Το μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο του Αντρέι Μπέλι, που διασώθηκε, εδώ
1
Αιώνες κοιμόμουν … Περίμενα όμως,
Εσένα Βορρά, μνηστή μου!
Για να σε σώσω, βγήκα από
Τις υπόγειες αίθουσες, για να σε σώσω!
Είμαστε ιππότες χωρών μακρινών.
Είμαι το κέρας που σαλπίζει στο σκοτάδι.
Μέσα στην υγρή, την βροχερή ομίχλη –
Προς το Βορρά τραβάμε.
Στων αλόγων τα στήθη τα κυρτά
Μια μαραμένη βάτος κρέμεται…
Σα νεροποντή είναι το ρεύμα των ημερών
Σα θύελλα τα λόγια των χειλιών!
Το επτάχρωμο αδιάβροχο των αστεριών
Πετάει προς την ομίχλη από τον ώμο,
Βαρύς του φάντη ο σταυρός –
Η λαβή του σπαθιού μου.
Χέρι ατσάλινο τον έφερε
Ως εδώ την ερημιά.
Την κόψη του ξίφους ακόνιζαν –
Όχι ο άνεμος – μα οι χρόνοι, οι αιώνες!
2
Ερχόμαστε απ’ την Ανατολή
Μεσ’ την ομίχλη να σε συναντήσουμε:
Πιστεύω, - θα λάμψεις μέσα στο σκοτάδι
Ιππότη εσύ μιας χώρας μακρινής..
Ακούω των καλπασμό των αλόγων
Την αυγή που πυρπολεί τη βάτο
Πετώντας από τις χλομές μέρες
Θα έρθει το κάλεσμα των χειλιών του μέλλοντος.
Βαρύς ο σιδερένιος ο σταυρός
Βαριά η λαβή του ξίφους
Λάμψε μεσ’ την ομίχλη
Κερί μου!
1911. Μπογκολιούμπι.
Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
ГОЛОС ПРОШЛОГО
1.
В веках я спал… Но я ждал,
О, невеста Север моя!
Я встал из подземных зал
Спасти — тебя, тебя!
Мы рыцари дальних стран.
Я — рог, гудящий из тьмы.
В сырой, в дождевой туман –
Несемся на север мы.
На крутые груди коней
Кидается чахлый куст…
Как ливень, потоки дней,
Как бури, глаголы уст!
Плащ семицветием звезд
Слетает в туман с плеча,
Тяжелый червонный крест –
Рукоять моего меча.
Его в пустые края
Вознесла стальная рука.
Секли мечей лезвия –
Не ветер — года, века!
2.
Тебя с востока мы –
Идем встречать в туман:
Верю, — блеснешь из тьмы,
Рыцарь далеких стран:
Слышу топот коней…
Зарей багрянеет куст…
Слетает из бледных дней
Призыв гремящих уст.
Тяжел железный крест…
Тяжела рукоять меча…
В туман окрестных мест
Дымись, моя свеча!
1911, Боголюбы