`
L’anno nuovo
Indovinami, indovino,
tu che leggi nel destino:
l’anno nuovo come sarà?
Bello, brutto o metà e metà?
Trovo stampato nei miei libroni
che avrà di certo quattro stagioni,
dodici mesi, ciascuno al suo posto,
un carnevale e un ferragosto,
e il giorno dopo il lunedì
sarà sempre un martedì.
Di più per ora scritto non trovo
nel destino dell’anno nuovo:
per il resto anche quest’anno
sarà come gli uomini lo faranno.
`
*
Ο νέος χρόνος
Εσύ που διαβάζεις τη μοίρα,
Για μάντεψέ μου, κυρ μάντη μου,
Πώς θα ’ναι, άραγε, ο νέος χρόνος;
Όμορφος, άσχημος ή έτσι κι έτσι;
Βρίσκω τυπωμένο μες στα κιτάπια μου
πως θα ’χει σίγουρα τέσσερις εποχές,
δώδεκα μήνες, καθένας στη θέση του,
ένα καρναβάλι κι έναν Δεκαπενταύγουστο
κι η μέρα μετά τη Δευτέρα
θα ’ναι πάντα μια Τρίτη.
Τίποτ’ άλλο για την ώρα δεν βλέπω γω γραμμένο
στη μοίρα του νέου χρόνου·
κι όσο για τα υπόλοιπα,
αυτός ο χρόνος θα ’ναι
όπως οι άνθρωποι θα τονε κάνουν.
μτφρ. Μιχάλης Σερέπετσης
`
**************************
Speranza
Se io avessi una botteguccia
fatta di una sola stanza
vorrei mettermi a vendere
sai cosa? La speranza.
«Speranza a buon mercato!»
Per un soldo ne darei
ad un solo cliente
quanto baste per sei.
E alla povera gente
che non ha da campare
darei tutta la mia speranza
senza fargliela pagare.
`
*
Ελπίδα
Εάν είχα ένα μαγαζάκι
μια σταλιά δωματιάκι,
θα ’θελα ν’ αρχίσω να πουλώ
ξέρεις τι; Ελπίδα.
«Ελπίδα σε τιμή ευκαιρίας!»
Θα ’δινα για μια δεκάρα
και σ’ ένανε μονάχα
τόση όση αρκεί για έξι.
Και στη φτωχολογιά
που δεν τα βγάζει πέρα
θα ’δινα όλη μου την ελπίδα
χωρίς να πάρω φράγκο.
μτφρ. Μιχάλης Σερέπετσης
`
***************************
Viva la libertà!
Viva la primavera
che viaggia liberamente
di frontiera in frontiera
senza passaporto,
con un seguito di primule,
mughetti e ciclamini
che attraversando i confine
cambiano none come
passeggeri clandestine.
Tutti i fiori del mondo son fratelli.
`
*
Ζήτω η ελευθερία!
Ζήτω η άνοιξη
που ταξιδεύει ελεύθερα
από σύνορο σε σύνορο
χωρίς διαβατήριο,
μαζί με μια ακολουθία από
πρίμουλες, αγριόκρινα και κυκλάμινα,
που διασχίζοντας τα σύνορα
αλλάζουν όνομα όπως
οι παράνομοι μετανάστες.
Όλα τα λουλούδια του κόσμου είναι αδέλφια.
μτφρ. Μιχάλης Σερέπετσης
`
*****************************
Il giorno più bello della storia
S’io fossi un fornaio
Vorrei cuocere un pane
Così grande da sfamare
Tutta, tutta la gente
Che non ha da mangiare
Un pane più grande del sole
Dorato profumato
Come le viole
Un pane così
Verrebbero a mangiarlo
Dall’India e dal Chilì
I poveri, i bambini
i vecchietti e gli uccellini
Sarà una data da studiare a memoria:
un giorno senza fame!
Il più bel giorno di tutta la storia.
`
*
Η πιο όμορφη μέρα στην ιστορία
Αν ήμουν φούρναρης
θα ήθελα να ψήσω ένα ψωμί
τόσο μεγάλο, για να τους ταΐσει
όλους, όλους τους ανθρώπους
που δεν έχουν να φάνε.
Ένα ψωμί πιο μεγάλο κι απ’ τον ήλιο,
χρυσαφένιο, μυρωδάτο
όπως οι βιολέτες.
Ένα ψωμί τέτοιο που θα το έτρωγαν
από την Ινδία ως τη Χιλή.
Φτωχαδάκια και παιδάκια,
γεροντάκια και πουλάκια.
