`
`
Χάρτης
Κάθε βράδυ ταξινομώ σύνορα και σημαίες
Βαριά τα τσίνορα, πού οι νικητές και πού οι ηττημένοι
Στόματα εσείς που λησμονήσατε την αλφαβήτα φλέγεστε
Εκβάλλει τα μεσάνυχτα θυμός ωκεανός
Προβάλλουν μεσοπέλαγα ηφαίστεια φουρκισμένα ανήμπορα τη λάβα τους στα δόντια να κρατήσουν
Ποτάμια νεογέννητα ρυτίδες χαρακιές γκρεμίζουν οδοφράγματα και σύρματα πλεγμένα
Καρφώνω οροθέσια καινούργια
Με πόρπες αργυρές ηπείρους συγκρατώ και οροσειρές μα πριν να φτάσει το πρωί
μου σπάνε τα συρραπτικά
και χώρες χάνονται απ’ τον χάρτη
Σαν ξημερώσει, σ’ άλλους τόπους κυματίζουν οι σημαίες
Μάνες μοιρολογούν πεσόντες άγνωστους τους κλαίνε για δικούς τους
Μαγδαληνή ασπάζεται τα πόδια εσταυρωμένου ενός παιδιού
Σε μια κανάτα το κρασί βαπτίζεται νερό
Σχολνάει ο γάμος κι ο γαμπρός φεύγει για κάποια μάχη
`
*
Ψυγείο
Μακρόσυρτα αλυχτίσματα βγαίνουν απ’ το ψυγείο
Ανοίγω την πόρτα απότομα
Απόλυτη σιωπή
Οι ήρωες ασάλευτοι κρεμασμένοι απ’ το τσιγκέλι
Όσο είχαν αίμα το ’δωσαν Στο δάπεδο που χόρεψαν δεν βρίσκω ούτε σταγόνα
`
*
Συνταξιούχος φιλόλογος
Mε τα κουμπιά αθηλύκωτα με προσπερνούν οι λέξεις
Βγαίνω στη σύνταξη νέων προτάσεων ελλειπτικών
χωρίς αντικείμενα και αδρανή επίθετα
Μόνο υποκείμενο
Κι ένα ρήμα έρημο
Καμιά φορά το αποδεσμεύω κι αυτό
*
Ιστορία
Ανακλαδίζεται και πάλι η Ιστορία
και τρέχουν όλοι σε μονόφθαλμους καθρέφτες
τα δόντια τους τα ανάρια να μετρήσουν
Ανακλαδίζεται και πάλι η Ιστορία
και πέφτουνε τα μέλη της καινούργια να φυτρώσουν
και τρέχουν όλοι για νεκρές ύστατες χειραψίες
Ανακλαδίζεται και πάλι η Ιστορία
και ψάχνουν όλοι μανιωδώς στις τσέπες τους
συγγνώμες ξεχασμένες
`
Πλανόδιος
-Πατάτες, κολοκούθκια, έχω αθθούς…
Κοιτάζει το καθρέφτισμα πάνω απ’ τον νεροχύτη
Άργησε σήμερα ή της φαίνεται;
Πιάνει τα μαλλιά της με λαστιχάκι μπλε που ως πριν από λίγο κράταγε το αγκάλιασμα της ρόκας Παίρνει το πορτοφόλι της
-Πάω να αγοράσω…
-Έφερα σου τόσα χόρτα, έννα μαράνουν.
-Να μεν πιάσω λλίους αθθούς;
-Έχουμε φρέσκα κληματόφυλλα.
Το ξέρω, είπε μέσα της, μα θέλω να τον δω.
Το βράδυ θα ρωτήσει τον άντρα δίπλα της
-Εν λλίον πικρά τα κληματόφυλλα οξά εν η ιδέα μου;
`
***********************************************************
Ο Πάμπος Κουζάλης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1964. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί για τηλεοπτικές παραγωγές και για θεατρικές παραστάσεις στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Έχει εκδώσει δύο ακόμα ποιητικές συλλογές από το Παράκεντρο: «ραπτός λόγος» (2003) και «ένα» (2011).
*
Το Παράκεντρο είναι ένας μη κερδοσκοπικός πολιτι-στικός οργανισμός, μέλη του οποίου είναι αξιόλογοι καλλιτέχνες και δημιουργοί. Εμπνευστές και χρημα-τοδότες του Παράκεντρου είναι ο συνθέτης Κώστας Κακογιάννης και ο λογοτέχνης Πάμπος Κουζάλης. Μέλη είναι οι Δέσποινα Πυρκεττή (συγγραφέας/ μεταφράστρια), Ειρήνη Κακογιάννη (μουσικός παι-δαγωγός/συνθέτης), Καρολίνα Κωνσταντίνου (χο-ρογράφος), Κλείτος Κλείτου (σκηνοθέτης), Κλίτσα Αντωνίου (εικαστικός), Μαρία Παπαϊωάννου (σο-πράνο).
Το οίκημα του Παράκεντρου βρίσκεται στο χωριό Λεμύθου στο Τρόοδος σε ένα διατηρητέο κτήριο του 19ου αιώνα. Το κτήριο περιλαμβάνει υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων, επαγγελματικό στούντιο ηχογραφήσε-ων, στούντιο επεξεργασίας και μοντάζ ταινιών, εργα-στήριο σελίδωσης βιβλίων.