`
Η καταλληλότερη κυβέρνηση για τον τόπο
είναι αυτή που θα εντάξει την ποίηση και τη φιλοσοφία
στο υπουργεία Υγείας.
Η περίπτωση του ποιητή Στάθη Κεφαλούρου θα μας απασχολήσει εν καιρώ. Άνδρας πολυσχιδής, με λεπτούς τρόπους και έμφυτη ευγένεια – στοιχεία που εύκολα διακρίνονται στους στίχους του. Στην πρόσφατη, μάλιστα, ολιγοσέλιδη συλλογή με τον μακροσκελή τίτλο Διότι οι πόλεις έχουν μεγαλώσει πολύ από τις λαρισινές εκδόσεις Θράκα επιχειρεί να συμπυκνώσει μία πραγματικότητα που δύσκολα χωράει σε στίχους.
Ευφυής, διεισδυτικός και άκρως επίκαιρος ο Στάθης Κεφαλούρος διαπιστώνει, ιντριγκάρει και συνομιλεί με γλώσσα σκληρή και τρυφερή μαζί, διαποτισμένη με την αναπόφευκτη ελαφρότητα της ύπαρξης. Ξαπλώνουμε με γεύση αυτής της ζωής / και ξυπνάμε με τη μυρωδιά της άλλης. / Είναι συγκλονιστικό / να συμβαίνει / κάθε μέρα / αυτό.
Ευαισθησία και στοχαστικότητα σε στίχους που επιθυμούν να γίνουν πεζό και σε πεζά που ποθούν την αχλή του ποιητικού λόγου. Παιχνίδια με τις λέξεις, την ορθογραφία, τα νοήματα στην ανάγκη του να εισέλθει λίγο πιο βαθειά στη γοητευτική παραδοξότητα του κόσμου. (…) απ’ αυτό το τίποτα γίνεται ο παράδεισος / για να τους πω μετά εγώ ότι ο τόπος αυτός είναι πρωτίστως / αίσθηση / και μετά γη και γράφεται κι αλλιώς.
Η Ελλάδα της επαρχίας, οι πόλεις που ‘χουν μεγαλώσει πολύ, οι εποχές που διαγράφουν μέσα μας δύστροπες πορείες. Τον απασχολεί η μοίρα αυτού του τόπου. Ω ποιητές, τώρα που δεν υπάρχουν μούσες / σταθείτε εσείς συμπαραστάτες στο τραγούδι για το τόπο αυτό.
Ποίηση μέσα στην ποίηση, πρωτίστως ελάχιστα αυτοαναφορική (Να θυμηθώ να γράψω ένα ποίημα εναντίον της πρώτης εντύπωσης / κι άλλο ένα για την αρχή της αμοιβαιότητας), με προσεγμένη εικονοπλασία και διακριτική διακειμενικότητα. Κείμενα που τελειώνουν απλά, ακολουθώντας άθελά τους την παραίνεση της Εστέ Βιλάρ στην Εκθαμβωτική λάμψη της βλακείας: «Να αφήνεις το κείμενο να τελειώνει, όχι έξυπνα, όχι διδακτικά, όχι εντυπωσιακά, απλώς να το αφήνεις να τελειώνει…»
Ο Στάθης Κεφαλούρος μ’ ένα αδιάβροχο χωρίς κουκούλα στους ώμους, συμπότης χριστιανών και ειδωλολατρών, αφήνεται στα αποκαλυπτήρια των λέξεων, χωρίς ν’ ανησυχεί και τόσο πολύ. Που και που, μάλιστα, συμβουλεύει ή παραινεί: Ανεπιφύλακτα συστήνω στους νέους ποιητές να βράσουν τ’ αστέρια, τις θάλασσες και τις αυγές / και να παρατήσουν τις περιγραφές / Η σημασία δεν χρειάζεται περιγραφή.
`
Θεσσαλονίκη | Μάης 2016