Θα είναι μια ημερομηνία αξέχαστη,
μια μέρα χωρίς πείνα.
Η πιο όμορφη μέρα σε όλη την ιστορία.
μτφρ. Γιώργος Γκιώνης
`
*********************************
Le parole
Abbiamo parole per vendere
parole per comprare
parole per fare parole
ma ci servono parole per pensare.
Abbiamo parole per uccidere
parole per dormire
parole per fare solletico
ma ci servono parole per amare.
Abbiamo le macchine
per scrivere le aprole
dittafoni magnetofoni
microfoni
telefoni
Abbiamo parole
per far rumore,
parole per parlare
non ne abbiamo più.
`
*
Οι λέξεις
Έχουμε λέξεις για να πουλάμε,
λέξεις για ν’ αγοράζουμε,
λέξεις για να σκαρώνουμε λέξεις.
Όμως χρειαζόμαστε λέξεις για να πλάθουμε σκέψεις.
Έχουμε λέξεις για να σκοτώνουμε,
λέξεις για να αποκοιμίζουμε,
λέξεις για να ξεσηκώνουμε.
Όμως χρειαζόμαστε λέξεις για να εκφράζουμε την αγάπη
Χρησιμοποιούμε μηχανές
για να αναπαράγουμε λέξεις,
μαγνητόφωνα,
μικρόφωνα,
τηλέφωνα.
Έχουμε λέξεις
για να κάνουμε σαματά.
Όμως λέξεις για να μιλάμε
δεν έχουμε πια.
μτφρ. Γιώργος Γκιώνης και Φωτεινή Ξιφαρά
`
**********************************
La madre del partigiano
Sulla neve bianca bianca
c’è una macchia color vermiglio;
è il sangue, il sangue di mio figlio,
morto per la libertà.
Quando il sole la neve scioglie
un fiore rosso vedi spuntare:
o tu che passi, non lo strappare,
è il fiore della libertà.
Quando scesero i partigiani
a liberare le nostre case,
sui monti azzurri mio figlio rimase
a far la guardia alla libertà.
`
*
Η μάνα του αντάρτη
Πάνω στο κατάλευκο χιόνι
υπάρχει ένας πορφυρός λεκές·
είναι από αίμα, του γιου μου το αίμα,
που χάθηκε για τη λευτεριά.
Όταν ο ήλιος λιώνει το χιόνι,
ένα λουλούδι κόκκινο ξεμυτίζει δειλά,
μα, προσέξτε, μην το πατήσετε,
είναι το λουλούδι της λευτεριάς.
Όταν οι αντάρτες ήρθαν
να λευτερώσουν τα σπίτια μας,
ο γιος μου απέμεινε στα μαύρα βουνά,
φρουρός της λευτεριάς.
μτφρ. Φωτεινή Ξιφαρά
`
**********************************
Rivoluzione
Ho visto una formica,
in un giorno freddo e triste,
donare alla cicala
metà delle sue provviste.
Tutto cambia: le nuvole,
le favole, le persone…
la formica si fa generosa…
è una rivoluzione!
`
*
Επανάσταση
Είδα ένα μυρμήγκι
μια μέρα παγωμένη και θλιμμένη,
να χαρίζει στο τζιτζίκι
τη μισή απ’ την περιουσία του τη μαζεμένη.
Όλα αλλάζουν: τα σύννεφα,
οι μύθοι, η κατάσταση…
το μυρμήγκι γίνεται γενναιόδωρο…
αυτό είν’ επανάσταση!
μτφρ. Φωτεινή Ξιφαρά
`
***********************************
Stracci! Stracci!
O cenciaiolo, che hai nel sacco?
“Una scarpa senza tacco,
un vecchio abito da sera
con più buchi del groviera,
un tamburo senza pancia,
un piattino senza mancia,
una giacca senza bottoni,
una bretella senza calzoni,
e in fondo in fondo, col naso per terra,
un ministro della guerra”.
`
*
Ό,τι έχετε για πέταμα!
Ε, παλιατζή, τι έχεις στο σάκο;
«Ένα παπούτσι δίχως τάκο,
ένα παλιό φορεματάκι,
γεμάτο τρύπες, σαν ελβετικό τυράκι,
ένα τύμπανο χωρίς κοιλιά,
ένα πιατάκι χωρίς λεφτά,
μια ζακέτα χωρίς κουμπιά,
μια τιράντα χωρίς βρακιά,
και κάτω κάτω,
έναν υπουργό του πολέμου κολλημένο στον πάτο».
μτφρ. Φωτεινή Ξιφαρά