`
Σχετικά με τη φωτογραφία: Όταν του ζητήθηκε φωτογραφία συνοδευτική των ποιημάτων του για τη δημοσίευσή τους στο περιοδικό Poetry Magazine, ο Yvor Winters, αντί για τη δική του, έστειλε αυτή του Έρντεϊλ Τεριέ του, που κατά την άποψή του “ήταν υψηλότερο έργο τέχνης” από τα περισσότερα ποιήματα που δημοσιεύονταν εκεί. Πηγή ΕΔΩ
`
Η Εύθραυστη Εποχή
Φθίνει η αύρα του καλοκαιριού,
Ο αέρας κρυώνει συνεχώς.
Κάποιος βαδίζει μοναχός
Και τρίβει τα δικά του χέρια.
Οι λιποθυμισμένες λεύκες
Ξεψυχάνε στον αέρα.
Το πρωινό
Είναι πάγος στους δρόμους.
Αυτό το τέλος της χρονιάς
Είναι τελείωμα δαντέλλας
από φύλλο περσινό
Που ξεπροβάλλει στη σιωπή.
Ο αέρας υποκλίνεται στο κρύο.
`
*
The Fragile Season
The scent of summer thins
The air grows cold.
One walks alone
And chafes one’s hands.
The fainter aspens
Thin to air.
The dawn is frost on roads.
This ending of the year
Is like the lacy ending
of a last year’s leaf
Turned up in silence.
Air gives way to cold.
`
**********
Τραγούδι
Εκεί που βγαίνω
να σε βρω στον
τάπητα των πυρωμένων
χωραφιών
οι καρδερίνες
πετάγονται ως τα
πόδια μου
σαν θυμωμένες
πικραλίδες
τρέμουνε σαν το
καρδιοχτύπι στον
αέρα και άλλο
τίποτα πέρα απ’ αυτό
`
*
Song
Where I walk out
to meet you on the
cloth of burning
fields
the goldfinches
leap up about my
feet like angry
dandelions
quiver like a
heartbeat in the
air and are
no more
`
****************************************************************
Ένας Ραδάμανθυς της λογοτεχνίας
`
Ο Arthur Yvor Winters (17 Οκτώβρη 1900 – 25 Γενάρη 1968) ήταν ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας.1 Γεννήθηκε στο Chicago του Illinois και μεγάλωσε στο Eagle Rock της California. Το 1918 διαγνώστηκε ότι έπασχε από φυματίωση, με αποτέλεσμα να διαμείνει μέχρι το 1921 σε σανατόριο της Santa Fe και εκεί, κλινήρης, να καταφύγει στην εξαντλητική μελέτη της σύγχρονής του ποίησης. Οι μεταφράσεις των ινδιάνικων τραγουδιών και των ιαπωνικών ποιημάτων που ο ίδιος έκανε, καθώς και οι στίχοι της Emily Dickinson και της όχι και τόσο γνωστής Adelaide Crapsey, επηρέασαν το στυλ των πρώτων του βιβλίων: The Immobile Wind (1921) και The Magpie’s Shadow (1922). Στο τέλος της δεκαετίας του 1920 εγκατέλειψε το ρεύμα του «ιμαζισμού», που είχε κάνει την εικόνα κεντρικό θέμα της ποίησης, και τον ελεύθερο στίχο, και επέστρεψε στο παραδοσιακό αγγλικό μέτρο και στη ρίμα.
Το 1934 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του Stanford University, όπου το 1949 κατέλαβε τη θέση του Καθηγητή. Το 1961 του απονεμήθηκε το «Βραβείο Bollingen για την Ποίηση» για τη συλλογή του Collected Poems, που, όπως ο ίδιος δήλωσε «αντιπροσωπεύει ένα είδος του διά παραδείγματος ορισμού του στυλ» στο οποίο προσπαθούσε να φθάσει επί περίπου τριάντα χρόνια. (2) Η απαιτητική κλασικότροπη ποίηση του Winters, πυκνή και υψηλά φορμαλιστική, κέρδισε λίγους αναγνώστες μετά τον θάνατό του, αν και το σκοτεινό του έργο τελευταία έχει αρχίσει πάλι να εκδίδεται.(3) Ο Winters, πέραν όλων των άλλων, ήταν πολύ καλός στο να ανακαλύπτει άγνωστους ποιητές και ποιήματα. (4)
`
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Εξ ου και το «Ραδάμανθυς» του τίτλου. Βλ. http://www.yvorwinters.blogspot.gr/
2. Αναλυτικότερα σε: http://www.poetryfoundation.org/bio/yvor-winters
3. Για περισσότερα, βλ. http://www.yvorwinters.blogspot.gr/
4. Βλ. http://www.poetryfoundation.org/bio/yvor-winters