[λέξεις]
[λέξεις
μολύβδινα βαρίδια στο στομάχι
τροφή
πεινασμένου στόματος και νου
ανάγκης καθημερινής
έγκωσα!
άρχισα να τα ξερνώ
μεταλλαγμένα
τυφλές παγωμένες σφαίρες
καλύψου!
πρέπον δεν είναι
από τις ίδιες τις λέξεις σου να πας]
[τα μπλε τετράδια]
[οι μέρες
της αδιάκοπης βροχής
δεν ξόδευαν
κι εγώ να γεμίζω
με ποιήματα
τα μπλε τετράδια
ακατάπαυστα
να γράφω λέξεις
δ ά κ ρ υ α
οι σελίδες
να βαραίνουν
το μελάνι
να σβήνει
μη σταματάς βροχή!
μην κοπάσεις
έως τα μπλε τετράδια
να μείνουν κενά
από λέξεις]
[η ερώτηση]
[η ερώτηση
που στον ύπνο σε κάνει
να πετάγεσαι ιδρωμένος
που εμφανίζεται στη δουλειά
στην οθόνη του υπολογιστή σου
που ακούγεται ανάμεσα στα κομμάτια
στο playlist του τρεξίματός σου
που σε καληνυχτίζει γλυκά
γραμμένη στο γερασμένο χέρι της μητέρας σου
-οι χαρές;-
ξεροκαταπίνεις
γυρνάς πλευρό
ξανακοιμάσαι;
πατάς επανειλημμένα
το delete
σβήνεται;
κρατάς πατημένο
το κουμπί του next track
πηγαίνει στο επόμενο?
κλείνεις τα μάτια
σφιχτά
νιώθεις και το δεύτερο χέρι;
θα σου κάνω μια ερώτηση
-πολυτέλεια δεν είναι κι αυτές;-]
[τομή]
[άνοιξες πάλι το συρτάρι
με τα παλιά μαχαιροπίρουνα
το 'κανες συχνά τελευταία
σ' άρεσε να τα αγγίζεις
να σου αφήνουν το καφεκόκκινο
χρώμα της σκουριάς στα δάκτυλα
αυτή η αίσθηση της τριβής
του δείκτη με τον αντίχειρα
μετά η μυρωδιά τους
τα αγαπούσες...
τα αγαπούσες γιατί είχαν διαβρωθεί
θύμιζαν εσένα
εσωτερικά και εξωτερικά
ζωντανά ερείπια
αβαρή, χλωμά...κενά
σήκωσες ένα απ΄ αυτά
καιρό ήθελες να γίνουν σώμα σου
ένα με το κορμί σου
έστω για λίγο...
γι αυτό το μικρό διάστημα
"τ ο μ ή ς"
από τη ζωή στο θάνατο
λιποθύμησες...
ελαφρύ το μαχαίρι
όταν σχίζει τη σάρκα
α ν ε μ π ό δ ι σ τ ο
μέχρις ότου αγγίξει
το κόκκαλο
μετά βαραίνει, μετατρέπεται
στο παλιό σου εσύ]
[amantes sunt amentes]
[μ' έπαιρναν για τρελό
που σ' αγαπούσα
και που σου έγραφα
συμπτώματα μιας κάποιας
ψυχικής διαταραχής
οι ρωμαίοι γνώριζαν
πως το είπε ο 'ποιητής';
"amantes sunt amentes"
ένα 'γράμμα' διαφορά]