Η ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΗ ΠΑΛΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΟΝΤΑ
Η ακατάπαυστη πάλη ανάμεσα σε δύο όντα
είναι η πρώτη συνθήκη του είναι.
Είμαι ρόδο σημαίνει μάχομαι άλλο ρόδο,
ορατό ή αόρατο,
μάχομαι όλα τα ρόδα.
Και κάτι περισσότερο ακόμα:
σημαίνει μάχομαι ό,τι δεν είναι ρόδο.
Και κάτι ακόμα περισσότερο:
σημαίνει μάχομαι την ίδια του την απουσία ρόδου.
Η σκανδαλώδης πάλη
ανάμεσα σε δύο όντα που αγαπώνται
είναι πρόδηλη κατάφαση του είναι.
Του έρωτα η ήττα
ο θρίαμβος του είναι.
Η ΝΟΣΗΡΗ ΣΥΝΘΗΚΗ
Η νοσηρή συνθήκη
να μη μπορούμε να σκεφτούμε μαζί,
να μη μπορούμε να σκεφτούμε από κοινού,
να μη μπορεί να σχηματισθεί ανάμεσα στους δύο μία σκέψη,
μας χωρίζει, και δεν υπάρχει φάρμακο.
Γι’ αυτό και η μείζων συνθήκη
δύο όντων που αλληλοπροσεγγίζονται
είναι να θεσπίσουν νέο θεό,
έναν θεό που ν’ αντιλαμβάνεται μόνος του τον εαυτό του,
και θα διορθώσει αυτό το λάθος,
αυτό το τραύμα το μοιραίο
των δύο χωριστών θεών.
ΟΣΟΙ ΞΕΧΝΑΝΕ ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΝ
Όσοι ξεχνάνε να κλάψουν
οφείλουν μια μέρα,
ακριβώς για να κάνουν το καθήκον τους,
να επιστρέψουν στην πηγή.
Και θα νιώσουν μια μέρα
ότι των δακρύων η έλλειψη
έρχεται να σβήσει κάποιαν όψη –
ακόμα και αν είναι αυτή του θεού.
ΔΕΝ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΤΟ ΜΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ
Δεν αρνείσαι το μη υφιστάμενο.
Αρνούμαι το τίποτα σημαίνει ότι το υιοθετώ.
Αρνούμαι κάτι σημαίνει αναγνώριση.
Η εν γένει άρνηση είναι κατάφαση.
Αρνούμαι ό,τι δεν έχει γεννηθεί
σημαίνει ότι γεννάω εγώ.
Ότι βγάζω άρωμα
από την απλή πιθανότητα υπάρξεως ενός άνθους.
Ή, μερικές φορές, και από την απιθανότητά του ακόμα.
ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ Σ’ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ
Ένα φύλλο σ’ ένα δέντρο.
Άλλο φύλλο μες στον νου.
Τα δύο φύλλα
είναι σε διαφορετικά κλαδιά,
ο ίδιος όμως φθινοπωρινός άνεμος
θα τα ρίξει κάτω και τα δυό τους.