*
Ξεμείναμε στην άκρη της χιλιοακουσμένης μπάρας
να φλερτάρουμε τα σπασμένα μας.
- Ψάχνω άλλον τροπο για να πληγώνομαι, σου είπα.
Δεν το κατάλαβες, σ’ ακολούθησα…
*
Κόκκινο
Απ’ το τοπίο μας,
το μόνο που δεν θυμάμαι είναι
το λουλούδι που φορούσες.
Σκόρπιζε παντού τ’ άρωμα της λιτανείας.
Αυτό το θυμάμαι, και τα πέταλά του ήταν άτυχα,
κι αυτό το θυμάμαι!
Προσπαθούσα να σου πω, λέει,
πως είχα πεθάνει.
Ή μάλλον όχι!
Ήταν κόκκινο…
*
Σηκώθηκα το πρωί και τι να δω;
Το σπίτι στην εντέλεια
το πάτωμα έλαμπε από καλή φροντίδα
οι καρέκλες ηρωικά στημένες ανυπομονούσαν για χρήση
τα μαχαιροπίρουνα δεν άντεχαν ούτε τα ίδια
αυτή τη φεγγαρόλουστη γυαλάδα
το κρεβάτι ξεκούραστο κι υπερτροφικό.
Όλα εδώ μαρτυρούσαν τη θέση μας.
*
ΣΚΗΝΗ 5η
Προσπαθεί να γίνει νωρίς το πρωί.
Τίποτα το σταθερό.
Είσαι γυμνή,
όλη την ώρα αλλάζεις.
(Ξέρω πως) δεν κοιμάσαι.
Κοιτάζω έξω κι είσαι εκεί.
Ξαπλώνω.
Δεν σε χάνω.
Μηδέν.
Δεν σε χάνω,
παραπατώ κρυφά.
«Σχεδόν» απλά μετακινήθηκα.
*
Gin
Δεν θυμάμαι να έψαχνα για τον σουπερ-έρωτα
κανείς δεν θυμάται.
Κρατούσα μια φώτο
όλα τα «στυλ» με κοιτούσαν
συν το τηλέφωνο στο πάτωμα.
Τηλέφωνο στο πάτωμα!
Δεν θυμάμαι ποτέ το όνομα του σούπερ-έρωτα.
Το όνομα δεν είναι βασιλιάς
δεν είναι βασιλιάς!
Μια αίσθηση είναι
που μένει στην τσέπη
του αφόρετου πλέον jean.
Με την πλάτη στο ανατολικό παράθυρο
στέκεσαι
με κοιτάς με τα ειλικρινή χέρια
πίσω απ’ τον κόσμο.
Μπαίνει αέρας πολύς,
μπαίνει κι υφαίνει κρύσταλλα στο μπούστο των μαλλιών σου.
Εσύ τα κοιτάς,
τα χαϊδεύεις
σαν να ήτανε παιδιά σου.
*
Αυτό που ξέρει η κ.
Τα πρώτα της βήματα πηγαίνει να βρει
χωρίς να έχει καμία νοσταλγία μπρος της.
Θυμίζει κάτι έντονα.
Ίσως και να ξέρει.
Ίσως αυτό που μας βαστά να μην μας γνωρίζει καλά,
απλά μας γεννά
με κάθε ευκαιρία.
Πηγαίνει να βρει τα πρώτα της βήματα.
Με τους αέρηδες κρυμμένους στα ρουθούνια του θεού
θα παίξει με τις αντιστάσεις.
Ίσως και να ξέρει.
Ίσως να μην χρειάζεται να έχουν όλα σχήμα,
ή κάποια πτώση.
*
Η Έλξη
Το καθημερινό αύριο
μαχαιρώνει πισώπλατα την Έλξη.
Την κάνει μοναχή,
την κάνει κλαίουσα.
Το κορίτσι μαργαρίτες πετά
και καθαρά σεντόνια.
Κίτρινες αποχρώσεις και λιλά.
Τις αφήνει ψηλά στον ουρανό,
και
από ’κει πάνω φαίνεται
πως ο Θεός κάπου στη γη θα βόσκει.
Η καρδιά φαντάζεται ότι το σώμα δεν πράττει.
Μουσκεύει τις ακτές των αισθήσεών σου
φτιάχνει με ψωμί λακκάκια,
ζυμωμένα με όλα τα «επιτέλους»,
μ’ όλες τις πτήσεις που το κορμί σου κατέχει.
Ελαφρύς, χωρίς κανένα συμπέρασμα
δοκιμάζω της γύμνιας μου το έναστρο πρωινό.
Καλοί καιροί!
Ριζώστε στον πόθο τούτο!
Κτίστε των χιλιάδων «ναι» τα σπίτια,
στεφανώστε με, με του αετού την πολύτιμη θέα.
Στην πιο ανεπαίσθητη στιγμή ακουμπήστε με,
να μεγαλώνω εκεί
για πάντα.
*
Οι ανελέητοι της νύχτας
Γάβγιζαν, γάβγιζαν, γάβγιζαν
τόσο που θύμιζαν,
μετενσάρκωση φανατικών οπαδών.
Γάβγιζαν, γάβγιζαν, γάβγιζαν
όλη νύχτα,
γάβγιζαν στο σκοτάδι, στον λύκο
στον βοσκό, σε ό,τι αγαπούσαν…
`
*
Περιθώρια βάθη
Το εκκρεμές
στέκεται στην αφή των χειλιών μας.
Κατά κάποιον τρόπο ζυγώνουν
λοξεύουν τους καρπούς μας.
Η γριά-λυχνία
προσκυνήτρια της πέτρας
αράζει στα περιθώρια βάθη.
Σε φρενάρει.
Αόρατο σκριν
ένας καίσαρας με τρύπιο σώβρακο
λιμάνια ξέστρωτα δεμένα.
`
*
Προετοιμασία
Φόρτωνε με ασήμι
τα χείλια της μπροστά
στον καθρέφτη.
Εκεί,
μπορούσε να δει τα μάτια του
πεντακάθαρα
μπροστά στην ακμάζουσα σιωπή.
`
***************************************************************************
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Λευτέρης Τσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε κλασικἠ κιθάρα στο Εθνικὀ Ωδειο (παραρτημα Αλίμου). Έχει ασχοληθεί με τη δραματοθεραπεία ολοκληρώνοντας κάποιους κύκλους σεμιναρίων (Βαγγελης Μιχας). Ζει και εργάζεται στο Λονδινο.
2012῏μουσικη επενδυση για την ταινια ”ΕΝΔΗΜΙΑ”(σκην.Γιαννης Μπερερης)
2012 μουσικη επενδυση για την ταινια ”ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ”
2011 μουσικη επενδυση για την παρασταση ᾽rear guard”(Στεφανια μυλωνα)
2010 μουσικη επενδυση για την παρασταση ᾽᾽Κλαιστ᾽᾽(bob theater festival) (Παναγιωτης κατσολης)