`
Ι
Κι αυτό που πάει να γεννηθεί
ή μάλλον να ξυπνήσει
πίσω από κάστρα ανέγγιχτα, φυγόκεντρα
πως είναι σαν να πέφτω
από τα μάτια σου ως το χαμόγελό σου
σαν σε τσουλήθρα παιδική
και να χτυπάω σ΄ εκείνη την ανάγκη
να μου μεταφράσεις
δυο-τρεις λεξούλες μοναχά
οικείο
ανταπόκριση
και βλέμμα
Το δικό σου
Κι ας ονειρεύομαι
Ας ονειρεύομαι μες στη σιωπή
πως προσγειώνομαι σε χώμα απαλό
κοινής λαχτάρας
για μετάφραση
ή συγγραφή εκ νέου
δύο βλεμμάτων
δύο σωμάτων
Των δικών μας
`
*
ΙΙ
Μια oλόκληρη ζωή
πάλευα να αφαιρέσω
ένα α στερητικό
από τις λέξεις
Άλλοτε το έσβηνα
από την αβεβαιότητα
Άλλοτε από το αδύνατο
Κι άλλοτε το διέγραφα
από το απρόβλεπτο
Μα έμενα πάντοτε
άπορη
ασάλευτη
απρόσιτη
Και κυρίως αδιέξοδη
αόρατη
αγάπη μου
μακριά σου
`
*
ΙII
Πώς μεγαλώνει το κρεβάτι
Όταν κοιμόμαστε μαζί
σ΄ αυτό
Σαν να απλώνει
τα άκρα του
στον ήλιο
Και ζεσταίνεται
Και ξετυλίγεται
αργά-αργά
νωχελικά θα έλεγες
σαν ζώο που ξυπνά
και ενώνεται και πάλι
με τη σάρκα του
Γίνεται καλοκαίρι
Γίνεται θάλασσα
Γίνεται κύμα
Κι αν δεν πιστεύεις
– ποιος να πιστέψει άλλωστε
έναν ερωτευμένο ποιητή –
Αν δεν πιστεύεις λοιπόν
Μονάχα θα σε πείσει
η άμμος
Η άμμος και τα κοχύλια
που πατάς
Καθώς σηκώνεσαι
γυμνός απ΄ το κρεβάτι
για να ντυθείς
την επανάληψη
τον κόσμο
τη ματαιότητα ξανά
`
*
IV
Φραγμένος τόπος
ο έρωτας αγάπη μου
Φραγμένος τόπος
Στα χέρια μας ο φωτοφράκτης
Άραγε πόσο αίσθημα
θα αφήσουμε να περάσει;
Πόση αλήθεια; Πόση ζωή;
Άραγε πόσα λεπτά έρωτα
θα επιτρέψουμε να πέσουν
πάνω στους αισθητήρες μας;
Ο έρωτας σημείο μηδέν
που κινδυνεύει πάντα
από μία υποέκθεση
ή υπερέκθεση
Κι εμείς υλικό φωτοευαίσθητο
με χέρι τρομαγμένο, διστακτικό
πάνω σ΄ εκείνο το παραθυρόφυλλο
Φραγμένος τόπος
ο έρωτας αγάπη μου
μα μοιάζει τόσο
ή θα γίνει ίσως
η απλόχερη
δική μας κατοικία
Το πιο ωραίο και ισορροπημένο
κάδρο
`
*
V
Όπως οι πόλεμοι ξεσπούν
έτσι κι οι έρωτες
Για λόγους αφανείς
άλλους απ΄ τους προκείμενους
Άξαφνα
Μυστικά
Σε ώρα ακατάλληλη
Με στόχο μια νέα κατοχή
Όπως οι πόλεμοι
έτσι κι οι έρωτες
Πυροδοτούνε νέες ταραχές
κι επιστρατεύουν όλα τα όπλα
Επιστρατεύουν όλο το φόβο
επιστρατεύουν όλο το παρελθόν
Και δοκιμάζουν την αντοχή
Θύματα πάντοτε
το απροετοίμαστο
το ανυπεράσπιστο
Έτσι κι αυτός ο πόλεμος
Κι απόμεινε τώρα ίσως μονάχα
να μιλάμε
Ή να γράφουμε
Γιατί οι λέξεις κάνουν τον έρωτα
ή τον πόλεμο
Γιατί με λέξεις
κάνουμε πόλεμο
ή έρωτα
Με λέξεις
επιχειρούμε συρράξεις
και συρραφές
Γι΄ αυτό σου μιλάω αγάπη μου
Γι΄ αυτό σου απευθύνομαι
Βλέπεις, αυτό το έξοδο
μού επιτρέπεται τουλάχιστον
Γι΄ αυτό σου μιλάω αγάπη μου
Γιατί μονάχα ο έρωτας
μπορεί να κηρύξει
τη λήξη ενός πολέμου
`
***************************************************************
Η Κέλλυ Μαλαμάτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Έχει σπουδάσει γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έχει εκδώσει το 2011 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης την ποιητική συλλογή “Αθέατες μεταβάσεις” για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή «Μαρία Πολυδούρη» του Δήμου Καλαμάτας.