Tintoretto (1518-1594), Εις Άδου κάθοδος
Ο ουρανός γκριζάριζε την πτήση των χελιδονιών
Ενώ ακίνητα αειθαλή τηρούσαν το πέρασμα άπιστων προσκυνητών
Η τεχνολογία έστελνε υβριστικά μηνύματα
Ακραιφνείς υπόκωφοι συριγμοί
Αναστάσιμων αγγελικών διαβολικών συμμαχικών ταγμάτων
Ύψωναν φόβου κατάρα τρόμου
Ελεώντας τη δωσίλογη υποχώρηση της ακόρεστης μοιχαλίδας
Η γραφή ερχόταν αφθόνια
Με οργισμένη την ωδή ορδή της
Καθώς μια δέσμη αχτίδων ηλιακού φωτός αφιέρωνε αναθηματικά
Το παρθένο βλέμμα
Στην τυμπανοκρουσία του ρόμβου
Συνοψίζοντας ήχους
Χάραζε στο αόρατο στερέωμα του θόλου
Το τσίριγμα της κορασίδας
Την άβουλη απορία του παιδός
Την πολυλογία της νεάνιδος
Την αμήχανη καύλα του νέου
Την αναίσχυντη δήθεν εκδίκηση της γυναίκας
Και
Το ανάθεμα του ανδρός
* Λευκωσία, πλατεία Φανερωμένης, καφενείο «Καλά Καθούμενα», Μεγάλο Σάββατο 14 Απριλίου 2012