιάκκα
για το μπόλι
την ελληνική τραμουντάνα που έρχεται απ’τη Ρωσία
το βροχερό αεράκι της Γκαλίπολι (γωνία Στερνατία)
τη ταβέρνα του Ντε Κάντια (αφιερώστε την σε κάτι!)
εναντιωθείτε στα Μητροπολιτικά Κεφάλαια, ποιητές,
στα βίτσια της λατρείας. Στις κυρίες με το βέλο, στους «πωλητές χαλιών»
στους διευθυντές που εκπλήσσονται, στους διευθύνοντες κάτι τι,
στους γραφειοκράτες, στους πλαστούς οπαδούς του Νότου
(λίγο και αληθινοί), στα υποκατάστατα.
Στα ψεύδη που πουλιούνται κωδικοποιημένα, στο επείγον των διαλυμένων ημερών,
για κανένα μη σηκωθείτε όρθιοι, ποιητές.
Οι μοναχικές παραφορές, οι πρακτικές εξεγέρσεις, το ψωμί.
Να. Κάντε μόνο ό, τι σας γοητεύει!
Ετοιμάστε φύλλα ποίησης, ποιητές,
πουλήστε τα και ετοιμάστε κι άλλα ακόμη.
Προκαλέστε ώστε να σας περιφρονήσουν, διαφωνείστε όσο μπορείτε.
Παρασκευάστε ένα κιόσκι μακρόστενο, αγαπήστε
τους ανόητους μέθυσους καλλιτέχνες, τους γελωτοποιούς
τις εξεγέρσεις τους δίχως νόημα
τις τρυφερότητες θανάτου, τους δαμασκινένιους ουρανούς
τις απολυτότητες, τις πτήσεις του πάθους, τις πηγές προσόδου του στόματος
τα μυστικά της κυρίας Κατένα.
Κάντε φύλλα ποίησης, ποιητές,
πουλήστε τα για λίγα ψιλά!