`
O μαύρος κότσυφας στο χιόνι
Κατά μήκος του λευκού χιονιού
ένας μαύρος κότσυφας σαστίζει
διαμαρτύρεται, φωνάζει ή προσεύχεται
στο Θεό των κοτσυφιών, δεν ξέρω .
Ξυπνά, όμως τον αεικίνητο, το ασπρόμαυρο γάτο.
Γυρίζει ο τροχός. Λίγα μαύρα φτερά απέμειναν,
τα στροβιλίζει ο αέρας πάνω στο λευκό το χιόνι.
Η πλάση αναπαράγει αμείλικτα τον εαυτό της.
Κι εσύ στέκεσαι στο παράθυρο σιωπηλός
αναρωτιέσαι σε ποιο σκοτάδι
χάθηκε του κότσυφα το μαύρο δίκιο.
Τελικά ο χρόνος τα καταπίνει όλα
για να γεμίσει το εύρος του κενού του.
`
*
Η χαλασμένη λάμπα κι 5η του Μάλερ
Στα γραφεία μια λάμπα αναβοσβήνει στέλνοντας σήματα μορς
μια μακρά μια βραχεία μια μακρά μια βραχεία. Παύση .
Αφήνομαι στο χρόνο. Διαπλέουμε τον Κεράτιο κόλπο
Ομίχλη . Οι γερανοί στις αποβάθρες στριγκλίζουν
Ο αγέρας βοσκάει στην υγρή θάλασσα, λήθη
Κάποιος από το πλήρωμα ρωτά:
- Καπετάνιε , τα τριάντα αργύρια της προδοσίας
μετά τον απαγχονισμό του Ιούδα
ποιος τα κληρονόμησε, ξέρεις ;
Το φορτηγό συνεχίζει στο Βόσπορο και χάνεται μες το χρόνο
με την παντιέρα του ξεχασμένη στην πρύμνη που λείπει.
Η λάμπα στο γραφείο συνεχίζει τα σήματα Μορς
μια μακρά μια βραχεία μια μακρά μια βραχεία . Παύση .
Δε συναντάς ποτέ το δικό σου πρόσωπο
πάρεξ ως είδωλο μες σε καθρέπτη
Αναπάντητα ερωτήματα ή πλάνες του βίου…
-Δεν ξέρει κανείς τι γίνανε τα τριάντα αργύρια του Ιούδα ,
του απαντώ , με τριάντα χρόνια καθυστέρηση.
Μια αλήθεια μια ψέμα μια αλήθεια μια ψέμα. Παύση
Την ειλικρίνεια την κράτησε ως επίκληση ο νεκρός.
Μια μακρά μια βραχεία μια μακρά μια βραχεία , παύση.
Από κάπου ακούγεται μια εισαγωγή της 5ης του Μάλερ
η λάμπα επιστρέφει σε διαρκή και αδιάλειπτο φωτισμό.
Σκιρτά το μυαλό μες τα ναρκοπέδια της επιβίωσης
Η μουσική μια αχανής δέηση του ναυαγημένου
Κλείνω καλά τα παράθυρα, έξω ακούγεται μια περίεργη βουή
Περνάνε άνθρωποι ή θηρία, δεν ξέρω..
`
*
Eικόνισμα αθωότητας
Μπαίνει δειλά από τις χαραμάδες η βρεγμένη Κυριακή .
Στο απέναντι τζάμι δυο παιδικές θλίψεις
παραδίδονται λυπημένες στην κυριαρχία της βροχής ,
εικόνισμα αθωότητας …
Ευλογία όμως η βροχή ετοιμάζει τις πηγές
της αυριανής μέρας που τα παιδιά
θα κυνηγούν τον Έρωτα στις ανθισμένες πεδιάδες
του έαρος που η γνώση θα συντηρεί το είναι
ενώ θα κρύβεται μες τα χαμόκλαδα το έχειν …..
`
********************************************************
`
Ο Πάνος Νιαβής γεννήθηκε στο Μάραθο το 1956. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στη γενέτειρά του, το Γυμνάσιο στο Κερασοχώρι και αμέσως τον τράβηξε «η γητεύτρα θάλασσα». Μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή του Εμπορικού Ναυτικού, ταξίδεψε σε όλο - σχεδόν - τον κόσμο για περισσότερο από 20 χρόνια σαν καπετάνιος σε εμπορικά πλοία. Αφότου άφησε τη θάλασσα , μένει στην Αθήνα, όπου δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στο ναυτιλιακό χώρο, κρατώντας ανέπαφες τις παιδικές του μαραθιώτικες παρέες - και μνήμες- πράγματα τα οποία κυριαρχούν και στα ποιήματά του. «Ο μαύρος κότσυφας στο χιόνι» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.