`
ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ
- Σύσπαση σώματος οργασμική η έμπνευση
- Αιμορραγεί ό,τι μετουσιώνεται σε λέξη
- Ευτυχία μετρημένη σε μιλιγκραμ
- Δε με έχω δει ποτέ
χωρίς τη βοήθεια κάποιου καθρέφτη
- Γιατί κι η θλίψη
ένα μέγεθος πεπερασμένο είναι
- Χείλη τραχιά
που φλυαρούσανε ουσιωδώς τον έρωτα
νύχια βαμμένα κόκκινα
και του αστραγάλου της μικρό βραχιόλι
- Ερωτευμένος-
Ο νικητής που παραδίδεται άνευ όρων στον ηττημένο
- Κίτρινοι φανοστάτες ένας πίσω απ’ τον άλλο
σαν πένθιμη πομπή
- Όταν οι τεταμμένοι δείκτες
από τα δάχτυλα των ονείρων σου
δείχνουν πάντα τον ίδιο δρόμο
ήρθε η ώρα
- Προσοχή!
Προσεχώς
Πραγματικότητα
`
*
ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ
Υγρές παλάμες
αδηφάγες
που πότε πότε γράπωναν
του κρεβατιού το προσκεφάλι
μες την ορμή της έξαψης
να κρατηθούν
σαν από ένστικτο
όπως το βρέφος
το τεταμένο δάχτυλο της μάνας
`
*
ΜΙΑ ΤΕΧΝΗ ΔΙΑΦΟΡΗ
Ο πόνος μας είτε πρέπει να κρατιέται σιωπηλός,
είτε, αν μιληθεί, να είναι για να βοηθήσει
- ειδεμή, σκόρπια λόγια.
Γιώργος Σεφέρης
`
Είναι καιρός η λέξη μας ν’ αφήσει
στίχους ορόφων και λοιπά ιδιωτικά
καθώς ο χρόνος μας μετράει βιαστικά
η φαντασία αυτή αντενδείκνυται για χρήση.
`
Εντός τοιχών το εμπνευσμένο δευτερεύον
όταν η μέρα εκτός κυριολεκτεί
με μία μοίρα που κατάντησε ανεκτή
ο πόνος μας καιρός να γίνει περιοδεύων.
Να αφήσει η Τέχνη σχήματα και τρόπους, να φωνάξει
κραυγή και σύνθημα να γίνει ο καημός
καθώς ωραίο δε γνωρίζει ο κυνισμός
στη θέση ομοιοκατάληκτων ρητών να βάλει πράξη.
`
*
ΦΥΓΗ
Ήτανε εύκολες οι μέρες εκείνες
ανάλαφρες.
Σε γυρνούσε αβίαστα χρόνια πίσω
κάποιο τυχαία απαντημένο γιασεμί
με άρωμα γνώριμο
σε ανησυχία παιδική
γρήγορα να φανεί στο σχόλασμα
πίσω απ’ τα δέντρα η μητέρα.
Παρέα σου κράταγε μια συμπόνια
από κεινες τις ανθρώπινες και τις ειλικρινείς
που σε γριές γειτόνισσες
σκαρφίζονταν αστεία
για των χαπιών τους τα διάφορα τα χρώματα
περπάταγε αργά όμοια μ’ αυτές
να ‘σαν τα νιάτα δυο φορές
να μην το ψιθυρίσουν
και τις ρωτούσε αμήχανα
τι φάγανε για μεσημέρι.
Τυχαίοι έρωτες αιφνίδιοι
η κάθε βόλτα μια αφορμή
δικός σου ο κόσμος
με μια δροσιά καλοκαιριού νυχτερινή
παντού και πάντα
να ταξιδεύει τρικυμίζοντας
έφηβες φούστες πάνω από τα γόνατα.
Ήτανε εύκολες οι μέρες εκείνες
άκοπες.
Γεμίζανε καλάθια αχρήστων
με απόπειρες ποιητικές
χαρτί τσαλακωμένο όπως όπως.
Γεμίζανε καλάθια αχρήστων
με μια συμπόνια χρήσιμη και ειλικρινή και ανθρώπινη
με αφορμές και μ’ έρωτες
με απενοχοποιημένες μνήμες…
Γιατί να σ’ έσπρωξε άραγε εκεί
της νύχτας της σημερινής η επιθυμία;
Γιατί σε ταξιδεύει τώρα εκεί
ετούτη η ανάγκη;
- Επανήλθα γιατί θέλω να φύγω
19/6/2014
***********************************************************
O Σίνος Δρόσος κατάγεται από τη Λαμία και είναι φοιτητής μηχανολόγος -μηχανικός στο Βόλο. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Πάροδος.