Τερματοφύλακας
Μερικές καρέκλες είναι άρρωστες .
Μια πόρτα τρίζει από καημό,χρειάζεται λαδάκι.
Μια λάμπα κάηκε, αφού την δύναμή της ξόδεψε
για να διαβάζω εγώ τις νύχτες τα βιβλία μου.
Ποιος είμαι εγώ που ένα πουκάμισο δεν ξέρω να διπλώνω?
Είμ’ ένας άνθρωπος που προσπαθώ το φόβο ν’ αποκρούω .
Παντού πνιγμένες ομορφιές , αδίστακτοι νόμοι,
ψέμματα που κτίζονται για να κρύψουν τον ορίζοντα.
17 Ιαν.2015 (20.45-21.05)
Χιονίζει, παρτάλια ρίχνει
Αθώες λέξεις με υπερασπίζονται.
Λεύκες-λαμπάδες που υμνούν τον ουρανό.
< Κούνια που σε κούναγε> καημένε ποιητή…
Χιονίζει, παρτάλια ρίχνει.
Σ’ αυτή την σιγαλιά μπορείς στον ουρανό ν’ ανέβεις!
Δες πόσο γρήγορα κτυπά η καρδιά τού κουνελιού σου
και πόσο αργά εσύ αποφασίζεις!
Μη περιμένεις απ’ τον χρόνο να σε προειδοποιήσει.
Σημ.παρτάλι, κουρελιασμένο ρούχο ή ύφασμα.
Κομμάτια από ρούχα τα λέγαμε παρτάλια.
Με αυτά μπάλωνε η μαμά μου τρύπια ρούχα μας.
Κι όταν χιόνιζε κι έριχνε μεγάλες νιφάδες,
λέγαμε < ρίχνει παρτάλια>.
18 Ιαν.2015
Ξήλωσε η ραφή
Ξήλωσε τού σωλήνα η ραφή στη μία τέντα
και στην άλλη κάθετα στο πανί.
Ο ήλιος, οι βροχές και ο αέρας, φέραν’ σε πέρας την δουλειά
που τους ανέθεσε ο χρόνος.
Ο χρόνος φέρνει την φθορά
και την ψυχή την προκαλεί να δείξει τί αξίζει.
Για την ψυχή σφυρί κι αμόνι,
(σαν Ήφαιστος)να φτιάχνει την ασπίδα της.
Την δύναμή σου την κρυφή ,ψυχή, ξεδίπλωσέ την.
Ρίξε θειάφι για τα φίδια*
γίνε ποτάμι για να φτάσεις στον παράδεισο*
γίνε πουλί να κελαηδάς κόντρα στο θάνατο.
20 Μαϊου 2013
Ο ουρανός τής καινούργιας μέρας
Ποιός θα είναι ο ουρανός τής καινούργιας μέρας.
Θα έχει αγγέλους ; Θα έχει μνήμη;
Η αξία τής μοναξιάς βρίσκεται στα συρτάρια ,
σε ποιήματα με λέξεις ξενυχτισμένες.
Ηλιόλουστα πανηγύρια σε χωριά με καπνοχώραφα τότε,
πανηγύρια διασταυρωμένων αναμνήσεων τώρα.
Η μνήμη διατηρεί την Ιστορία ακουρέλιαστη
κι αν θά’ χει μνήμη ο ουρανός ,
ως ήλιος ζωοδότης θ’ ανατείλει.
20-21 Ιαν. 2015
Κοντά σ’ εμπορικά βαγόνια σταθμευμένα
Ταξίδευα Αθήνα-Δράμα με λεωφορείο του ΟΣΕ
και δίπλα μου καθόταν μια κοπέλα απ’ τις Σέρρες.
Θά’ ταν 22 χρονώ και γω περίπου 32-33.
Ήτανε κόρη τού Γιωργούλα, πρώην δημάρχου των Σερρών.
Θυμάμαι ότι φορούσαμε μπλου-τζήν και μού’ λεγε
πως της αρέσουνε του Χατζηδάκη τα τραγούδια.
Στην Λάρισα κάναμε στάση δίπλα στον σταθμό.
Χάμω καθίσαμε , κοντά σ’ εμπορικά βαγόνια σταθμευμένα.
Της έδωσα και έφαγε ψωμί κι αυγό βραστό.
Μι’ ανάμνηση παλιά.
Τώρα που η μνήμη αιμορραγεί και νοσταλγώ
και δεν θυμάμαι πια χρονολογίες .
Με τον καιρό μπερδεύονται τα νήματα τής μνήμης.
Σημ. Έμαθα ότι η κοπέλα αυτοκτόνησε .
Ο πατέρας της Γιώργος Γιωργούλα ήταν δήμαρχος την περίοδο(1981-1985)
23 Φεβρ. 2013
(α΄γραφή 14,15 και 22 Ιουν.2009)
(β΄γραφή 20 Ιουλ.2009)
(γ΄γραφή 23 Φεβρ.2013)
Μέσ’ απ’ τον καπνό τού τσιγάρου
Μεσ’ απ’ τον καπνό τού τσιγάρου βλέπεις καλύτερα
την προκλητική ζωή.
Ο χρόνος του κορμιού κι ο χρόνος της ψυχής.
Στον χρόνο της ψυχής είμαι παιδί ακόμη
και ταξιδεύω στο μπαλκόνι μου
μ’ ένα κουνέλι και βιβλία.
Η οικογένεια επιστρέφει με το τραίνο .
Ο ήλιος δίνει την ανάσα του
κι ο ποιητής με τις δικές του πίκρες κι αγωνίες
ψάχνει να βρει λίγη ζωή στης φαντασίας τον λαβύρινθο.
13 Ιουλίου 2013(11.30-12μ.μ.)